سلامت روانی کودک، برای خانواده و البته کلیت جامعه بسیار پراهمیت است، چرا که کودکان، نسل بعدی خانواده و جامعه را شکل داده و نیروهای تاثیرگذار فردا به حساب می‌آیند.

بسیاری دوست دارند بدانند که چطور می‌توانند از امنیت روانی کودک خود محافظت کنند و او را با سلامت روانی ایمن و مناسب به دوران بزرگسالی برسانند. عوامل بسیاری چون معیشت، طبقه‌ی اقتصادی و اجتماعی، سلامت روان والدین، محیطی که کودک در آن رشد پیدا می‌کند و غیره در نوع شکل‌گیری هسته‌ی روانی تاثیر مستقیم دارد. اما به طور کلی والدین می‌توانند با رعایت چهار اصل، امنیت روانی کودک خود را ارتقا دهند: باهم بودن اعضای خانواده، ابراز احساسات، دلگرمی و اطمینان بخشی به کودک و تشویق به کمک به دیگران. اولین اصل در ایجاد امنیت و شکل دادن دلبستگی ایمن این است که اعضای خانواده برای وقت‌گذرانی با یکدیگر و کنار هم بودن برنامه‌ریزی داشته باشند و اهمیت این مساله را دست کم نگیرند.

به بیان دیگر، همه‌ی ما انسانها در مقام اول از همنشینی با افرادی احساس امنیت می‌کنیم که بتوانیم در ارتباطی صمیمی با آن‌ها قرار داشته، به آن‌ها اعتماد کنیم و از بودن در کنار آن‌ها احساس کنیم که در دنیایی امن و ابل اعتماد به سر می‌بریم. در درجه‌ی دوم والدین باید به فرزند خود کمک کنند تا احساسات، نگرانی‌ها و خواسته‌های خود را ابراز کند و به همین دلیل باید به او فرصت بدهند، اعتماد کنند و همدلی داشته باشند. دلگرمی دادن شتاب‌زده، صحبت به جای کودک، تلاش برای برآورده کردن سریع نیازها و نادیده گرفتن هیجانات مثبت و منفی کودک، فرصت تجربه و رویارویی با هیجانات را از کودک گرفته و دیگر شانسی برای شناخت هیجانات و ابراز احساسات باقی نمی‌‌ماند. والدین و مراقبان باید شنونده‌ی خوبی برای کودک باشند، اصل همدلی و گوش‌دادن فعال را رعایت کنند و به کودک یاری دهند تا نگرانی‌ها و خواسته‌های درونی‌اش را شناسایی و بیان کند.

قدم بعدی در ایجاد دلبستگی ایمن، بیان حمایت و محافظت والدین، با توجه به سن عقلی کودک است. فرزند شما باید اطمینان حاصل کند که شما در مقام مادر یا پدر برای امنیت و محافظت از کودک خود فعال هستید و اقدامات مناسب را برای آنان انجام می‌دهید. چنانچه با رفتارها و صحبت‌های والدین، کودکان این احساس را دریافت کنند که مراقبانشان به حفاظت و امنیت آنان اهمیت نمی‌دهند، در سنین کودکی و بزرگسالی دچار کمبود اعتماد به نفس، احساس ناامنی و رها شدگی خواهند شد.

سرانجام این که کودکان نیز مانند بزرگسالان از یاری رساندن به دیگران و شرکت در حل کردن مشکلات جمعی احساس مثبتی به دست می‌آوردند. والدین باید فضایی فراهم کنند که کودکان به طور مستقیم در فعالیت‌های جمعی، کمک به دیگران و دریافت مسئولیت در انجمن‌های مختلف شرکت داشته باشند. این چهار نکته می‌تواند از سلامت روانی و احساس امنیت کودکان تا حد زیادی محافظت کرده و اعتماد به نفس، سلامت روان و احساس رضایت از زندگی را در سنین نوجوانی و جوانی در انان افزایش دهد.