سلامت اقتصادی یک کشور با تولید ناخالص داخلی آن نشان داده می‌شود که به ارزش کل بازار همه کالاها و خدماتی که یک کشور در یک سال معین تولید می‌کند، اشاره دارد. به بیان دیگر اقتصاد جهان را می‌توان مانند یک کیک تصور کرد، که هر تکه از آن نماد سهم هر کشور در تولید ناخالص داخلی بین المللی است. 

در حال حاضر بزرگ‌ترین تکه‌های این کیک در اختیار آمریکا، چین، ژاپن، آلمان و هند است. این ۵ کشور در سال ۲۰۲۲ تولید ناخالص داخلی برابر با نیمی از تولید ناخالص داخلی جهان را به خود اختصاص داده اند. نکته جالب این است که هند توانسته جایگاه بریتانیا در صدر ۵ اقتصاد بزرگ جهان را در سال ۲۰۲۲ بگیرد. در این مقاله قصد داریم به بررسی بزرگترین اقتصاد‌های جهان و همچنین کوچکترین اقتصاد دنیا بپردازیم. این فهرست از برآوردهای گردآوری شده توسط داده‌های صندوق بین المللی پول در سال 2022 و مقایسه آن با شاخص‌های توسعه بانک جهانی در سال 2021 تهیه شده است.

  

تولید ناخالص داخلی واقعی ایالات متحده 25 تریلیون دلار تخمین زده می‌شود. بخش خدمات ایالات متحده بسیار توسعه یافته‌تر و از نظر فناوری پیشرفته‌تر است. این بخش حدود 80 درصد از کل تولید آمریکا را تشکیل می‌دهد. از این رو بزرگ‌ترین شرکت‌ها خدماتی هستند و نقشی که توسط شرکت‌های خدماتی فناوری، خرده‌فروشی، مالی و مراقبت‌های بهداشتی ارائه می‌شود؛ نقش اصلی را در صحنه جهانی ایفا می‌کنند.

  

اقتصاد چین در چند دهه گذشته شاهد رشد شگفت انگیزی بوده است. این واقعیت به این کشور کمک کرده است تا رتبه دوم را در بین اقتصادهای برتر جهان کسب کند. تولید ناخالص داخلی واقعی چین 18.3 تریلیون دلار گزارش شده است.

  

بر اساس پیش‌بینی تولید ناخالص داخلی واقعی، اقتصاد ژاپن در حال حاضر با تخمین4.3 تریلیون دلار در رتبه سوم قرار دارد. در طول دهه‌های 1960، 70 و 80، اقتصاد ژاپن به سرعت در حال رشد بود. با این وجود، اقتصاد ژاپن پس از آن دوره در طول دهه 1990 چشمگیر نبود. 

   

آلمان با تولید ناخالص داخلی واقعی4تریلیون دلار، رتبه چهارم را در میان پنج اقتصاد برتر جهان به خود اختصاص داده است. پس از یک سقوط کوتاه در سال 2009، اقتصاد آلمان با 4.0 درصد رشد در یک دهه قبل رشد کرد.

   

 

هند پس از پیشی گرفتن از اقتصاد انگلیس، با تولید ناخالص داخلی3.5 تریلیون دلاری، در جایگاه پنجم برترین اقتصادهای جهان قرار گرفت. اقتصاد هند به سریع‌ترین اقتصاد در حال رشد جهان تبدیل شده است. یک سال قبل، جایگاه پنجم اقتصاد دنیا در اختیار انگلستان بود اما هند موفق شد تا یک پله جایگاه خود را ارتقا دهد.

  

متوسط رشد سالانه تولید ناخالص داخلی این کشور بین سال‌های 1999 تا 2008، 2.8 درصد بوده است. این رشد به احتمال زیاد به دلیل کاهش مصرف خصوصی و کاهش سرمایه‌گذاری‌های ثابت به دلیل برگزیت، کاهش یافت. با این حال در سال 2022، با تولید ناخالص داخلی واقعی 3.2 تریلیون دلاری، بریتانیا همچنان در بین اقتصادهای برتر جهان باقی مانده است.

  

برآورد تولید ناخالص داخلی فرانسه2.8 تریلیون دلار است. در حال حاضر بیش از 70 درصد از تولید ناخالص داخلی کشور از بخش خدمات ناشی می‌شود. فرانسه همچنین در عرصه خودروسازی، راه آهن و هوافضا لیدر جهانی است.

  

تولید ناخالص داخلی واقعی کانادا2.2 تریلیون دلار است که آن را هشتمین اقتصاد بزرگ روی زمین می‌کند. در حالی که کانادا سال گذشته در جایگاه نهم قرار داشته است؛ اما توانسته است یک پله صعود کند.

 

تولید ناخالص داخلی روسیه 2.1 تریلیون دلار است. جالب است بدانید، پیش از این اقتصاد روسیه پس از ایتالیا و کره جنوبی قرار می‌گرفت اما توانسته است خود را به نهمین اقتصاد بزرگ دنیا تبدیل کند.

