طبق جدول حقوق کارگران در سال ۱۴۰۲، حداقل حقوق ماهیانه یک کارگر با دوفرزند حدود ۸ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان است، این در حالی‌است که تمام دستمزد ماهیانه یک کارگر با اضافه‌کار آن‌هم در خوش‌بینانه‌ترین حالت صرف اجاره خانه و هزینه خوراک ماهیانه می‌شود، به‌معنی واقعی دستمزد فعلی کارگران کفاف هزینه‌های آن‌ها را نمی‌دهد، به همین دلیل است که اکثر کارگران در ۲ یا چند شغل مشغول کار هستند تا بتوانند از پس هزینه‌های زندگی بربیایند.
این روزها که مشکلات اقتصادی در ایران زیاد شده است و بیکاری بیداد می‌کند؛ خیلی از جوان‌ترها که از پیدا کردن شغل متناسب با تخصص خود که جوابگوی هزینه‌های زندگی باشد؛ ناامید شده‌اند به سمت معامله‌گری در بازارهای مالی رو آورده‌اند.
براساس آخرین محاسبات، سبد معیشت خانوارهای متوسط کارگری حدود ۱۷ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان است و یک شکاف عظیم میان هزینه‌های زندگی و دستمزد وجود دارد؛ این شکاف بیش از ۶۳ درصد است.
شرایط اجتماعی و اقتصادی تاثیر بسزایی در ایجاد انگیزه و اقدام جهت تشکیل خانواده ایفا می‌کند. یکی از معیارهای انسان‌های بالغ برای تشکیل خانواده، داشتن امکانات اولیه جهت تامین هزینه‌های زندگی است.
افزایش شدید نرخ بهره در آمریکا برای کنترل بحران نقدینگی و تورم افسارگسیخته، باعث ضربه سخت و سنگینی به بازارهای مالی به ویژه کریپتو‌کارنسی شد. رکود در دنیا در حال ظهور و تورم در حال افزایش است و این امر، هزینه‌های زندگی را افزایش خواهد داد.
گرمای نفس‌گیر ظهرهای بندرعباس را زیر سایه‌بان‌های چتری، با کلمن آب طاقت می‌آورند. برخلاف تصور عوام اکثرشان جوانان بومی همین شهر هستند که بعد از دویدن‌های بسیار و ناامید شدن از استخدام در فولاد، آلومینیوم، پالایشگاه، کشتی‌سازی و دیگر صنایع بندرعباس، شغل میوه‌فروشی سیار را انتخاب کردند. به‌صورت اشتراکی یا مستقل {پس از چند سال کار کردن} وانت‌باری را خریداری کرده و سحرگاه هرروز برای تهیه بار به میدان میوه و تره‌بار می‌روند. بعضی‌ها شغل خانوادگی و چندین ساله‌شان همین بوده. گروهی دیگر با شیوع کرونا و تعطیلی مکرر مغازه‌ها از پس اجاره و هزینه‌های زندگی برنیامده و به این کار روی آوردند. وانت‌بارهای میوه‌فروش، تقریباً همه جای شهر بندرعباس دیده می‌شوند. حضور آن‌ها در سه‌نقطه شهر شامل میدان دفاع مقدس «پلیس‌راه قدیم»، انتهای بزرگراه شهید رجایی و شهرک هدیش تا باهنر بیشتر به چشم می‌آید. پای درد و دلشان که نشستیم از کاهش قدرت خرید مردم، کارشکنی‌های شهرداری، نبود مکان مشخص برای استقرارشان و عدم‌حمایت سازمان‌ها و نهادهای عمومی گفتند.
ویروس کرونا بیش از یک سال است که جهان را درگیر خود کرده و مسبب تغییراتی در زندگی روزمره شده‌است؛ از قرنطینه اجباری گرفته تا تعطیلی کسب‌وکارهای بزرگ و کوچک. هر قشری از جامعه به گونه‌ای از کرونا زیان دیده‌است. زنان سرپرست خانوار نمونه‌ای از قشرهای آسیب‌پذیر هستند که غیر از کار خانه و بچه‌داری برای گذران زندگی و امرار معاش بیرون از خانه هم کار می‌کنند. اغلب آن‌ها خرج خانواده را به تنهایی تامین می‌کنند. بعضی از این زنان با پهن کردن بساط دست‌فروشی یا اجاره کردن مغازه‌ای، تلاش می‌کنند تا بتوانند لقمه نانی سر سفره‌شان ببرند. محدودیت‌های ناشی از کرونا اما بازار را تعطیل کرد و باری تازه به مشکلات آنان افزود. تورم، انباشته شدن قسط و اجاره‌بهای معوقه، سرمایه ناچیز این زنان را هدر داد. حالا آن‌ها مانده‌اند و بیکاری. در این شرایط چگونه می‌توانند از عهده هزینه‌های زندگی‌شان بربیایند؟
نتایج یک نظرسنجی اخیر مؤسسه عالی پژوهش تامین اجتماعی در حوزه بیمه بیکاری نشان داد بیش از ۹۳ درصد از بیکارشدگان ابراز داشته‌اند که در ایام بیکاری مجبور شده‌اند هزینه‌های زندگی خود و خانواده‌شان را کاهش دهند.
وضعیت معیشتی خانوارهای ایرانی در سال جاری با شرایط کرونایی حالت تفاوتی با سال‌های پیشین دارد. از چند سال گذشته با افزایش قیمت ها و تشدید تحریم‌ها و رکود اقتصادی و تورم در کشور، کالاها نوسان قیمت بالایی را تجربه کردند، اکنون نیز این وضعیت همچنان ادامه دارد و هزینه‌های زندگی خانوارهای ایرانی هر ساله بیشتر از سال گذشته می‌شود.
صبح ساحل ، اجتماعی - حاجی قاسمی:«مسائل اجتماعی رابطه تنگاتنگی با حوزه‌های سیاسی، اقتصادی، عدالت اجتماعی، قضا و غیره دارد و همه‌ی این مسائل به‌صورت شبکه‌ای درهم‌تنیده بر روی همدیگر اثر می‌گذارند.