«در اول‌های ابتدای تاریخ بشری، تابستان وجود نداشت، یعنی داشت ولی اسم نداشت. اصلا همان زمان که آدم و حوا اخراج شدند تابستان بود، چون این‌ور گندم‌ها رسیده بود، آن‌ور سیب‌ها... یعنی هردو طرفِ اسلامی و مسیحی باغ عدن محصول داده بود و قطعاً تابستان بود برای همین هم این‌ها لباس زیادی تنشان نبود. بعدش هم که شد آنچه نباید می‌شد.

در زمین هم، زمینیان تابستان را اینطور می‌فهمیدند که درختان پر بار شده‌اند و وقت برداشت محصولات است و انگورها می‌رسند و انجیرها شیرین می‌شوند و خرماها می‌پزند. هوا هم گرم است، جوری که آدمیزاد اگر زیر حفاظی چیزی نباشد ممکن است آب‌پز شود. کمی بعدتر چون فکر می‌کردند زمین تخت و چهارگوش است برداشتند سال را هم به چهار قسمت تقسیم کردند...

بعدها در زمان خیام برداشتند تابستان را به سه قسمت مساوی تقسیم کردند چون اگر تقسیم بر چهار می‌کردند اعشاری می‌شد، و اسم آن سه‌تا را گذاشتند؛ تیر (تموز)، امرداد (آب) و شهریور (ایلول). خدایی خوش سلیقه بودند...

و...

به قلم: مریم حسن‌نژاد

روزنامه صبح ساحل