«اینجا امکانات نداریم، فقط دعا کنید تا میناب زنده بمونه. همکاران من تمام تلاش خودشون را انجام دادن و مریض نبض داره. فقط باید سریع اعزام بشه». و جوانی که سر بر زانو گرفت تا خانواده اشکش را نبیند و بغض همدردی که بر گلوی هر نظاره گر آن صحنه بود. نمیدانم این چندمین همراه بیماری است که در کشاکش اضطراب و دلهره مرگ یا ادامه حیات عزیزش باید فشار روحی شنیدن این جملات را تحمل کند. در همین ابتدا مراتب سپاس و امتنان خودم را از زحمت کشان، پزشکان ،پرستاران و پرسنل مرکز درمانی سیریک ابراز می کنم. آگاهانه لفظ بیمارستان را اطلاق نکردم. شاید مسئولان دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان یا افراد دیگری به ما بگویند اینجا یک بیمارستان ۳۲ تختخوابی است!هم از نظر رده بندی سطوح درمانی در سطح وزارت بهداشت ،درمان و آموزش پزشکی و هم از لحاظ امکانات و درمانگاه های تخصصی و پزشکان متخصص و سایر مولفه های تعریف بیمارستان؛ لفظ بیمارستان فقط برای آراستگی تابلو سردرب این ساختمان کفایت می کند. از نگاه نگارنده؛ اگر مرکز درمانی سیریک را یک درمانگاه درمان بستر بنامیم!؛ مبتنی بر تعریف مراکز درمان بستر باید پرسید یک مرکز درمان بستر به عنوان یک پایگاه پیش بیمارستانی مجهز برای بستری موقت و اعزام بیماران به بیمارستان اصلی باید به چه امکاناتی تجهیز شده باشد؟!مرحبا به غیرت همشهریانی که اخلاق مدارانه و خیرخواهانه پای امورات زیربنایی وبرخی امکانات مبلمانی و نوسازی فضای این مرکز ایستادند. برخی تجهیزات و دستگاه های بیمارستانی را خریداری نمودند. اما کُمیت رسالت نماینده مردم سیریک در مجلس و دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان همچنان لنگ است.  چالش های بهداشت ودرمان در کشور یک کلاف سردرگم است. ولی با همین احوال، برخی از استان ها و حتی شهرستان های آنها از لحاظ سرانه های فضای درمانی و برخورداری از خدمات سلامت، برخوردارتر از مردم استان ما هستند. ای کاش نماینده مردم شرق در مجلس یا مجمع نمایندگان هرمزگان بعد از فوت اولین کودک بشکردی بواسطه کمبود امکانات درمانی در اثر عقرب گزیدگی برای استیضاح وزیر بهداشت درفرصت های نطق خود فریاد می زدند. حتما فریاد زده اند ! ما ندیدیم و نشنیدیم! یا که به قصد قربت صندلی دیگر، احتیاط را مستحب دانسته اند!توسعه بدون منابع انسانی کارا و اثر بخش ابتر است. شاخص های سلامت جسمی و روانی به عنوان مهم ترین مولفه های امید به زندگی در همه جوامع شناخته شده است. جوامعی در روند توسعه ای پایدارتر و موفق تر هستند که زیرساخت های سلامت آنها هم در سطحی مقبول قرار داشته باشد. این روزها با تصویب اساسنامه سازمان «مُکران» ، سیریک به عنوان قطب توسعه پس کرانه ای  وصنایع معدنی این سواحل شناخته خواهد شد. زمانی که مرکز درمان بستر برای سیریک تعریف شده ؛ شاید گزاره های توسعه ای به بزرگی طرح های کلان ملی برایش تعریف نشده است. طرح های توسعه ای ؛ روند گسیل جمعیتی و نیروهای فرا بومی را وارد این شهرستان خواهد کرد. این حجم از تزریق نیروی انسانی ، نیازمند زیرساخت های درمانی مناسب خواهدبود.  شنیده های غیر رسمی حاکی از سفر رئیس جمهور در ماه های آتی برای افتتاح بندر نسل جدید و اسکله چند منظوره سیریک به این شهرستان است!. از همین یادداشت به همه مردم شریف شهرستان سیریک پیشنهاد مي کنم که به عنوان یک مطالبه عمومی خود در بخش زیر ساخت های بهداشتی ؛ به زعم ما ارتقای درمانگاه درمان بستر سیریک و به زعم دیگران بیمارستان ۳۲ تختخوابی را به بیمارستان160تخته خوابی(توسعه فازاول) و همراه با بخش های جراحی و بستری مختلف و درمانگاه ها و کلینیک های تخصصی را از آقای رئیس جمهور مطالبه کنند. باور کنید یک ساختمان با چند برچسب رنگی بخش های مختلف ، بیمارستان نمی شود. مناطقی مانند سیریک نیاز به هتلینگ بیمارستانی و منازل سازمانی برای اسکان دائم پرسنل و دادن بسته های مالی تشویقی از سوی وزارت بهداشت برای جذب پزشکان متخصص برای استقرار در این مراکز دارد. درخواست بورسیه های تحصیلی از سوی سازمان  «مُکران»  در رشته های پزشکی برای دانش آموزان بومی سیریکی و اعطای سهمیه های اختصاصی جذب کنکور رشته های پزشکی برای دانش آموزان سیریک باید یکی از مطالبات در بخش بهداشت ودرمان باشد. امید که مکران مکر آن گروه با ژن های خوب برای افزودن به چاقی دایره شاخص فقرمردم بومی نباشد! تجارب ایجاد سازمان ها و مناطق آزاد تجاری در سایر مناطق کشور برای بومیان خوشایند نبوده است.نباشد دلی که برای مردمش نلرزد… و بشکند قلمی که برای مردمش نلغزد...