کودکی دورانی است که وظایف و مسئولیت زیادی متوجه فرد نیست و تقریبا اکثر مسئولیت‌ها  بر عهده بزرگسالان است.  به طور معمول کودکان در همان ابتدا متوجه مراقب و شخص نگهداری کننده از خود هستند به همین دلیل توصیه اکید بر این است که کودک را تا حد امکان وابسته به یک شخص نکنید. در شکل‌گیری یه رابطه‌ی وابسته، نقش مادر بسیار پررنگ است .یکی از مهم ترین علل اختلال وابستگی در کودکان شیر خوردن آن‌هاست . پروسه وابستگی و درمان کودکانی که تا 2سالگی از شیر مادر تغذیه می کنند به مراتب طولانی تر از کودکانی است که تا پایان 6 ماهگی شیر مادر مصرف می کنند.  بسیاری از مادران به دلیل حساسیت و وسواس بودن بیش از حد، در تمامی اوقات و مکان‌ها در کنار کودک خود حضور دارند این دسته از والدین به دلیل نگرانی افراطی حاضر نیستند کودک خود را نزد دیگر افراد خانواده بگذارند. دلیل بعدی وابستگی کودکان جای خواب آنهاست. بهتر است کودک را در همان سنین کم، به جداخواباندن در اتاق دیگری عادت دهید. در غیراینصورت کودک به این باور می رسد که مادر در همه شرایط و در تمامی زمان ها حتی هنگام خواب نیز در کنار او حضور دارد و اگر مادر را در کنار خود نبیند دچار دلهره ،گریه و ناآرامی زیاد می شود. اختلال وابستگی در صورتی که درمان نشود منجر به بروز مشکلاتی در سنین بالاتر و موقعیت های اجتماعی و حتی اختلال در زمینه تحصیلی می شود. در صورتی که این چرخه‌ی‌ وابستگی تقویت شود، فرصت‌های مهمی در جهت سلب پیشرفت کودک و نرسیدن به  خودکفایی از کودک گرفته خواهد شد . به طور مثال: اگر هر یک باری که فرزندتان با همسالانش دعوا می‌کند شما به جای او از حقش دفاع کنید و مشکلش را حل کنید، چرخه‌ وابستگی‌اش را تقویت می‌کنید. عادت به داشتن حامی در کودکان ممکن است آنها را در بزرگسالی نیز دچار مشکل کند. به طوریکه در محل کار نیز نمی توانند به تنهایی مشکلات خود را با مدیر و کارفرما حل کنند و به مروز زمان دچار از دست دادن اعتماد به نفس و گوشه گیری خواهند شد. در این صورت کودک چون در همان دوران رشد استقلال را تجربه نکرده ، دیگران را مقصر می داند. پس بهتر است والدین برای جلوگیری از وابستگی کودکان به خود و محیط منزل آنها را درموقعیت های مختلف تنها گذارند و دورادور از آنها مراقبت کنند. بدترین کاری که می توانید برای جدا کردن کودک انجام دهید باج دادن به اوست. سعی نکنید با وعده ی اسباب بازی یا خوراکی او را از خودتان جدا کنید؛ زیرا برای هر بار بیرون رفتن یا جدا شدن، انتظار پاداش خواهد داشت. بهتر است او را تشویق کنید و با جملاتی آرامش‌بخش و موثر او را ترغیب به انجام دوباره کار خوبشان کنید. دست از مقایسه بردارید و  صبور باشید .تغییرات به سرعت اتفاق نمی افتند. آرامش خود را حفظ کنید و در مقابل گریه های کودک تسلیم نشوید. به او بفهمانید ساعاتی دیگر نزد او بازخواهید گشت. در صورت وابستگی زیاد و عدم همکاری کودک بهتر است از روانشناس کودک در این زمینه مشاوره بگیرید.