  

ایتالیا سومین اقتصاد بزرگ در اتحادیه اروپا است و بازار بسیار توسعه یافته‌ای دارد. این کشور همچنین به دلیل بخش اقتصادی تجاری تأثیرگذار و نوآور خود و همچنین کشاورزی رقابتی، به عنوان یک ابرقدرت در اروپا شناخته می‌شود. تولید ناخالص داخلی واقعی ایتالیا 2 تریلیون دلار تخمین زده می‌شود و آن را دهمین اقتصاد بزرگ روی زمین می‌کند.

براساس این داده‌ها، 5 اقتصاد اول دنیا 51 درصد از تولید ناخالص داخلی جهان را در اختیار دارند. پس از آن، ده اقتصاد بزرگ دنیا 66 درصد از اقتصاد دنیا و 25 کشور دنیا بیش از 84 درصد از اقتصاد را در اختیار دارند. بقیه کشورهای جهان، تنها ۱۶ درصد از تولید ناخالص داخلی دنیا را در اختیار دارند.

  

بیشتر اقتصادهای کوچک، جزایری هستند که در اقیانوسیه واقع شده‌اند. تووالا با تولید ناخالص داخلی ۶۴ میلیون دلاری خود، کوچک ترین اقتصاد جهان است. تووالو در میانه راه جزایر هاوایی و استرالیا قرار دارد و با کیریباتی، فیجی و ساموآ همسایه است. از نظر مساحت پس از واتیکان، موناکو و ناورو، کوچک‌ترین کشور جهان است. منبع تغذیه اصلی مردم این کشور، ماهی است. همچنین، میوه و نارگیل در این کشور کشت می‌شود. به جز ماهی و نارگیل، صادرات دیگری ندارد و تقریباً کلیه کالاهای مصرفی را از کشورهای خارجی، خریداری می‌کند.

تووالو تقریباً هیچ منبع طبیعی ندارد و شکل اصلی درآمد آن از کمک‌های خارجی است. تقریباً تنها مشاغل در جزایر که دستمزد یا حقوق ثابت می‌پردازند، مشاغل دولتی است. کشاورزی معیشتی و ماهیگیری، به ویژه در جزیره پایتخت یعنی فونافوتی از فعالیت‌های اقتصادی اولیه هستند. درآمدهای دولت عمدتاً از فروش تمبر و سکه، مجوزهای ماهی‌گیری و حواله‌های کارگران حاصل می‌شود.

دولت این کشور، درآمد قابل توجه سالانه از صندوق اعتماد تووالو دریافت می‌کند که در سال ۱۹۸۷ توسط استرالیا، نیوزلند و انگلیس تأسیس شد و همچنین توسط ژاپن و کره جنوبی حمایت می‌شود. این صندوق از ۱۷ میلیون دلار اولیه به بیش از ۳۵ میلیون دلار در سال ۱۹۹۹ افزایش یافت. به دلیل دورافتادگی کشور، گردشگری در آن، درآمد چندانی ندارد. محصولات صادراتی این کشور شامل نارگیل و ماهی است که به کشورهای آلمان (۶۰٫۵ درصد)، ایتالیا (۲۰٫۱ درصد) و فیجی (۲۰٫۱ درصد) صادر می‌شود. محصولات وارداتی این کشور شامل غذا، سوخت‌های فسیلی، ماشین‌آلات و کالاهای تولید شده‌است که از کشورهای فیجی (۴۶٫۱ درصد)، ژاپن (۱۸٫۹ درصد)، چین (۱۸٫۲ درصد)، استرالیا (۷٫۷ درصد) و نیوزیلند (۴٫۱ درصد) وارد می‌گردد.

  

پیش‌بینی‌ها حاکی از تولید ناخالص داخلی ۵۸ تریلیون دلاری چین در سال ۲۰۵۰ خواهد بود. در این شرایط چین ۲۰ درصد از اقتصاد جهان را در اختیار خواهد داشت. هند تا سال ۲۰۵۰، به دومین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل خواهد شد که این رشد به دلیل افزایش جمعیت کار، بهبود زیرساخت‌های تولید و ارتقای سطح بهره‌وری بویژه در حوزه کامیپوتر و آی.تی خواهد بود. آمریکا تا سال ۲۰۳۲ شاید بتواند مقام فعلی اقتصادی خود را حفظ کند؛ اما پس از آن به دلیل رشد جمعیت کم، از هند و چین عقب خواهد افتاد و تا سال ۲۰۵۰ به  مقام سوم اقتصاد جهانی نزول خواهد کرد. همچنین اندونزی از کشورهای انگلیس، آلمان و ژاپن پیشی خواهد گرفت که این موقعیت به دلیل دستاوردهای قابل توجه سال‌های اخیر این کشور در کاهش فقر و بیکاری خواهد بود و این موقعیت اندونزی را در مقام چهارمین کشور قدرتمند اقتصادی قرار خواهد داد. برزیل، روسیه، مکزیک، ژاپن، آلمان و در نهایت انگلیس تا سال ۲۰۵۰ به ترتیب جایگاه پنجم تا دهم را در اقتصاد جهانی خواهند داشت. در شرایطی که ۲۰ درصد اقتصاد جهانی تا سال ۲۰۵۰ در اختیار چینی‌ها  قرار خواهد گرفت؛ بسیار طبیعی و روشن است که یوهان چین نیز نقش پررنگ‌تری در مبادلات تجاری به‌دست خواهد آورد و به یک واحد پول جهانی تبدیل خواهد شد.