روی تخت‌هایی سفید دراز کشیده‌اند و با چشمانی متعجب به ما خیره شده‌اند. چهره‌های ناآشنای ما آن‌ها را کنجکاو و هیجان‌زده کرده‌است. برای شکستن سکوت اتاق دستی تکان می‌دهم و بهشان سلام می‌کنم اما به‌جز صداهای نامفهوم و خنده‌های یواشکی پاسخی نمی‌گیرم. اینجا مرکز شبانه‌روزی نگهداری از معلولان ذهنی «حبیب‌ابن‌مظاهر» است. مرکزی خصوصی که به‌صورت هیئت امنایی اداره می‌شود و تحت نظارت سازمان بهزیستی است.