سیل جملات دستوری در جهت تربیت کودک هر روزه از سوی والدین به سمت کودک روانه می‌شود. اغلب والدین از صبح تا شب در حال تذکر دادن به کودکانشان هستند و بیشتر مواقع این دستورات مورد توجه قرار نمی‌گیرد و تنها موجب خستگی و از دست رفتن انرژی پدر یا مادر می‌شود. برای اینکه دستورات در همان زمان خواسته شده مورد توجه قرار گیرد، لازم است اصول و شرایط خاصی را در دستور دادن رعایت کنیم.  توجه داشته باشید در ابتدا باید عزت نفس، اعتماد به نفس و مسئولیت‌پذیری کودک حفظ و تقویت شود . نحوه برخورد و انتظارات شما از کودک نباید موجب تضعیف روحیه و یا ایجاد حس بدی نسبت به خودش شود. در ابتدا سعی کنید از دستورات اضافی بپرهیزید.

دستورات اضافی به دستورهایی گفته می‌شود که اگر کودک آن را انجام ندهد اتفاقی نمی‌افتد و مشکلی ایجاد نمی‌شود. مغز کودک توانایی به خاطر سپردن تذکرات پی‌در‌پی را ندارد. پس اگر به دنبال تغيير رفتار كودك هستيم، يكی از بهترين راه‌ها اين است كه برای مدتی فقط به كودك دستور لازم بدهيم. وقتی انجام اين دستورها تبديل به عادت شد، زمان مناسبی است كه يكی از دستورات اضافه درست را جايگزين آن دستور لازم قبل كنيم.

به عنوان مثال: هنگامی که کودک در مجاورت آتش قرار دارد، به او می‌گویید:« دست نزن»، دستوری لازم و ضروری است ولی هنگامی که کودک کمی بیشتر از حدمعمول در حال دویدن در محیط خانه است و شما به عنوان دستور به او می گویید: « اینقدر در خانه ندود»، جزو دستورات اضافی است. قدم بعدی می‌بایست در راستای ادای دستورات به صورت واضح باشد. گاهی اوقات قدرت تحلیل و درک از جمله‌ای کلی مانند: « در میهمانی پسرخوبی باش» در ذهن کودک تحلیل نمی‌شود. بلکه باید به صورت جزئی برایش شرح دهید  که در طول میهمانی چه انتظاراتی از او دارید. در حین انجام کارهای مثبت کودک، او را مورد تشویق قرار دهید.

در این صورت زمینه را برای انجام هرچه بهتر خواسته بعدی‌تان نیز آماده کرده‌اید. گروهی از کودکان هستند که نسبت به خواسته والدین بی‌اعتنا هستند و مدام در حال شیطنت کردن هستند؛ دستور دادن موثر در مورد این دسته از کودکان می‌بایست از فاصله نزدیک و برقراری تماس چشمی به فاصله‌ی یک دست باشد. سپس برای کودک به طور دقیق مشخص کنید چه انتظاری از او دارید و بگویید چه کار کند.

روزنامه صبح ساحل