میناب یکی از شهرهای سرآمد ورزش استان هرمزگان بوده و می باشد.در این شهرستان بزرگانی پا به عرصه وجود گذاشتند که هرکدام در ورزش چهره ای به نام شده‌اند. آنها با امکانات ابتدایی رشد کردند تا نامشان در تاریخ ورزش استان ثبت  شود. در آن زمان آموزش و پرورش  مکانی بود برای بروز استعدادها، و بازی های آموزشگاهی از مسابقات باشگاهی پرطرفدار تر بودوبازیکنانی که درتیم های مدارس فعالیت می کردند بیشترین نفرات تیم های آموزشگاهی هر شهر را تشکیل می دادند و خیلی از این دانش آموزان در مدرسه با توپ آشنا شدند و به مرور زمان رشد کردند ودرچندین رشته به فعالیت می پرداختند و برای شهرشان افتخار کسب می کردند.

اسماعیل احمدی را باید یکی از این بازیکنان دانست که از مدرسه ورزش والیبال را شروع کرد ودرتیم های آموزشگاهی و استان چهره شاخص والیبال شد. این مصاحبه با بهترین والیبالیست سال های 48 تا 52 استان از شهرستان ورزش خیز میناب می باشد. امیدواریم مورد پسند شما عزیزان خواننده صبح ساحل قرار گیرد.

 معرفی:

اسماعیل احمدی هستم، متولد 1328 در روستای سولقان میناب ،دارای 4 برادر به نام های کیخسرو، منوچهر، محمد وبهروز و 3 خواهر به ام های بتول، فوزیه و فائقه و خودم فرزند اول هستم.

 همسر وفرزند:

سال 55 ازدواج کردم، دارای 2 فرزند پسر به  نام‌های بهنام وبهزاد و 2 دختر معصومه ومریم که همگی در رشته های والیبال وهندبال فعالیت می کنند.

 کودکی ومدرسه:

دور ابتدایی را درمدرسه حافظ میناب پشت‌سرگذاشتم.

در همین مقطع شروع والیبالم بود ودرکلاس چهارم زمانی که دانش آموزان پایه های بالاتر در مدرسه والیبال بازی می‌کردند و هنگامی که توپ به خارج از زمین می رفت من توپ را به زمین بازی بر می گردانم و رفته رفته علاقه شدیدی به والیبال پیدا کردم وهمین علاقمندی سبب شد که مرا به عنوان سرویس‌زن به بازی راه دهند. 

درکلاس پنجم وششم به عنوان یار اصلی درتیم دبستان بازی  کردم  وآن زمان توپ والیبال مثل امروز نبود با توپی شبیه به توپ بسکتبال و با وصله‌های زیاد بازی می کردیم. 

برای نخستین بار در کلاس ششم با عباس زیرک، هوشنگ بهادری وابراهیم سالمی در قالب تیم مدرسه حافظ با تیم دبیرستان فردوسی یک بازی دوستانه برگزار کردیم که با وجود تفاوت های سنی، در برابر تیم قدرتمند دبیرستان فردوسی ایستادگی کردیم و دراین بازی با زدن آبشارهای (اسپک) محکم ترس و واهمه ای عجیبی در دل بازیکنان فردوسی به وجود آوردم.

 آبشار زدن (اسپک) یک پایی

در آن زمان کمتر بازیکنی مثل من آبشارش به شکل یک پایی می زد که بعدها اسپک هایم را جفت پا می زدم. در دبیرستان فردوسی درچند بعد فعالیت می کردم و درآن زمان حسینی رئیس دبیرستان مرا به عنوان معاون مدرسه انتخاب کرد .علاوه براین سمت مسئول انتظامات و ورزش دبیرستان نیز برعهده داشتم.

 حضور درتیم آموزشگاه های استان:

با درخششی که از خود در والیبال نشان دادم درسال 48 مورد توجه مربیان آموزشگاه‌ها قرار گرفتم و به تیم منتخب آموزشگاه های استان دعوت شدم ودرهمان سال با تیم آموزشگاه‌های استان برای مسابقات آموزشگاهی کشور به تهران اعزام شدیم ودرنخستین بازی مقابل تیم سمنان به میدان رفتیم . 

