دنیای کودکان بر خلاف تصور برخی از افراد، دنیای بسیار بزرگی است. بسیاری از ما تصور می‌کنیم کودکان درکی از دنیای پیرامون خود ندارند؛ اما واقعیت این است که کودک هر چند به اندازه‌ی بزرگسالان شاید نتواند نسبت به محیط بیرونی و اتفاقاتِ در حال رخداد کنترلی داشته باشد؛ اما نگاه متفاوت و درک خاص خود را نسبت به محیط دارد.

کودکان طی فرآیند رشد و گذران از برهه‌های حساس زندگی، مدام در حال کسب‌آموزی تجارب گوناگون هستند. وظیفه‌ی والدین همراه و همگام شدن و کمک به آنها جهت آزمون و خطا است.شکست در انجام کاری به منزله‌ی ادامه‌ی راه و برخاستنی دوباره است اما برخی از والدین و یا اطرافیان کودکان به سرزنش کردن کودک می‌پردازند. سرزنش کردن کودکان دارای آثار مخربی است که می‌تواند از لحاظ روحی و روانی آن ها را تحت تاثیر قرار دهد.

سرزنش کردن یا همان تنبیه کلامی، روح کودک را نشانه می‌گیرد، نشانه‌های اعتماد به نفس را از او سلب می‌کند و متاسفانه تحقیر در دوران کودکی می‌تواند بزرگسالی انسان را هم تحت تاثیر قرار دهد.امروزه بسیاری از والدین برای تربیت فرزندانشان به زور و اقتدار متوسل می‌شوند. همین سخت‌گیری در روش تربیتی می‌تواند حقارت و تحقیر شدن فرزندان را به دنبال داشته باشد. گاهی والدین با جدیتی که در تنبیه کودکان دارند موجب رنجش و حتی باعث ایجاد حس تنفر و رفتارهای پرخاشگرانه در کودک می‌شوند. کودکان باید مورد احترام قرار گیرند تا بتوانند معنای تقابل احترام را به درستی بیاموزند.

به عنوان مثال: کودکی که در درس و مدرسه عملکرد بسیار عالی ندارد؛ نباید از دریچه‌ی سرزنش او را گناهکار جلوه داد. باید توجه داشت؛ تنبیه بدنی و سرزنش فرزندان باعث کاهش قدرت یادگیری و مبتلا شدن فرزند به انواع مشکلات یادگیری می‌شود. گاهی نیز زیاده‌روی در سرزنش باعث ازبین‌رفتن ارزش و اعتبار این روش می‌شود و کودک به آن عادت می‌کند. در بعضی از موارد نیز سرزنش‌های مداوم موجب لجبازی و موضع گرفتن کودکان می‌شود. نقش پدر و مادر در تربیت فرزندان بسیار با اهمیت است؛ باید در این مورد توجه داشته باشید که اگر ملامت و سرزنش بجا و به هنگام استفاده شود، برخلاف تحقیر کلامی، یکی از روش‌های مؤثر در تربیت است و از آن می‌توان به‌عنوان یک روش درست تربیتی استفاده کرد. با تذکر دادن مثبت هم می توان کودک خود را متوجه امر کرد و هم می‌توان رفتارهای او را به شکل اصولی‌تری اصلاح کرد.

روزنامه صبح ساحل