خیانت، روابط فرازناشویی و میل به افتادن در گرداب روابط سطحی و کوتاه مدت، در هرکسی با هر ویژگی شخصیتی امکان‌پذیر است، اما صفات، روحیات و حالات شخصیتی وجود دارد که پیش‌بینی کننده‌ی بسیار قوی در رفتارهای آسیب‌زا، بی‌تعهدی و کژروی است. محققان روانشناسی معتقد هستند که چهارگانه‌ی تاریک شخصیت، منجر به شکل‌گیری بیشتر خیانت و روابط خارج از چهارچوب در افراد می‌شود. این چهارگانه شامل ماکیاولیسم، جامعه ستیزی، خودشیفتگی و دیگر آزاری می‌باشد.
بسیاری از مراجعانی که برای دریافت خدمات روانشناسی مراجعه می‌کنند، در بدو ورود و آغاز فرایند مشاوره همانطور رفتار می‌کنند که عادت کرده‌اند در زندگی روزمره از خود بروز دهند و بعد به مرور زمان و تجربه‌ی احساس امنیت خود واقعی‌شان را بروز می‌دهند.
تا مدتی پیش صحبت از ناخوداگاه و مکانیسم‌های دفاعی آن در مقابل عموم مردم بسیار دشوار بود، اما حالا به لطف فضای مجازی و دسترسی عموم مردم به مطالب اینترنتی و جهانی، راحت‌تر می‌شود در مورد مسائل تخصصی روانشناسی و روانکاوی صحبت کرد. با وجود نکات مثبتی که این مساله در خود دارد، نکات منفی آن دردسرهای بیشتری ایجاد می‌کند.
اصولا آموزش، اندیشه و حل مساله در جامعه‌ی ما بسیار بحران محور است. به این معنا که تا بحران، فاجعه و سانحه‌یی رخ ندهد، به ضعف زیرساخت‌ها و عوامل اساسی توجهی نمی‌شود.
در حال و هوای زندگی مدرن، آنقدر غرق فرهنگ خودیاری و روایت روانشناختی از زندگی روزمره شده‌ایم، که کمتر به ریشه، نحوه‌ی کار و تاثیر این عامل مهم در زندگی خود توجه می‌کنیم. از این رو، نویسندگان و متفکران انتقادی، در مقالات و کتاب‌های خود همواره تلاش کرده‌اند تا ما را از شیوه‌ی عملکرد گفتمان روانشناختی آگاه کنند، تا با دیدی باز بتوانیم "انتخاب" کنیم که کمتر تحت سیطره‌ی این روند قرار بگیریم.
همه‌ی ما افرادی را می‌شناسیم که به نظر می‌رسد همیشه در حال خرید هستند، مهم نیست به چه طبقه‌ی اقتصادی تعلق دارند، به هر حال خرید کردن و حتی خرید کالاهای غیر ضروری در لیست همیشگی برنامه‌ی آنان قرار دارد و این موضوع آنقدر همه‌گیر شده که ممکن است خود ما هم یکی از همین افراد باشیم.
این روزها با تجربه‌ی جامعه‌ی مدرن، انسان برای خودشناسی و کشف موارد موثر بر کنش و واکنش خود، بیش از اینکه به کتاب‌های خودیاری، خودشناسی و روانشناسی نیاز داشته باشد، به کتاب‌هایی در حوزه‌ی جامعه‌شناسی نیاز دارد.
کتاب‌های خودیاری بسیاری تا کنون در حوزه‌ی روانشناسی به رشته‌ی تحریر درآمده‌اند، اما تعداد کمی از آن‌ها توانسته‌اند مرز بین ساده‌نویسی، تمثیل، انگیزه دادن به مخاطب و روان بودن را با مبتذل شدن و بازاری شدن حفظ کنند، به‌خصوص هنگامی که بخواهند درباره‌ی پذیرش حقیقت درباره‌ی خویشتن و دیگران صحبتی به میان آوردند.