شیوع ویروس کرونا آسیب‌های جدی به بخش‌های مختلف زندگی انسان ها وارد کرده است.

یکی از نخستین حوزه‌هایی که با شیوع کرونا تعطیل و بسیاری از فعالیت‌های آن نیز مختل شد، بخش ورزش بود. این بخش اگر چه در ظاهر آسیب جبران‌ ناپذیری به مردم و چرخ اقتصاد نمی‌زند اما ضررهای جدی درپی دارد که نمی‌توان به راحتی از آن چشم پوشید. عرصه‌ای که به نوبه خود هم در سلامت، هم اقتصاد و هم معیشت مردم اثرگذاری زیادی دارد؛ چراکه هم باشگاه‌داران و هم ورزشکاران از این امر متضرر و بخشی از اقتصاد جامعه تحت‌تاثیر آن قرار می‌گیرد. حوزه ورزش شاید یکی از مظلوم‌ترین بخش‌هایی بوده باشد که تاکنون مورد خسارت‌های سنگین قرار گرفته و البته به‌نظر می‌رسد از سوی سیاستگذاران ستاد ملی کرونا نیز توجه ویژه‌ای به مشکلات اقتصادی این بخش نشده است. چه آن‌که در ایام کرونایی هربار قرار به اجرای محدودیتی شد، واحدهای متعهد ورزشی در زمره نخستین گروه‌هایی بودند که سریعا دستورات ستاد مربوطه را سرلوحه کار قرار داده و نسبت به تعطیلی موقت یا بلندمدت اقدام می‌کردند.

این تعطیلی‌ها اگرچه عرفا و شرعا مطابق قانون باید به مرحله اجرا می‌رسید اما بدیهی‌ است همکاری جامعه ورزش و به‌ طور خاص مسئولان واحدهای خصوصی همواره حداکثری بوده است. با این وجود، سرمایه‌گذاران این واحدها از حیث شیوع کرونا بیشترین آسیب را دیده‌اند و به‌ عنوان نمونه باشگاه‌داران رشته‌های آمادگی جسمانی و مدارس فوتبال بارها و بارها نسبت به اتخاذ تصمیم‌های ستاد کرونا اعتراضاتی داشتند .قدر مسلم در شرایط فعلی که بسیاری از مسئولان واحدهای خصوصی فعال در حوزه ورزش به‌ طور رسمی و غیررسمی اعلام ورشکستگی کرده و تسهیلات کرونایی را هم صعب‌الوصول می‌دانند، لازم است ستاد ملی کرونا برای جلوگیری از ادامه این روند آسیب‌زا ضمن شفاف‌سازی عملکرد در حوزه رسیدگی به درخواست‌های جامعه ورزش، مشخص کند در تشکیلات موسوم به «ستاد مقابله با کرونا در ورزش» چه کارگروه‌هایی از لحاظ عملیاتی یا مشورتی با ستاد مربوطه تعامل دارند و جزئیات فعالیت این کارگروه‌ها به‌ چه صورتی است و یا اگر عملاً کارگروهی فعال نیست، رسماً یک کارگروه ویژه و کاربردی ادامه کار تا واکسیناسیون عمومی در کشور را در دست بگیرد تا بتواند مطالبات باشگاه‌داران را تا حد امکان محقق کند. تعطیلی چند ماهه ناشی از شیوع کرونا حتی به اوقات فراغت دانش آموزان در فصل تابستان ضربه شدیدی وارد کرده است. اکنون که دوباره به فصل اوقات فراغت  دانش‌آموزان نزدیک شده ایم این دانش آموزان مجبور هستند که تابستان را هم به دلیل شرایط کرونایی در خانه بمانند و قید اوقات فراغت را بزنند.

شاید تعدادی از دانش آموزان با مراجعه به مدارس مختلف ورزشی خودشان را سرگرم کنند اما همین مدارس های ورزشی هم دوروز فعالیت دارند و یک یا دو هفته تعطیل هستند. خیلی از ورزشکاران ما از ماندن در خانه خسته شده اند و دیگر دورهمی های ورزشی گذشته در باشگاه ورزشی را ندارند و این موضوع در روحیه های آن ها خیلی تاثیر گذاشته است.البته هستند تعداد انگشت‌شماری از جوانان که با باز شدن درب باشگاه ها خود را سرگرم می کنند اما قرمز شدن شهر یا استان باعث می شود تا این سرگرمی آن ها خیلی دوام نداشته باشد.‌ خیلی از  هيات های ورزشی برای اینکه ورزشکارانشان دچار خانه نشین نشوند و روحیه خودشان را حفظ کنند دست به برگزاری مسابقات آنلاین زدند. هیات های مثل شطرنج،  کاراته،  تکواندو،  ووشو و حتی هیات فوتبال هرمزگان کلاس مربیگری خودش را به صورت وبینار برگزار کرد تا با این کار از خانه نشینی ورزشکاران خود جلوگیری کرده باشد.‌

