وجود رفتارهای پرخاشگرانه به علت داشتن حس قدرت و توانمندی افراط‌گونه، قلدری و یا زورگویی نامیده می‌شود. این رفتارها که محدود به سن خاصی نیست می تواند از دوران کودکی آغاز شود و تا بزرگسالی و حتی در محیط‌های کاری و موقعیت‌های اجتماعی نیز پایدار بماند. این رفتارها معمولا ناشی از یک خلا درونی است که والدین با رسیدن به شناخت کافی از آن می توانند این رفتارها را در سمت صحیحی هدایت کنند. گاهی دادن اعتماد به نفس کاذب از سوی والدین و آموزش نابجای حق به جانب بودن نیز باعث بوجود آمدن چنین رفتارهایی در کودکان می‌شود.  این افراد به دیگران  بی‌احترامی می کنند ، در کارها سنگ‌اندازی می‌کنند، دیگران را در جمع ضایع و تحقیر می‌کنند، اطرافیان را دست می‌اندازند،  شایعه پراکنی می‌کنند و گاهی اوقات وسایل دوستانشان را به زور از آنها می گیرند. 

قریب به اتفاق این اشخاص، افرادی هستند که به اندازه کافی از سوی خانواده و اطرافیان مورد توجه قرار نگرفته اند و اکنون با پیدا کردن روشی قلدرمابانه سعی در تلافی  و خالی کردن عقده های درونی خود دارند. برای کنترل و مدیریت صحیح این رفتارها بهتر است والدین با آرامش و خویشتن‌داری ابتدا موضوع را ریشه‌یابی کنند.  هیچ وقت به آنها برچسب قلدر بودن نزنید زیرا به مرور زمان این صفت بر رفتار او  غالب می‌شود و کودک به این باور می رسد که این رفتار مختص شخصیت اوست و نباید تغییری در آن ایجاد شود. والدین ،کودک را در موقعیت های اجتماعی و  آموزش های اجتماعی از قبیل مراوده با افراد خوش مشرب  و افرادی که از لحاظ ارتباطات اجتماعی در حد مقبولی هستند قرار دهند.  اطرافیان و همسالان فرزند خود را بشناسید. گاهی کودک تحت تاثیر رفتار همسالان خود دست به تقلید چنین رفتارهایی می‌زند . در حد امکان او را تشویق کنید تا با افراد معقول نشست و برخاست کند.  برخی از کودکان خشونت های رفتاری شان را در قالب رفتارهای فیزیکی بروز می دهند. به طور میانگین  پسران بیشتر از دختران دست به رفتارهای اینچنینی می زنند.  مثلا برای به کرسی نشاندن حرف خود با استفاده از مشت و لگد دوستان و یا حتی خواهر و برادر خود را مورد آزار قرار می دهند.  والدین هیچ گاه  نباید متقابلا مانند او رفتار کنند و او را کتک بزنند زیرا  باعث گستاخ تر شدن فرزند می شود. بهتر است او را به آرامش دعوت کنید و از او بخواهید به جبران کار بدی که انجام داده  عذرخواهی کند .گاهی کودک در برابر عذرخواهی موضع می گیرد و راضی به انجام چنین کاری نیست در این موقعیت به او بگویید نامه ای به طرف مقابل بنویسد و عذرخواهی خود را  به این صورت به دست آنها برساند . 

با انجام دادن راهکارهای گوناگون بازهم اگر کودکتان از رفتارهای پرخاشگرانه دست نمی کشد  بهتر است به روانشناس کودک  و انجام مشاوره  روی آورید تا ریشه ی این مشکل در همان دوران کودکی از بین برود.