در آن بازی کوچکیان مربی تیم بود یک (ست) بازی کردم. در بازی دوم در مقابل تیم چهارمحال به عنوان یار اصلی به میدان رفتم و (ست) اول پیش افتادیم، اما در (ست دوم) اشتباه مربی ما در ارنج تیم باعث شد 2 بریک از حریف شکست بخوریم ودرهمان بازی از سوی کاظم نفر از داوران بین المللی آن زمان برای حضور درتیم ملی والیبال جوانان کشور دعوت شدم وبین سال های 49 تا 52 به صورت پیاپی توسط ابراهیم نعمتی دبیروقت فدراسیون والیبال کشور برای حضور در تیم ملی والیبال انتخاب شدم که متاسفانه دعوت نامه هایی که ارسال می شد روی حسادت و برخی مسایل درمرکز استان به ما نمی رسید واین کج فکر ها  باعث شد جوانی که می توانست در آن زمان به عضویت تیم ملی والیبال کشور در بیاید محروم بشود و از این افتخار که هم برای استان وزادگاهم میناب بود بی نصیب  شدم.

 احمدی درباره والیبال میناب و استان می‌گوید؟

دهه 50 اوج والیبال درمیناب بود. این رشته ورزشی درتمام شهر وروستا فراگیر شده بود وهرجا صحبت از والیبال بود.

 هرچند امکانات کم بود و توپ والیبال مثل امروز فراوان نبود وبا یک توپ مسابقات برگزار می شد. یادم است درمسابقات والیبال آموزشگاه های استان رقابت آنقدر تنگاتنگ بود که تماشاگران تا آخرین لحظه نمی دانستند کدام تیم برنده است و لی امروز والیبال دراستان ومیناب نتوانسته آن گونه که باید خود را در سطح کشور مطرح کند.  هرچند تلاش هایی صورت  گرفته است ولی هنوز نتوانسته ایم مثل سایر استان های کشور موفق باشیم که پیشنهاد من این است که یک تیم منتخب تشکیل دهیم ودرمسابقات زیرگروه کشور شرکت کنیم و پله به پله پیش برویم وبا تشکیل تیم های پایه و بهره گیری از پتانسیل‌هایی که در استان وجود دارد و یک برنامه ریزی چندین ساله می توان والیبال استان را در سطح کشور مطرح کرد.

 افتخارات:

 قهرمان آموزشگاه های استان با تیم میناب،قهرمان آموزشگاه های میناب، مقام دوم با تیم آموزشگاه های استان درمسابقات منطقه ای کرمان درسال 52 ، یار کمکی در تیم کرمان در مسابقات قهرمانی باشگاه های کشور در اصفهان به میدان رفتم . بعد از بازنشستگی در آموزش و پرورش مربیگری را دنبال کردم و  درسال 81 یک بار در تیم کارکنان آموزش و پرورش به میدان رفتم  و در سال 82 به مدت یک سال کار مربیگری والیبال را درمیناب را دنبال کردم.

 درچه تیم هایی فعالیت داشتید؟

به دعوت شریفیان درسال 48 با تاسیس تیم باشگاه آرش کمانگیر میناب فعالیت باشگاهی‌ام را در رشته والیبال آغاز کردم و درتیم های آرش بندرعباس به عنوان یار کمکی و چندین سال در تیم منتخب والیبال استان بازی کردم.

 بهترین خاطره ورزشی: 

بهترین خاطره ورزشی ام دعوت به تیم ملی بود ولی  افسوس با دید بسته کارکنان آن زمان تربیت بدنی مرکز استان این فرصت را به من ندادند که به عضویت تیم ملی در بیایم.

خاطره دیگر ی که دارم  زدن اسپک روی سکه 20 ریالی بود که کمتر بازیکنی در آن زمان می‌توانست این کار بزرگ را انجام دهد.