بارش شهابی هنگام عبور سیارهٔ زمین از میان توده‌ای از سنگ‌ها و ذرات به مانده در آسمان رخ می‌دهد که در این مواقع تعداد زیادی شهاب در جو زمین می‌سوزد و در آسمان قابل‌مشاهده است؛ در هرسال چند پدیده بارش شهابی مانند جوزایی و برساوشی اتفاق می‌افتد.

مرتضی بارونی افزود: جوزایی یکی از بارش‌های شهابی معروف است که در این پدیده نجومی زیبا، تعداد شهاب‌هایی که در آسمان می‌بینیم به میزان قابل‌توجهی افزایش می‌یابد و در یک ساعت تا ده ها شهاب را می‌توان رصد کرد.

وی بابیان اینکه بارش شهابی جوزایی هرسال از اواسط تا اواخر آذر اتفاق می‌افتد، اظهار داشت: این پدیده نجومی در ۲۲ و ۲۳ آذر به اوج خود می‌رسد و بهترین فرصت برای رصد آن فراهم می‌شود.

بارونی با تأکید بر اینکه پدیده بارش شهابی با چشمان غیرمسلح دیده می‌شود و نیازی به دوربین و تلسکوپ نیست، تصریح کرد: برای رصد این پدیده باید پهنه کل آسمان را نگاه کنیم.

این کارشناس نجوم اوج بارش شهابی جوزایی را شامگاه دوشنبه، بامداد و شامگاه سه‌شنبه و بامداد چهارشنبه این هفته اعلام و اضافه کرد: اگر علاقه‌مندان موفق به رصد آن در اواسط هفته نشدند، نگران نباشند زیرا می‌توانند تا آخر هفته آن را مشاهده کنند هرچند تعداد شهاب‌ها در آسمان مقداری کاهش می‌یابد.

وی با تأکید بر اینکه شانس دیدن شهاب‌ها در شهرها به‌ویژه شهرهای بزرگ به دلیل آلودگی نوری و هوا (پدیده وارونگی دما) بسیار کم است، ادامه داد: برای اینکه شانس دیدن شهاب‌ها بیشتر باشد باید هوا تمیز و آلودگی نوری کم باشد به‌همین دلیل توصیه می‌شود که برای رصد این پدیده به خارج از شهرها برویم.

وی بابیان اینکه نور زیاد ماه نیز شانس دیدن شهاب‌ها را کاهش می‌دهد، گفت: روزهای دوشنبه و سه‌شنبه این هفته ماه حدود ساعت سه بامداد غروب می‌کند و از این ساعت تا اذان صبح بهترین زمان برای رصد بارش شهابی است.

برای رصد بارش شهابی جوزایی به چه چیزهایی نیاز داریم؟

رصد پدیده‌های نجومی، اغلب به ابزارهایی مثل تلسکوپ و دوربین دوچشمی نیاز دارد؛ اما بارش‌های شهابی چنین نیستند و تنها ابزار لازم برای رصد آن‌ها چشمانی مشتاق است که از شب تا صبح زیر آسمان بماند و در انتظار درخشش شهاب‌ها باشد.

 بارش شهابی جوزایی چگونه رخ می‌دهد؟

اغلب بارش‌های شهابی زمانی رخ می‌دهند که زمین در مسیر حرکتش به دور خورشید از نقاطی در فضا عبور می‌کند که ذرات برجای مانده از یک دنباله‌دار در آنجا تجمع کرده‌اند. این ذرات در گرانش زمین به دام می‌افتند و با سقوط به سمت زمین، در اصطکاک با جو می‌سوزند و نورهایی را ایجاد می‌کنند که به آن‌ها شهاب می‌گوییم. دقت کنید که این ذرات شهابواره نام دارند و اغلبشان به اندازه سرسوزن کوچک هستند. اگر این ذرات کمی بزرگتر باشند شهاب‌های پرنورتری را ایجاد می‌کنند که گهگاه از سیاره زهره هم پرنورتر می‌شوند. به چنین شهاب‌هایی آذرگوی می‌گویند. اگر خوش شانس باشید حتی ممکن است آذرگویی ببینید که از ماه کامل پرنورتر است!

منابع: ایرنا، دیجیاتو