حدود9 ماه پیش بود که روابط دو کشور ایران و عربستان در چارچوب روند فراز و فرودانه چند دهه اخیر دوباره و در چارچوب تفاهم نامه‌ای امنیتی و با میانجی‌گری چین احیا شد. البته کاستن نقش چین به میانجی‌گری صرف به نظر دقیق نیست چه آنکه اژدهای زرد با توجه به روابط نزدیکی که با هر دو کشور ایران و عربستان دارد، به نوعی تضمین کننده این احیای روابط هم بوده است.
در شرایط خاص منطقه که حوادث اخیر ایران به گونه‌ای اجتناب‌ناپذیر بر آن تأثیر گذاشته و در اوضاعی که حیات و ممات برجام ـ این مهم‌ترین اقدام مشترک امنیتی ایران با کشورهای اروپایی و آمریکا ـ با اما و اگر‌های جدی روبرو شده است،خبر از سر گیری روابط سیاسی ایران و عربستان پس از یک سال مذاکرات نه چندان آشکار و با نقش‌آفرینی و راهبری موثر چین، رسانه‌ها و افکار عمومی منطقه و جهان را غافلگیر کرد وتحت تأثیر قرار داد.
پس‌از برگزاری پنج دور مذاکرات بین ایران و عربستان در تحول مثبت دیگری، روابط دیپلماتیک ایران و دو کشور امارات و کویت هم به سطح بالاتری ارتقاء یافت و پس از بازگشت سفیر کویت بعد از حدود 6 سال به ایران و بنا بر اظهارات مقامات ابوظبی، سفیر امارات هم به تهران بازخواهد گشت. گفته می‌شود سفیر کنونی کویت «بدرعبدالله المنیخ» یکی از دیپلمات‌های توانمند این کشور است و این انتخاب نشان از اهمیت بالای روابط با ایران از نظر کشور کویت حکایت دارد.
با سفر اخیر شیخ طحنون بن‌زاید آل‌نهیان مشاور امنیت ملی امارات متحده عربی نوید گشایش امیدبخشی در افق‌های روابط دو کشور همسایه و مسلمان ایران و امارات دیده می‌شود.
کشورها روشهای متفاوتی برای داشتن رابطه باسایر ملل و تامین منافعشان برای خود در نظردارند و عمده ی کشورها با توجه به ویژگی های نوع حکمرانی شان مصادیق معدودی از دوستان برای خود قائلند برهمین اساس تعریفی مشخص از دشمنان دارند اما در راهبرد عده ی بسیار کمی از کشورها بر خلاف این قاعده همه دوستانند ودشمن هیچ کس، به تعبیری دقیق تر می توان با این سیاق با همه ی کشور ها دوست بود وبا برخی دوستتر.