پایه‌های یك بنا را هر قدر هم که مستحكم باشـد، اگـر با ضربه سسـت كنـیم زمینـه فـرو ریختن آن را فراهم كرده ایم؛ رسالت حضـرت زینـب  نیز  همـان كـاری را كـرد كـه پیامبر  در زمـان جاهلیت كـرد.

مجاهـدت‌هـای آن حضـرت در افشـاگری هـا و سخنرانی‌ها بر علیه یزید، در واقع اركان سلطه یزیدی را سست كـرد و در بسـیاری از سخنرانی‌ها،  مردم منقلب شدند و گفتند ما نمی دانستیم شما خانـدان پیامبرید و یزید این اندازه جنایتكار اسـت.

حضـرت زینـب شخصـی بـودند كـه بـا افشـاگری‌هـا و روشنگری ها غبار تحریف را از حماسه عاشورا زدودند و پایه هـای اسـتبداد حكومـت یزیدی را ویران كردند. بعد از قیام عاشورا اینكه این قیام جاوید باقی بماند یا فرامـوش شـود بسـتگی بـه اسیران كربلا داشت كه در راس آنها حضرت زینب  و امام سجاد  قرار داشتند. در قیام و حركت امام حسین(ع)  آنچه مهم است نقش حضرت زینب  است كه بدون ایشان قیام نتیجه نمی داد. آن حضرت اگر چه در شرایط نگران كننده ای قرار داشتند ولـی  از فرصـت پـیش آمده بهترین استفاده را كردند و شروع به سخنرانی نمودند و جنایت و اعمـال زشـت امویان را درخصوص حوادث كربلا افشا نمودند. خون امام حسین  هدفدار است و این مهم بر دوش حضرت زینب  بود و نقش اساسی در رسوا ساختن ستمگران اموی را به عهده داشت و در هـر فرصـتی  بـا خطابـه و سـخنرانی و پاسـخگویی بـه پرسش ها در تاریكی ها نور افشاند و غفلت ها را زدود.