وابستگی واژهای است که بسیاری از افراد در طول دوران زندگی خود آن را تجربه میکنند. وابستگی به پیرامون، وابستگی به اشیاء، وابستگی عاطفی و دهها مورد دیگر.
اما وابستگی کودک به فرزند که از تولد آغاز میشود و مقولهای کاملا طبیعی است، با گذشت زمان و عدم کنترل صحیح آن تبدیل به مشکلی میشود که وابستگی افراطی نام دارد. برخی کودکان وابستگی شدیدی به والدین خود دارند به گونهای که حاضر نیستند دوری از آنها را تاب بیاورند و مدام گریه و زاری میکنند. در بیشتر موارد کودک یک والد را (مادر) انتخاب میکند و مدام به او میچسبد.
در بعضی از موارد مادرِ همیشه نگران زمینه این وابستگی را به طور ناخواسته بوجود میآورد. مادران بدانند دلبستگی و وابستگی دو مقولهی جدا از هم هستند که نباید آنها را با هم ادغام کرد. مادر بیش از اندازه در انجام وظایف شخصی کودک مداخله میکند، مدام نگران است و اضطراب دارد، ترس از آسیب دیدن کودک باعث می شود لحظهای او را تنها نگذارد و ... اینها مواردی است که کودک شما قادر به درک آن است و زمینه اختلال وابستگی را بوجود میآورد که عواقب بد آن گریبانگیر کودک در بزرگسالی خواهد شد. برای اینکه از وابستگی افراطی کودک به مادر جلوگیری شود؛ رعایت نکاتی از سوی والدین الزامی است.
والدین سعی کنند برخی مواقع کودک را نزد فردی مطمئن بگذارند تا کودک شما بداند همیشه در کنارش نیستید. کودک را از بازگشت خود در ساعتی مقرر مطمئن کنید و بدون اطلاع قبلی او را تنها نگذارید؛ زیرا باعث میشود کودک به شما بیاعتماد شود. به کودک خود تفهیم کنید در نبودتان میتواند کارهای سرگرم کنندهای مانند نقاشی کردن و یا تلویزیون دیدن را امتحان کند. با این حال ممکن است کودکِ وابسته همچنان در مواقع عدم حضور شما بیتابی کند. سعی کنید تسلیم خواست کودک نشوید و با رفتاری مسالمتآمیز همین روند را ادامه دهید.
او به مرور متوجه میشود که در زمان عدم حضور شما میتواند به زندگی ادامه دهد و گریهاش کم میشود، چون میداند مادرش دوباره باز میگردد و با او بازی میکند. سعی کنید مشکل وابستگی افراطی را در همان کودکی حل کنید زیرا این وابستگی موجب اعتمادبهنفس پایین کودکان حتی در بزرگسالی و روابط اجتماعی آنها خواهد شد به گونهای که سردرگم و منزوی بار میآیند . در نهایت همواره به خاطر داشته باشید تغییرات یک شبه بوجود نمیآیند و مستلزم بردباری و گذشت زمان هستند.
منبع: ایلنا / ذهنآرا
روزنامه صبح ساحل