20

بهمن

1403


اجتماعی

24 دی 1403 08:52 0 کامنت

 تفسیر یک بیانیه‌ی مستقیم به عنوان نظری بی‌ادبانه می‌تواند منجر به درگیری و ارتباط نادرست شود. هنگامی که دو نفر سبک‌های ارتباطی متفاوتی دارند، ادراک آن‌ها از واکنش‌های یکدیگر می‌تواند متفاوت باشد و باعث شود ارتباط مستقیم به عنوان بی‌ادبی تلقی شود. من به عنوان یک روانشناس، اغلب از مراجعان می‌‎شنوم که چگونه وقتی سعی می‌کنند مستقیم یا قاطعانه رفتار کنند، از جانب سایرین بی‌ادب تلقی می‌شوند. با یادگیری بیشتر در مورد سبک‌های ارتباط مستقیم، می‌توانیم به کسانی که به اشتباه به‌عنوان بی‌ادب تلقی می‌شوند، کمک کرده و  از ارتباط نادرست مربوط به لحن و ادراک که با قصد و غرض ما مطابقت ندارد، اجتناب کنیم. واقعیت این است که هر مکالمه‌ای شامل سه گفتگو است: آنچه گفته شده، آنچه مورد نظر بوده و آنچه شنیده شده است. ما می‌توانیم با درک بهتر اینکه چگونه صریح بودن را به اشتباه می‌توان به‌عنوان بی‌ادبی تلقی کرد، این سه مکالمه را منسجم‌تر کنیم.


صراحت و بی ادبی


ارتباط مستقیم و صریح به موقعیتی اشاره دارد که کسی منظور مستقیم خود را همانطور که هست و اغلب بدون پوشش، طفره و کنایه  بیان می‌کند، ارتباط مستقیم، صریح، باز و صادق است و فردی که به صورت صریحانه ارتباط برقرار می‌کند، اعتماد به نفس بیشتری دارد، از عذاب فکر کردن به برداشت دیگران رها هستند، احترام متقابل بیشتری برمی‌انگیزند و رضایت خاطر و آرامش درونی بیشتری دارند. در عین حال که این شکل از ارتباط صریح و صادقانه است، می‌تواند مملو از خشونت و سوءتفاهم نیز باشد و گاهی با بی‌ادبی تداخل داشته باشد. ارتباط بی‌ادبانه زمانی اتفاق می‌افتد که شخص توام با بیان مقصود صریح خود، توهین یا بی‌ادبی می‌کند، لحن تحقیرآمیز دارد، صدای خود را بالا می‌برد و یا از الفاظ نامناسبی استفاده می‌کند. هنگامی که یک دیالوگ صریح به شکل بی‌رحمانه‌ای صادق است و یا تعصب درونی طرف مقابل را برمی‌انگیزد، ممکن است به عنوان بی‌ادبی دیده شود. به عنوان مثال، تحقیقات در مورد ادراک بیماران از سبک ارتباطی ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی نشان می‌دهد که زنان بیشتر برچسب بی‌ادب را دریافت می‌کنند تا مردان و زنان سیاه‌پوست یا سایر اقلیت‌ها بسیار بیشتر از حد معمول به عنوان بی‌نزاکت شناخته می‌شوند.  
از طرفی کسانی که به صورت مستقیم و صریح با دیگران ارتباط برقرار می‌کنند نیز می‌توانند برای درک ارتباطات غیرمستقیم دچار مشکل شوند. کسی که عادت دارد منظور خود را به سادگی بیان کند، ممکن است از نشانه‌ها یا نکات غیرمستقیم استفاده نکند و در درک شکل‌های دیگر ارتباط دچار سوءتفاهم شود. با درک اینکه چگونه تعصبات درونی ما، ادراک ما از مقاصد دیگران را  تحت تاثیر قرار می‌دهد، می‌توانیم ارتباط صریح را به روش‌های مؤثرتری درک کرده و به آن پاسخ دهیم.

قصد در مقابل ادراک


مواقعی وجود دارد که قصد مهم نیست. برای مثال، اگر شخصی در ارتباط خود آشکارا توهین آمیز رفتار کند، دیگر اهمیتی ندارد که  فرد قصد صراحت داشته باشد. اما همیشه اینطور نیست و در بیشتر مواقع ما نسبت به درک رفتارهای متقابل دچار سوءتفاهم می‌شویم. هنگامی که سبک ارتباطی فردی ‌‌بی‌ادبانه به نظر می‌رسد، به جای هدف پشت کلام او، روی پیام اصلی تمرکز کنید. آیا ‌آن‌ها اطلاعات مفیدی را منتقل ‌می‌کنند اما این کار را به گونه‌ای انجام می‌دهند که با آنچه شما به آن عادت کر‌ده‌اید مطابقت ندارد؟ اگر پاسخ شما مثبت است، پس  آنچه را که ‌می‌توانید یاد بگیرید، به جای پنهان شدن پشت درک خود از قصد آن‌ها دریابید.

