سال‌ها است استان هرمزگان پای ثابت تحولات کشور قرار دارد. در تحولات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، هنر و حتی در ورزش همواره نام هرمزگان دیده و شنیده می‌شود. امروز در نرخ بیکاری از هرمزگان گفته می‌شود. بیکاری یکی از چالش‌های اصلی کشور در سال‌های گذشته بوده است و حالا با شیوع بیماری کرونا شرایط سخت‌تر از گذشته هم شده است. نرخ بیکاری در پاییز 99 در حالی از سوی مرکز ملی آمار ایران اعلام می‌شود که همچنان نام پایتخت اقتصادی ایران یا همان هرمزگان در بالای جدول خودنمایی می‌کند. این آمار نشان می‌دهد: میانگین نرخ بیکاری در پاییز ۹۸ عدد ۱۰.۶ بوده که در پاییز ۹۹ این عدد به ۹.۴ رسیده است. به‌عبارتی‌دیگر این آمار به ما می‌گوید: نرخ بیکاری کاهش داشته است؛ اما در پاییز ۱۳۹9 نام ۶ استان که در بین آن‌ها نام هرمزگان نیز دیده می‌شود در مقایسه با مدت مشابه سال قبل با افزایش نرخ بیکاری مواجه بودند. در رده‌بندی بالاترین نرخ بیکاری در کشور در پاییز سال ۹۹ استان هرمزگان با (۱۳.۸) در جایگاه سوم قرار دارد. در سال‌های اخیر هرمزگان همیشه جزو استان‌های بالای جدول نرخ بیکاری بوده است. این آمارها در حالی رسانه‌ای می‌شود و هرمزگان را جزو بالانشینان جدول نرخ بیکاری می‌بینیم که سال‌هاست این استان اقتصادی نزد دولتمردان و مسئولان کشوری و استانی به‌عنوان قطب تولید فولاد، آلومینیوم، آبزی‌پروری، قطب انرژی و ... یاد می‌شود. استقرار صنایع بزرگ در غرب شهر بندرعباس و اجرای طرح‌های مختلف در اقصی نقاط استان هرمزگان هرچند این استان را در زمره استان‌های فعال و پویا قرار داده اما قرار گرفتن نام این استان در جمع استان‌های با نرخ بالای بیکاری، این پرسش را به ذهن متبادر می‌کند که چرا با اجرای صدها و بلکه هزاران پروژه ریزودرشت در صنایع و بخش‌های مختلف، هنوز باید گفته، نوشته و خوانده شود که نرخ بیکاری در هرمزگان همچنان بالاست. به نظر می‌رسد اجرای پروژه‌های متعدد دولتی و خصوصی در بخش‌های مختلف هنوز نتوانسته گره‌گشای این داستان و موجب اشتغال جوانان این استان شود. هنوز فراموش نکرده‌ایم که به دلیل مهاجرپذیر بودن این منطقه از کشورمان از سالیان دور این استان مآمن افراد غیربومی بوده که آینده شغلی خود را در این استان جستجو می‌کردند و امروز نیز چنین است. قرار گرفتن نام این استان در بالای جدول نرخ بیشترین درصد نرخ بیکاری، زیبنده این استان نیست چراکه باوجوداین همه ظرفیت و پتانسیل در بخش‌های مختلف چرا باید چنین باشد؟ به نظر می‌رسد تنها راه چاره برای رفع مشکل بیکاری و اشتغال جوانان استان هرمزگان و ارتقای سهم اشتغال آنان در بخش‌های مختلف به‌ویژه در صنایع، اجرای قوانینی است که مربوط به حوزه اشتغال نیروهای بومی در صنایع، بنگاه‌های اقتصادی و نهادهای عمومی غیردولتی است. ماده 47 قانون پنج‌ساله ششم تمام دستگاه‌های اجرایی ازجمله وزارتخانه‌های نفت، نیرو و سازمان انرژی اتمی و بنگاه‌های اقتصادی نهادهای عمومی غیردولتی را مکلف کرده است که در طول اجرای قانون برنامه در طرح‌های خود و در شرایط برابر به پیمانکاران بومی واجد شرایط استانی اولویت دهند و در قرارداد با تمامی شرکت‌ها و پیمانکاران، اولویت با به‌کارگیری نیروهای بومی استانی (در شرایط برابر ازنظر علمی و تجربی و با اولویت محل سکونت نزدیک‌تر) را درج و بر حسن اجرای آن نظارت کنند. آیا به‌راستی این قانون در استان هرمزگان اجرا می‌شود؟؟