در یک‌گوشه، شما تازه‌کارهایی را دارید که مشتاقند نظم جهانی موجود را سرنگون‌کنند، و آن ‌را از ابتدا روی بلاک‌چین بازسازی‌کنند. این شرکت‌ها به تلاش‌خود نام آرزوییweb3 داده‌اند؛ در گوشه‌دیگر، پلتفرم‌های فناوری موجود را دارید که نسل بعدی اینترنت را به‌عنوان نسخه‌ای با قابلیت تعامل ‌کمی از وب موجود تصور می‌کنند.

وجه‌تمایز، سخت‌افزار جدید است؛ عینک واقعیت‌افزوده و کلاه‌های واقعیت‌مجازی که ما را در مجموعه‌ای از تجربیات مرتبط گرد‌هم می‌آورند، این پلتفرم ها را متاورس می‌نامند. وب3 و متاورس مطمئنا در این مسیر تلاقی خواهند‌کرد. مدیر‌عامل متا،‌ مارک‌زاکربرگ گفته است که تصور می‌کند افرادی که در دنیای مجازی شرکت‌ می‌کنند توکن‌های غیرقابل تعویض را همراه خود می‌آورند. در‌حالی‌‌که سایر شرکت‌ها در حال ترسیم چشم‌انداز‌های بزرگ از متاورس از طریق مصاحبه‌های مطبوعاتی و نوشته‌های اپیدمی هستند، اسنپ بی‌صدا برروی دو ایده متمرکز شده است. عینکAR این است که تصاویر را در مقابل صورت شما پخش می‌کند و میدان دید شما را به یک صفحه رایانه مجازی تبدیل می‌کند.شما در آن می‌توانید پیام‌ها را دریافت کنید، بازی کنید و با اشیا دیجیتال یا دنیای واقعی برای اهداف تجاری یا آموزشی تعامل داشته باشید.

اگر بخواهم برایتان توصیف کنم، محصولی برای توسعه‌دهندگان است تا مصرف‌کنندگان. فریم های شلوغ، باطری 30 دقیقه‌ای و احتمالا قیمت بالا، جذابیتش را برای همه به‌جز سخت‌کوش‌ترین آینده‌نگران محدود می‌کند. مانند بسیاری از غذا‌خوری‌ها که به مشتریان خود می‌گویند برای دسترسی به منو کد‌هایQR را با تلفن‌هایشان اسکن کنند، اماAR با استفاده از نرم‌افزار snaps lens studio به‌صورت سه‌بعدی، مجازی روی میز شما غذا و نوشیدنی‌ها را نشان می‌دهد. وقتی آن را با استفاده از عینک باز کردم، دستانم را تکان دادم و بر روی میز بردم: یک برگر، یک رول سوشی، یک تکه‌پای، پیراشکی به اندازه کافی واقع بینانه به‌نظر می‌رسید که با نگاه‌کردن به‌آن احساس گرسنگی خفیف پیدا‌کردم. در مقایسه با منو کد‌QR در تلفن‌من پروژهAR اسنپ به‌طور معناداری بهتر بود. تیم اسنپ ترفند‌های دیگری برای خودنمایی داشت، در حالی که در حیاط سرگرم عینک بودم در یک بازی یک زامبی مرا تا در خروجی حیاط تعقیب کرد.