در روز خبرنگار و پاسداشت قلم و حفظ و حرمت گردش آزاد اطلاعات، خبرنگاری به جرم دلسوزی و مطالبه‌گری زیر تیغ شکایت یک اداره قرار گرفت، هرچند شنیده‌ها از پس گرفتن شکایت با پیگیری مدیرمسئول صبح ساحل، خانه مطبوعات و انجمن صنفی روزنامه‌نگاران حکایت دارد. راستی اگر قلم و زبان که وظیفه‌اش تذکر و تلنگر است و دل که کارش تپیدن و سوختن است از انجام رسالتشان شانه خالی کنند چشم‌های نگران این سرزمین کی نظاره‌گر رشد، رویش و زایش فرزندانش خواهد بود.

 

 

ماه‌های ابتدایی شروع کارم در فضای خبر، برداشتم از سانسور، سختگیری‌های سلیقه‌ای سردبیر بود. به تعبیری در دنیای فانتزی، آن روزها خبرنگار را همچون کارآگاه یا کاشفی می‌دیدم که رمزگشایی می‌کند و گمان می‌کردم روزی خواهد رسید که مردم شهر از او تقدیر می‌کنند؛ مدتی گذشت تا به این درک برسم که سانسور چیست و وفاداری به روایت‌ها چه تبعاتی دارد. همواره نوشتن بها داشته و به نظر می‌رسد در جامعه امروز پرداختن به روایت‌های حقیقی بهای باورناپذیری چون زندان و تبعید را در پی دارد. وضعیت به گونه‌ای است که اگر فعال رسانه‌ای باشید و تاکنون احضار نشده یا پرونده‌ی قضایی نداشته باشید گویی کاری از پیش نبرده‌اید. حال روز خبرنگار است و باید از کسانی گفت که نماد روزنامه‌نگاری حرفه‌ای و وفادار به قلم و نوشتن هستند؛ «نیلوفر‌ حامدی» و «الهه محمدی» دو روزنامه‌نگاری که ماه‌هاست به جرم «روایت یک واقعه و یک روز» در بازداشت موقت هستند. اظهارات «الهه محمدی» در جلسه نهایی رسیدگی به پرونده‌شان به خوبی گویای حال و روز فضای واقعی رسانه‌ها در ایران است. «معتقدم به جای بازداشت خبرنگاران، نهادهای امنیتی، قوه قضاییه، دولت و مجلس باید برای حرف‌های مردم گوش شنوا داشته باشند نه اینکه خبرنگارانی که کارشان را انجام داده‌اند بازداشت کنند و ماه‌‌های زیادی بلاتکلیف و در بازداشت موقت نگه دارند. من و نیلوفر حامدی به عنوان نمایندگانی از بدنه رنجور و شریف مطبوعات ایران در حالی محاکمه می‌شویم که به واسطه برخوردهای امنیتی با خبرنگاران صادق و متعهد، مرجعیت رسانه به خارج از کشور منتقل شده و این برخوردهای شدید با روزنامه‌نگاران موجب آزردگی مردم شده است». سیاهه روزنامه‌نگارانی که به جرم نوشتن متهم یا محکوم شده‌اند به همین جا ختم نمی‌شود. « عبدالسلام جمالی» روزنامه‌نگار صبح ساحل نیز به جرم انتقاد به یکی از حقوق نادیده گرفته شده استان، روز گذشته با شکایت یک اداره کل، احضاریه‌ای به کلانتری از طریق مراجع انتظامی دریافت کرد؛ احضار قبل از هیچگونه توضیح و جوابیه‌ای. گویی جرم خبرنگار به مثابه جرم اختلاسگران، قاتلان یا تهدید کنندگان جامعه است که انقدر سریع و کمتر از یک ماه برای محکوم کردن او دست به کار می‌شوند. روز به روز بر راویان آلام مردم و مطالبه‌گران، عرصه تنگ‌تر و سخت‌تر می‌شود. فعالیت در چارچوب آنچه رسالت واقعی یک روزنامه نگار است هزینه دارد؛ از هزینه‌هایی چون زندان، تبعید، مجازات نقدی و محرومیت از فعالیت گرفته تا پذیرش پیوند اضطراب با تک تک لحظات زندگیتان. در ادامه به مناسبت بزرگداشت روز خبرنگار از کسانی یاد می‌کنیم که در چند وقت اخیر به خاطر ادای رسالت خود، محکوم شده‌اند یا مورد بی‌مهری قرار گرفته‌اند. 

«مرضیه محمودی»، سردبیر سایت تجارت نیوز با شکایت یک نماینده مجلس به یک سال تبعید محکوم شد. خبرنگاری که به یک مرکز غربالگری معتادان متجاهر رفته بود، کتک خورد و بازداشت شد. بازداشت خبرنگار و عکاس در مشهد به خاطر پوشش تجمع روستائیان شاندیز در اعتراض به روند مالکیت اراضی. برخورد نامناسب رئیس سازمان بهزیستی کشور با خبرنگاران در یک نشست خبری. بازداشت «سید علی پورطباطبایی» خبرنگار قمی به دلیل پیگیری مسمویت‌ دانش آموزان. و همه کسانی که مجبور به سانسور نامشان در این نوشته هستیم.