کودکان از چیزهای زیادی می‌ترسند و گاهی اوقات کمک کردن به آنها برای غلبه بر ترس‌هایشان برای والدین سخت می‌شود. ترس در کودکان می‌تواند بر روی حالات روحی و اعتماد‌به‌نفس آنها تاثیر منفی بگذارد. یکی از این ترس‌ها، ترس جدا شدن کودک از پدر و مادرش است. گاهی کودکان از پدر و مادر خود می‌خواهند که آنها را تنها نگذارند و با گریه کردن، داد زدن، بهانه‌جویی و یا چسبیدن بیش از حد به والدین، این ترس‌ها را از خود بروز می‌دهند. در موارد شدید ممکن است کودک، والد خود را از اتاقی به اتاق دیگر دنبال کند تا حتی از دید والدینشان بیرون نروند و به صورت شایع‌تری، این کودکان از رفتن به مدرسه اجتناب می‌کنند. تعدادی از کودکان هنگام جدایی، دل درد و یا دیگر مشکلات جسمانی را تجربه می‌کنند. گاهی کودکان ترس از حضور در اجتماع دارند. آنها اغلب تلاش می‌کنند از این موقعیت‌های اجتماعیِ مورد هراس بگریزند. این کودکان حتی در حضور همسالان نیز دچار اضطراب می‌شوند. گاهی ترس از صحبت در جمع در محیط‌های تحصیلی و مدرسه بروز می‌کند. هراس اجتماعی باعث اختلال در مسیر پیشرفت کودک می‌گردد. بعضی مواقع کودک ترسِ از دست دادن والدین دارد. در موارد دیگر کودک ترس از ارتفاع، آسانسور، تاریکی،هیولا، حیوانات، بیمارشدن، تنهایی، غریبه‌ها، کابوس‌های شبانه و مرگ دارد. در صورت مشاهده ترس در فرزندتان هرگز آنها را به سخره نگیرید. در مورد ترس‌های او در جمع سخن نگویید. به طور یکباره او را در موقعیت‌هایی که برایش ترسناک است قرار ندهید چون ناخواسته موجب تشدید ترس‌های او خواهید شد. بایستی علت ترس کودک مورد بررسی قرار گیرد. گاهی ترس‌ها الگوبرداری رفتار پدر، مادر و یا اطرافیان است. زمانی که والدین و یا اطرافیان به ترسِ فرزند واکنش نشان می‌دهند و توجه ویژه‌تری به آن می‌کنند؛ در این مورد کودک شرطی شده و سعی می‌کند ترس‌هایش را با شدت بیشتری نشان دهد تا مورد توجه قرار گیرد. در هر صورت مساله ترس کودکان باید جدی گرفته شود و به صورت تخصصی درمان شود .  برای اینکه بتوانید به کودک خود کمک کنید؛ سعی کنید در ابتدا با او همدلی کنید، فرصتی ایجاد کنید در مورد ترس هایش صحبت کند و در بازی آنها را نمایش دهد. در مورد ترس‌هایش کتاب قصه بخوانید تا کم‌کم با آنها روبرو شود. منابع ترس آنها را بررسی کنید و در موارد حاد از یک مشاور و روانپزشک کمک بگیرید.