استدلال از لحن


استدلال لحن (که به آن پلیس لحن نیز می‌گویند ) به جای محتوای واقعی یا منطقی یک گفتگو، لحن آن را هدف قرار می‌دهد تا استدلال یک شخص را رد کند. با نادیده گرفتن درستی یا نادرستی یک گزاره، استدلال لحن به جای آن بر احساساتی که با آن بیان می‌شود تمرکز می‌کند. 
این یک اشتباه منطقی است زیرا یک فرد می‌‍تواند عصبانی باشد در حالی که هنوز منطقی است. با این وجود، استدلال لحن ممکن است هنگام پاسخ به اظهاراتی مفید باشد که خود محتوای منطقی ندارد، مانند توسل به احساسات.  پلیس لحن به تأکید بر سبک ارتباطی یک نفر بر پیامی که می‌خواهد منتقل کند اشاره دارد. به عنوان مثال، همانطور که در بخش قبل ذکر شد، زنان سیاه پوست به میزان بیشتری نسبت به مردان و زنان سفیدپوستان متهم به بی‌ادبی هستند و وقتی کسی متهم به بی‌ادبی می‌شود، نادیده گرفتن پیام او آسان‌تر است.

مزایای صراحت


ارتباط مستقیم مطمئناً به دلایل زیادی سودمند است: وقتی کسی صریح است، شما دقیقا می‌دانید که چه انتظاری دارد، می خواهد چه چیزی به شما بگوید و از شما چه می‌خواهد. در واقع حدس و گمان که منبع سوءتفاهم است در این شکل از ارتباط بسیار اندک است یا اصلا وجود ندارد. وقتی می‌توانیم بپذیریم که فردی صریح است و بی ادب نیست، باعث ایجاد اعتماد می‌شود. 
وقتی چیزی می‌گویند می‌توانیم آن را باور کنیم و نگران نیت پنهانی نباشیم و  ازمزایای ارتباط صریح و بی‌پرده استفاده کنیم، به عبارتی ما نیازی به هدر دادن زمان و اجتناب از موضوع مورد بحث نداریم.  در مقابل کسانی که به عنوان بی‌ادب تلقی می‌شوند، چه عمدی و چه غیرعمدی، با عواقب اجتماعی، حرفه‌ای و شخصی مواجه می‌شوند، از جمله: طرد شدن از سوی دیگرانی که نمی‌خواهند با کسی که به نظرشان بی‌ادب است ارتباط برقرار کنند. رد شدن برای ترفیع یا فرصت‌های حرفه‌ای دیگر به دلیل سبک ارتباطی آن‌ها. از دست دادن شغل در صورتی که رفتار گستاخانه به اندازه کافی شدید تلقی شود که خاتمه را تضمین کند و درگیری‌های بین فردی مکرر.

چگونه مستقیم باشیم (و نه بی ادب)


توجه به این نکته حائز اهمیت است که لحن و پیش داوری‌هایی که منجر به بی‌ادبی می‌شود، تقصیر فرد به اصطلاح "بی‌ادب" نیست.
سرزنش کسی که آسیب سیستماتیک را برای نحوه درک دیگران از ارتباط خود تجربه می‌کند، غیرمولد و مفید است. با این اوصاف، کسانی که می‌خواهند سبک ارتباطی خود را تغییر دهند تا کمتر بی‌ادب تلقی شوند، یا کسانی که در واقع به سبک ارتباطی توهین‌آمیز و گستاخانه گرایش دارند، می‌توانند از این نکات برای گرایش بیشتر به صراحت و دوری از گستاخی استفاده کنند: منظورتان را واضح و  مختصر بگویید. چه اطلاعاتی را می خواهید منتقل کنید؟ آن را بدون اضافه کردن عبارات اضافی یا تکرار به اشتراک بگذارید. به حقایق موجود بچسبید  و نظر یا افکار اضافی خود را در این مورد منتقل نکنید. از زبان توهین آمیز بپرهیزید. فحش دادن و توهین کردن به دیگران صراحت نیست. در مورد موضوع از دیگران توضیح بخواهید و اطمینان حاصل کنید که متوجه شده‌اید که به چه چیزی پاسخ می‌دهید تا از ارتباط نادرست جلوگیری کنید. از عبارات "من" استفاده کنید، که روشن می‌کند شما از موضع درک و تجربه خود صحبت می‌کنید. در نظر داشته باشید که تعصب می‌تواند باعث شود که رفتار مستقیم به عنوان رفتار بی‌ادبانه تلقی شود. تفسیر ما از ارتباطات یک فرد تحت تأثیر فرهنگ و عوامل هویت است. توجه به این سوگیری‌ها می‎تواند ارتباطات را ساده کند و از برچسب زدن اشتباه ارتباط مستقیم به عنوان بی ادبانه جلوگیری کند.
 

روزنامه صبح ساحل

تگ ها:

دیدگاه ها (0)
img