معضل فاضلاب شهری بندرعباس جزو آن دسته از ابر‌پروژه‌هایی است که گویا باید شاخ غول را بشکنند تا به داد مردم و مطالبه‌ی به حق آنان برسند.

فاضلابی که می‌تواند موجبات آلودگی و بروز بیماری‌های مختلف را برای شهروندان ایجاد کند و با این وجود همچنان شاهد دست روی دست گذاشتن و وعده وعیدهای بی اساس مسئولان هستیم. «کلنگ‌زنی و آغاز به کار عملیات  اجرایی پروژه در هفته جاری دوشنبه یا پنج شنبه انجام می شود. (24 یا 27 خرداد) پیمانکاران پروژه‌ها به صورت موازی هم‌زمان شروع به کار خواهند کرد». اینها بخشی از مستندات صحبت‌های استاندار هرمزگان است که در واپسین روزهای انتخابات منتشر شد. انتشار ویدئویی که در قاب بسته، عموم مردم را به داشتن فضایی باز، عاری از هرگونه بوی تعفن بشارت داد اکنون با بدقولی که در همان ابتدا، اندک امیدی به آن بسته شده بود را نقش بر آب کرد. ساماندهی فاضلاب شهر بندرعباس که حدود 15 سال به حالت تعلیق درآمده، همچنان در بلاتکلیفی و در صف وعده‌های مسئولان شهری قرار دارد. پروژه‌ای که «همتی»، همت به پایان رساندن آن را ظرف مدت 6 ماه عنوان کرد و گفت: «اگر منتظر منابع دولتی باشیم، بیست سال دیگر هم این کار انجام نخواهد شد». حالا اولین سوالی که مطرح میشود این است: جناب استاندار، شما که وعده کلنگ‌زنی پروژه فاضلاب را در قالب روزی معین، با اطمینان و غروری خاص تعیین کردید و به آن عمل نشد؛ چگونه میخواهید جلب اعتمادی دوباره در بین مردم صبور استان شکل گیرد و 6 ماه دیگر را به امید پایان کابوس فاضلاب و بوی بد خورها به انتظار نشینند؟ معضل فاضلاب بندرعباس سالیان متمادی است که  همچنان به قوت خود پابرجاست و بارها و بارها این موضوع  توسط مسوولان در نشست‌های مختلف مطرح شده که ارائه راهکارهای داده شده در این نشست‌ها فقط در حد حرف باقی مانده است. شرکت آب وفاضلاب هرمزگان نیز، نبود اجرای شبکه جمع آوری فاضلاب در برخی مناطق شهر بندرعباس، پدیده وارونگی دمایی درفصل گرما و سرما و وجود تصفیه‌خانه فاضلاب (با فرآیند لجن فعال) در نزدیکی بافت شهری را ازمهم‌ترین دلایل انتشار بوی نامطبوع فاضلاب شهر بندرعباس می‌دانند. فاضلابی که از چندین نقطه ازجمله «خور گورسوزان» ،«شیلات»، «سورو»، «سنگ کن»، «دوهزار» و «کپشکن» سرازیر دریا می‌شود و حتی حق آب تنی تابستانه را از فرزندان جنوب سلب می کند.  فاضلاب‌هایی که نه تنها باعث کدر شدن آبیِ دریای خلیج فارس شده بلکه به دنبال آن موجب پیشامد خطر انقراض جانداران دریایی نیز می شود. کافی است از فاصله 100 متری این گندآب ها عبور کنید تا بوی تعفن به مشام برسد و باز این سوال در ذهن نقش بندد که آیا خورهای کلان‌شهری همچون بندرعباس با منابع درآمدی سرشار و موقعیتی اقتصادی باید جولانگاه موجودات موذی و محل استراحت معتادان و بی‌خانمان باشد؟ چقدر مایه خفت و خاری است برای بومیانی که با میهمانان شهرستانی خود برای گذران اوقات فراغت به ساحل میآیند و به جای مسئولانی که باید شرم زده باشند، عرق شرم از پیشانی آنها سرازیر میشود و این بوی متعفن در کنار ساحل و دریا منظره‌ای بد را در خاطر میهمانان استانمان برجای می‌گذارد. با امید به وعده‌های تمدید شده‌ی هرساله‌ی مسئولان، این‌بار را نیز صبوری کرده و کرسی امید را رو به پهنه‌ی بی‌کران آبی دریا می‌گسترانیم و به انتظار پایان خوش ماجرا می‌نشینیم .