بی شک تحریم های ظالمانه آمریکا که با خروجش ازبرجام کلید خورد، بیش از دوسال است همچون افریتی نحس گلوی اقتصاد کشور و معیشت مردم را می فشارد. اگرچه تحریم های آمریکا نزدیک به چهل سال است که به اقتصاد کشور فشار می آورد اما تحریم های اخیر که تحفه زمامداری دونالد ترامپ است به حدی شدید و بی سابقه است که از آن به درستی به جنگی اقتصادی تعبیر می شود. جنگی که شراره های سهمگینش، بویژه معیشت اقشار متوسط به پایین جامعه را می سوزاند که از قضا این اقشار اکثریت جامعه را هم به خود اختصاص داده اند. همانگونه که گفته شد رهاورد انتخاب ترامپ بر اریکه ریاست جمهوری ایالات متحده اینگونه اثراتی مخرب بر پیکره اقتصاد ما تحمیل کرد.انتخابی که با قرار گرفتن ایران ستیز ترین وسنگدل ترین افراد در راس هیئت حاکمه این کشور مقارن شده بود. به گونه ای که این خوی سبعیتشان با مغولان چنگیزی مقایسه می شود.

چه آنکه این دشمنی به حدی شدید است که با فراگیر شدن بیماری مرگبار کرونا از شدت تحریم ها کاسته که نشد بلکه بر دامنه آنها اضافه هم شد و بدون تردید شرایط کنونی دشوار بیماری کرونا در کشور علاوه بر ناکارآمدی های سیاستگذاران ذی مدخل و عدم رعایت مردم، شریک سومی هم دارد وآن هم این تحریم های ظالمانه است .اما با انتخاب جو بایدن که بنابر اکثر تحلیل ها همچنین گفته ها وعملکرد خودش، فردی متعادلتر است باید به مثابه فرصتی برای برداشتن این تحریم ها نگریسته شود.پرواضح است که دراین مقال قصد انکارسیاست های خصومت بار ساختار قدرت آمریکا از هردوحزب مطرح این کشورطی سالیان گذشته وحتی پیش رو نیست. همینطورنفی اشکالات فراوان سیاستگذاری های اقتصادی کشور بویژه دولت مستقر نیست و نیز ساختار بیمار اقتصاد رانتی وآسیب دیده از وابستگی شدید به نفت در این دوره  پنجاه ساله اخیر را هم نمی توان رد کرد، اما با نگاهی عمیق تر و جامع به شرایط کشور و با بررسی نظر کارشناسان به این باور می رسیم  که تحریم های ظالمانه کنونی، نقشی قدرتمند در ضعیفتر کردن روزافزون توان اقتصادی کشور برعهده دارندو در صورت تداوم آن تبعات ناگوارتری را درپی خود خواهند داشت.

 آنچه مسلم است انتقاد به دولت به علت مشکلات کنونی  وضعف هایش بویژه در حوزه اقتصاد راحت وکم هزینه هم است. همینطور تعدد سلایق و آرای سیاسی هم امری طبیعیست. اما مسئله تحریم ها مقوله ای ملیست و بر کلیه نیروهای تاثیر گذار و جناح های کشور که منتقد دولت فعلی هم هستند واجب است در مدت باقی مانده از عمر دولت کنونی با تشریک مساعی در اجماع داخلی وبا بهره گیری از کلیه ی ظرفیتها در مسیر مذاکرات احتمالی پیش روی والبته بدنه فعلی توانمند سیاست خارجی دولت کنونی را یاری کنند تا در بازگرداندن دولت جدید آمریکا به برجامی که بی تردید حاصل توافق سطوح بالای حاکمیت هم بود و اگر آنگونه که تعهد شده بود، اجرا می شد و توسط ترامپ برهم زده نشده بود، مفید بود، تمام تلاش خودرا مصروف دارند.

بی شک شنیده شدن صداهای متفاوت از درون کشور اگر در بستری منطبق بر منافع ملی باشد، بد که نیست حتی می تواند ارزشمند هم باشد اما آنچه می تواند آسیب زا باشد چند صدایی در اجرای سیاست هاست. همه ی سلایق سیاسی موثر کشور باید بدانند، منافع ملی را برمنافع جناحی ترجیح دهند. در غیر این صورت از سوی مردم که قضاوت گران منصفی اند،خیانت به کشور انگاشته خواهد شد. ازاین رو حتی یک روز تاخیر در برداشته شدن تحریم ها هم دیر است چرا که فشارهای سنگین برگرده ی مردمیست که از توانشان هرروز کاسته می شود. بویژه آنکه این فشارها با تبعات بیماری مرگبار کرونا هم مقارن شده است.