منصور نعیمی را با آن صدای زیبا و گیرا می‎‌شناسیم. صدایی که از سال‌های قبل از انقلاب در رادیو و تلویزیون همواره در گوش‌هایمان طنین‌انداز بود. چشم و گوشمان با تصویر و صدایش خو گرفته بود. نعیمی کتابی بود که در ورق به ورقش تاریخ و فرهنگ هرمزگان نوشته‌شده‌بود. پژوهش، نویسندگی، گویندگی، عکاسی و فیلمسازی از جمله فعالیت‌های نعیمی در نیم‌قرن فعالیت هنری اوست. این هنرمند روز 28 اردیبهشت ماه در سن 71 سالگی  به علت بیماری سرطان درگذشت اما صدای مخملین و گیرایش هم‌چنان در گوشمان طنین‌انداز است.

 

منصور نعیمی متولد ۲۹ تیرماه ۱۳۲۹ در بندرعباس بود. علاقمندی او به شعر و ادبیات از همان دوران کودکی او را به سمت فرهنگ و هنر کشاند.  او خواهرزاده ناصر تقوایی و دستیار وی در چند فیلم بود. به واسطه همین اتفاق و حضور در کنار بزرگانی چون تقوایی بود که عشق به سینما و فیلمسازی در او شکل گرفت و جدی شد. بعد از تمام‌کردن سربازی در سال 53 در مدرسه عالی رادیو و تلویزیون در بندرعباس و در رشته فیلمسازی شروع به تحصیل کرد. نعیمی بعد از اتمام تحصیل راهی بندرعباس شد و رسما در رادیو و تلویزیون مشغول به کار شد.  تخصص او ظهور فیلم بود اما کم کم با برنامه‌سازی برای تلویزیون هم آشنا شد و اولین فیلم مستقل خود به نام «چهاردهمی» با موضوع یکی از آداب و و رسوم مردم بندرعباس را ساخت. اما نخستین فیلم هشت میلیمتری مستقلی که ساخت، فیلمی بر اساس یک افسانه جنوبی با عنوان «ملمداس» بود. 

 سال 56 به طور جدی عکاسی را آغاز کرد. او برگ برنده خود در سال‌هایی که عکاسی می‌کرد را همان عکس‌هایی می‌دانست که از تظاهرات مردم بندرعباس در سال‌های انقلاب گرفته‌بود. او در کارنامه خود سابقه همکاری با بزرگانی چون حسن بنی‌هاشمی، کیومرث پوراحمد، ابراهیم منصفی و بزرگان دیگری را داراست. او مدتی هم مدرس فیلمسازی و کارگردانی هم بوده‌است و در همان مدت شاگردان زیادی در حوزه فرهنگ و هنر تربیت کرد که در زمینه‌های مختلف خوش درخشیدند. سیزیف و مرگ، زندگی کورش، مجموعه‌های مستندِ سفر، پوشش سبز، توانایی‌های کشاورزی، محرّم در هرمزگان، طبیعت جنوب، صید و صیادی، تهیه‌کنندگی فیلم‌های داستانی بشیر، برادران، بازگشت شقایق،  دستیار کارگردانی راه و دریا، زمزمه‌های شب‌هنگام، خلیج‌فارس جغرافیای فقر و غنا، مجموعه هدایت، پیش و کشتی یونانی (و بازیگر)، دستیاری دو فیلم نیمه‌تمام «چای تلخ و زنگی و رومی»، عکاس مجموعه امام علی، عکاسی پشت صحنه ناخدا خورشید، مجموعه عکس‌هایی از مبارزات و تظاهرات مردم هرمزگان در سال‌های قبل انقلاب اسلامی ایران، همکاری با اورد زند، ابراهیم مختاری، جعفر پناهی، کیومرث پوراحمد و ناصر تقوایی و ده‌ها کار دیگر چه به‌عنوان عکاس، مونتاژ، تهیه‌کننده و کارگردان از جمله کارهای ماندگار او در نیم‌قرن فعالیت هنری اوست.

 

منصور نعیمی در خانواده‌ای اهل علم و ادب و فرهنگ متولد شد، رشد کرد و آموخت. مرحوم پدرش یوسف، بازاری منصف و زنده یاد مادرش فاطمه از خانواده صاحب فضل و هنر تقوایی‌ها بود. در سال ۱۳۵۴ با همسرش «شهلا» ازدواج کرد و حاصل این عشق سه فرزند به نام های مازیار، مانی و میثم و یک دختر به نام مهرانگیز است. او در بهمن ماه سال ۱۳۷۵ از صدا و سیمای مرکز خلیج فارس بازنشسته شد و پس از آن مسئولیت کانون بازنشستگان این سازمان را بر عهده داشت. زندگی در کنار خانواده‌ای اهل علم و ادب باعث شد تا اوکتاب‌های فرهنگی و پژوهشی زیادی در زمان حیات خود به رشته تالیف دراورد. کتاب «فرهنگ جامع هرمزگان» و مجموعه‌ای ارزشمندی تحت عنوان «روزُنِ رفته» که روزشماری است از وقایع هرمزگان از جمله آثار مهم تالیفی اوست. هم چنین کتاب «چنچنکو» که مجموعه ضرب المثل های استان هرمزگان  است، کتاب «پس از پرواز» که ماجرای سقوط ایرباس ایران را روایت می‌کند و  مجموعه شعر «بانوی خوب های جزیره » از دیگر آثار او در این زمینه است. کتاب فرهنگ جامع هرمزگان به گویش و زبان مردم هرمزگان می پردازد که اولین کار مستقل پیرامون زبان‌شناسی در بندرعباس بود و هم اکنون به عنوان یک کتاب مرجع در اختیار علاقمندان است. نعیمی در آیین رونمایی از کتاب «چِن چِنکوو» گفته‌بود که «در این کتاب سعی کردم دِین خود را به سرزمین پدر و مادری‌ام ادا کنم». نعیمی چندین سال هم به عنوان روزنامه‌نگار و سردبیر صفحات فرهنگی و هنری در روزنامه‌ها و نشریات فعالیت داشت.  حالا اما استان هرمزگان با این اتفاق نابهنگام هنرمند بزرگی را از دست داده‌است. هنرمندی که شاید به جرات بتوان گفت جای خالی‌اش به این راحتی پر نخواهدشد. اما صد افسوس که «روزُن رفته دگه نتان».