مدیر بومی؛ کلیدواژه‌ای که طی سال‌های اخیر همواره آن را مطالبه کردیم. استاندار بومی باشد. معاونان استاندار، فرماندار، شهردار، مدیران کل و سایر روسا بومی باشند. چرا؟ چون بومی غمخوار است. بزرگ‌شده و تحصیل‌کرده این خاک است و با جغرافیای مهجور آن آشنایی دارد.

سؤال این است که کدام مدیر بومی را مطالبه می‌کنیم؟ مدیر بومی که از ترسِ از دست دادن پست و مقامش راکد است. پویایی و خلاقیت درونش مرده و عملکردش نهایتاً به انتشار عکس و فیلم در گروه‌های واتساپی خلاصه می‌شود. 

یا مدیر بومی که بی‌هدف و سرگردان درگیرودار روزمر‌گی‌های اداری، در جلساتی که هرگز به نتیجه نخواهد رسید، روزگار می‌گذراند؟ رویکرد اصلی مطلب حاضر حمایت از حضور مدیران و مسئولان جوان و بومی است؛ منتهی واضح است که رویه‌ی کنونی گرهی از مصائب استان بازنخواهد کرد و بدتر آن‌که چهره‌ی معتبر‌ترین اشخاص را نیز در بین مردم مخدوش می‌کند.

 قرار بود جهادی و انقلابی بودن را در عمل و میزان کارآمدی ثابت کنید. حال دور خود و اداره‌تان حصاری کشیدید و فقط محبوبان و همفکران خود را به مآمن خویش راه می‌دهید. هرکس هم‌نظری مخالف داشت در لیست سیاه قرار می‌گیرد. آیا انقدر قدرت تشخیصتان را از دست داده‌اید که نمی‌توانید خودی را از غیرخودی جدا کنید؟ شاید هم تقصیر شما نیست و از فضای ناخوش رسانه‌ای‌ها، اختلاف‌ها و تفرقه‌افکنی‌ تغذیه می‌کنید.

نمونه دیگر شورای شهرمان است. جمعی یازده نفرِ از مسئولان بومی و جوان که در کمتر از شش ماه دودسته شدند و هر جلسه مستقیم و غیرمستقیم یکدیگر را مورد عتاب و خطاب قرار می‌دهند. موضوع این است که مسئولان بومی ما نمی‌توانند بر سر منافع مردم و استان با هم گفت‌و گو کنند و از منافع شخصی‌شان کوتاه بیایند. اتفاقی که در سنوات قبل، مجمع نمایندگان هرمزگان با آن درگیر بود و «احمد مرادی» از آن پرده برداشت.

مرادی گفته بود که مجمع نمایندگان دور دهم بزرگترین خیانت را به مردم کردند، زیرا نتوانستند دور یک میز بنشینند و تصمیم بگیرند. این سبک اختلاف‌ها را در دوره‌های دیگر هم شاهد بودیم. باید اقرار کرد که این موضوع در فضای سیاسی-اجتماعی هرمزگان سابقه دارد و خلاء مصالحه و تفاهم بر سر منافع عموم به وضوح نمایان است. پراکندگی، برچسب زدن و تخریبِ یکدیگر نمایه‌ای روشن از وضعیت و عملکرد تمامی گروه‌های فعال در استان است. هرکس تریبونی را در اختیار می‌گیرد و خلط مبحث می‌کند. شاید گفته شود که مدیران بومی جوان و کم سابقه هستند. این کم تجربگی را می‌توان با گزینش مشاورین و افراد تحت مدیریت کارآمد سروسامان داد اما این را هم از خود دریغ کرده‌اند.

 در این شرایط چه باید کرد؟ با این مدیران و در این فضا قرار است «اجازه ندهیم تهران برایمان نسخه بنویسد»؟ و مدیران سفارشی و پروازی از استان و  مناطق آزاد برچیده شود؟ دریک کلام باید گفت آقایان این ره که می‌روید به ترکستان است. تا کی هرمزگان از این موضوعات ضربه ببیند؟ به خودتان بیایید. برای منافع استان و مردم دور یک میز جمع شوید و تا زمانی که پشت میزهای موقت هستید میراثی از خود به جا بگذارید. اگر هم نمی‌توانید شرافتمندانه کنار بروید. باور کنید این حرکت برای مردم ارزشمند خواهد بود.