اهمیت فراموش شده


نویسنده: شیوا شاکری

16 خرداد روز جهانی محیط‌زیست است. مقوله مهمی که سبک زندگی اکثر ما نشان می‌دهد اهمیتش را درک نکرده‌ایم. از پلاستیک‌های رهاشده در طبیعت و زباله‌های تفکیک‌نشده گرفته تا کارخانه‌ها و خودروهای آلوده‌کننده، بی‌توجهی به محیط‌زیست را فریاد می‌زنند. اگر می‌خواهیم زندگی خوب و سالمی را تجربه کنیم، چاره‌ای نداریم جز این‌که خود را بخشی از طبیعت بدانیم.  لازم است بپذیریم به عنوان بخشی از طبیعت به دیگر بخش ها نیازمندیم. اگر به رویه کنونی‌مان ادامه دهیم، طبیعت هم با ما رفتاری خصمانه خواهد داشت و آسیب‌های غیرقابل جبرانی خواهیم دید. باید طبیعت را شناخت و جدی گرفت، تا وقتی ما انسان‌ها خود را حاکمان بلامنازع زمین بدانیم و هر رفتاری که سود کوتاه مدت‌مان را تامین کند، به منافع بلندمدت جهانی ترجیح دهیم، با سرعت به سمت نابودی خواهیم رفت. فرقی ندارد با ترک سریع یک جنگل و بی‌دقتی در خاموش کردن کامل آتش به‌ سود کوتاه مدت‌مان برسیم، یا به عنوان یک مسئول، بودجه را برای مصارف سودآورتر خرج کنیم و تجهیزات لازم برای اطفاء حریق تهیه نکنیم. اصلا چرا راه دور برویم. ما در یک استان ساحلی زندگی می‌کنیم و دریای‌مان حال بدی دارد که همه‌مان در آن نقش داریم. چه مایی که به عنوان شهروند زباله‌های‌مان را در دریا رها می‌کنیم.
چه مسئولی که برای جلوگیری از ریختن فاضلاب در دریا کاری نمی‌کند یا دریا را برای تعر یض بلوار ساحلی خشک می‌کند. تا همه ما باور نکنیم که جزئی از طبیعت و وابسته به سایر اجزا هستیم چیزی عوض نخواهد شد. طبیعت با آسیب دیدنش ما را به سمت نابودی خواهد برد. چیزی که جلوی این نابودی را می‌گیرد پست و استوری اینستاگرامی و ابراز تاسف برای فجایع زیست محیطی نیست. لازم است عمل‌گرا باشیم. هر کدام از ما باید به نوبه خودمان برای حفاظت از محیط‌زیست گامی برداریم. حتی اگر توان‌مان به تفکیک زباله و رها نکردن پلاستیک در طبیعت محدود شود.

برای این مطلب تا کنون نظری ثبت نشده‌ است.
0 / 200
  • نظر شما پس از بررسی و تایید منتشر خواهد شد.
  • لطفا از بکاربردن الفاظ رکیک، توهین و تهمت به اشخاص حقیقی و حقوقی خودداری کنید.

آخرین خبرها