"شبی پاییزی، در هوایی ابری و ملایم، لولای پنجره صدای جیرجیر هولناکی داد. ژولین به خود لرزید و در برابر عمارتی غم‌زده که غروب غرق در تاریکی‌اش می‌کرد ناخواسته قطره‌های اشک از چشم‌هایش جاری شد.