  با این وضعیت قرمزی کرونا در استان  باشگاه‌ها هم  از نظر مالی با مشکلات زیادی روبرو شده اند‌. خیلی از باشگاه ها همزمان با دستور ستاد کرونا و در وضعیت بهتر کرونا فعالیت های خودشان را شروه می کنند اما ترس خانواده ها از درگیری فرزندانشان با کرونا باعث شده تا اقبال خوبی از بازگشایی باشگاه ها نشود. هر چند براساس ماده ۸۸ قانون، وزارت ورزش و جوانان، اجاره‌بهای باشگاه‌هایی که دارای بیمه هستند را مشمول بخشودگی اعلام و وزیر ورزش و جوانان برای پساکرونا نیز پیشنهاد ۵۰ درصدی بخشودگی اجاره‌بهای اماکن ورزشی وابسته به هیات وزیران ارائه داده است اما تعطیلی ورزش و ورزش نکردن ورزشکاران با این بخشنامه ها حل شدنی نیست و نمی توان روحیه از دست رفته ورزشکاران را با پرداخت مبالغی جبران کرد.‌

اقتصادی کردن ورزش همواره یکی از تئوری‌های ذهنی بوده و عمیقا به ورزش حرفه‌ای و ارتباط عمیق آن با صنایع معتقدیم اما دو اشتباه استراتژیک داریم؛ صنایع از صنعت ورزش بی‌اطلاع و بی‌بهره‌مند هستند و نگاه بخش صنعت به ورزش تکدی‌گرایانه و بسیار نازل است که لازم است این نگرش تغییر یابد. همچنین بخش ورزش نتوانسته از ظرفیت‌های صنایع استفاده و یک معامله برد برد را روی میز بگذارد.

باید باشگاه فرهنگی ورزشی در کارخانه‌ها ایجاد یا مجمع صنایع تشکیل و اعتبارت صنایع استان را در یک صندوق جمع کرده و با صلاحدید ورزش و جوانان و سایر ارگان‌های مربوطه برنامه‌‌ریزی کرد و تا زمانی‌که باشگاه فرهنگی ورزشی تشکیل نشود ورزش استان توسعه نخواهد یافت.

باید از  باشگاه‌داران و هیات‌های ورزشی که در شرایط کرونا با رعایت کردن‌ تمام پروتکل‌های بهداشتی به فعالیت خود ادامه می دهند حمایت شود و حتی المقدور تسهیلات  به باشگاه‌ دارانی که باشگاه و نیروی انسانی خود را بیمه کرده‌اند اعطا شود.

ورزش استان هرمزگان برای موفقیت های بیشتر نیاز به اسپانسرهای مالی بیشتری دارد و اگر این اسپانسرها در ورزش استان بودند شاید خیلی از ورزشکاران و باشگاه‌های ورزشی هنگام شیوع کرونا که منجر به تعطیلی ورزش شد خیلی دچار مشکلات اقتصادی نمی شدند اما متاسفانه ورزش  استان ما خیلی مورد حمایت اسپانسرهای مالی قرار نگرفته اند مگر این که در مواردی آن هم با فشار مسوولان این اسپانسرها به کمک ورزش بیایند. باشگاه‌های مهم دنیا با توجه به اینکه اصول لیگ‌داری را می‌دانند، صنایع‌شان خصوصی و پول‌سازی بوده و جذابیت‌های ورزش را به خوبی معرفی کرده و دولت هم ارتباط ورزش و صنعت را برقرار کرده است  و گردش مالی زیادی دارند به طوری که برخی از باشگاه‌ها به دولت خود پیشنهاد ارائه وام می‌دهند. دولت باید از همه ظرفیت‌ها و محدودیت‌های خود در

ورزش استفاده کند همچنین مجلس، نمایندگان و رسانه‌ها باید همراهی کنند تا شاهد پیشرفت در ورزش استان باشیم.

تشویق‌های انگیزشی دولت و شیوه‌ مواجهه با اسپانسرها در جذب آن‌ها بسیار مهم است. طبق قانون کمک به ورزش حرفه‌ای ممنوع است اما باید این موضوع برای استان‌های مختلف تفکیک شود زیرا ورزش استان ما خیلی حرفه‌ای نیست و فقط حرف از حرفه ای بودن او می زنیم.