پساز برگزاری پنج دور
مذاکرات بین ایران و عربستان در تحول مثبت دیگری، روابط دیپلماتیک ایران و دو کشور امارات و کویت هم به سطح بالاتری ارتقاء یافت و پس از بازگشت سفیر کویت بعد از حدود 6 سال به ایران و بنا بر اظهارات مقامات ابوظبی، سفیر امارات هم به تهران بازخواهد گشت. گفته میشود سفیر کنونی کویت «بدرعبدالله المنیخ» یکی از دیپلماتهای توانمند این کشور است و این انتخاب نشان از اهمیت بالای روابط با ایران از نظر کشور کویت حکایت دارد. همچنین دولت امارات هم قرار است «سیف محمد الزعبی» را مجددا به تهران بفرستد که این اقدامش را می توان در کنار سایر تلاشهای صورت گرفته برای بهبود روابطش با ایران قلمداد کرد. اتفاقهایی که با شعارهای دولت سیزدهم مبنی بر بهبود رابطه با همسایگان هم همخوانی دارد. تحلیلگران براین باورند گسترش روابط با ابوظبی و کویت ضمن اینکه بهبود چشمانداز روابط کشورمان با این دو همسایه جنوبی و مسلمان را ترسیم خواهد کرد، میتوان آن را در پازلی بزرگتر و مهمتر، یعنی بهبود روابط کشور با سایر همسایگان حاشیه جنوبی خلیجفارس بویژه عربستان دید. اگرچه سطح گفتگوهای ایران و عربستان تاکنون از سطح امنیتی فراتر نرفته اما به باور کارشناسان تمایل طرفین به ارتقا گفتگوها به سطح سیاسی وجود دارد. اگرچه نمیتوان
اختلافات بین ایران و عربستان را کتمان کرد همینطور وجود ارادههایی که از بهبود روابط این دو کشورهمسایه و مسلمان جلوگیری میکنند، اما با نگاهی جامعالاطراف و همه جانبهنگرتر و در چشم اندازی عمیقتر، بهبود روابط این دو کشور مهم اسلامی و همینطور
عضو اوپک دور از دسترس نخواهد بود. بیشک تداوم آتشبس کنونی در یمن را به عنوان یکی از دستآوردهای خوب گفتگوهای اخیر دو کشور میتوان پنداشت. البته گفتگو و مذاکره به معنی به صفر رسیدن اختلافها نیست چه آنکه هیچ دو کشوری در دنیا دیدگاههایی کاملا یکسان در زمینهها و موضوعات مختلف ندارند، اما مذاکره ضمن آنکه بخشی از اختلافنظرها را کاهش میدهد، به طرفین این امکان و توانمندی را می دهد تا بخش باقیمانده تفاوت دید گاههای بین خود را مدیریت کنند. محورهای اصلی اختلافات ایران و عربستان به اعتقاد عمده کارشناسان در سه بخش توانمندیهای هسته ای، موشکی و پهپادی و همینطور نفوذ منطقهای کشورماست. گفتگوهای در حال جریان فعلی هستهای کشورمان و اطمینانبخشی از اینکه توان هسته ای کشور ما تهدیدی برای هیچکدام از کشورهای منطقه نیست و گفتگو برمبنای اینکه فلسفه اصلی توانمندی نظامی ایران هم دارای ماهیتی دفاعیست در کاستن از اختلافات بسیار مهم است در مورد نفوذ منطقه ای هم چشم انداز مثبت در دسترس است که نمونه بارز آن را درمداومت آتش بس یمن می توان مشاهده کرد. گسترش همکاریهای اقتصادی و درهم تنیدگی اقتصادی هر چه بیشتر این کشورها با ایران هم خود تضمینی محکم و قابل اتکا برای مداومت و تقویت روابط خواهد بود،پس همه این کشورها که خوشبختانه اشتراکات بسیار زیادی هم باهم دارند، در بهبود روابط بین خود باید بیش از پیش بکوشند، بهبود روابطی که ضمن آنکه به کاهش تنشها در منطقه منجر خواهد شد، این قابلیت درآن وجود دارد، در پرتو گسترش دوستیهای منطقهای، رفاه و توسعه ملل مسلمان و همجوار در این منطقه مهم و بسیار حساس که دارای ثروتهای خدادای زیادی هم هستند، را به ارمغان آورد.