صبح ساحل ، سیاسی - نمی دانم چه می شودکه هرگاه نام «فارغان» به چشم یا گوشم می آید بی اختیار به یاد یوزپلنگ فارغان می افتم واینکه چرا بعداز گذشت سال ها، آن حیوان «زبان بسته» همچنان در تبعید به سر می برد وکسی به فکرنجات آن و بازگرداندن به جایگاه وزادگاه اصلیش بندرعباس یا حاجی آباد نیست و باز نمی دانم چه حکمتی است که هرچه خوب وبه درد بخور ومشتری پسند است به دیگران می برازد و ما را لیاقت و برازندگی حفظ ونگه داری وبهره برداری از آن نیست وخیلی راحت وآسان، از استان هرمزگان به استان دیگر می رود تا جایی که  همسایه های مهربان ما چشم دوخته اند که دراین استان هرچیز به درد بخوری باشد و یا پیدا شود حتی اگرمجسمه کوچک وناقابل یک «یوزپلنگ» باشد از ما بگیرند. مجسمه ای که دراین استان پیدا شده ومیراث فرهنگی این سامان است، داستان معدن فاریاب رودان را بسیاری از مردم بندرعباس و رودان بخاطردارند که چه آسان و راحت از ما گرفتند وبه کرمان دادند که آن بندگان خدا را معدن مس سرچشمه، گل گهر،اسفندقه و کوه بادامو(زغال سنگ) وچندین معدن دیگر کفایت نمی کرد وحق بود که مجموعه ی معادن کرمان، کامل وکامل تر شود و اصولا ً یک مشت سنگ وخاک، چه ارزشی داشت که ما ومسئولان ما برای آن خود را به زحمت اندازیم؟ سهم مردم بندرعباس و رودان از آن معدن تماشای عبور ومرور کامیون ها وبارکش ها وسروصداها بس بوده  است وکافی!تقسیم عادلانه ای بوده است همین تقسیم برادرانه ی میراث پدر در دیوان وحشی بافقی؛ که چند بیتی از آن کاملاً وصف حال ماست، بخوانید:زیباتر آنچه مانده ز بابا از آن توبد ای برادر از من و زیبا از آن تو آن دیگ لب شکسته حلوا پزی ز منآن چمچه هریسه و حلوا از آن تو این غوچ شاخ زن که زند شاخها ز منغوغای جنگ قوچ و تماشا از آن تو این استر چموش لگد زن ازآن منآن گربه مصاحب بابا از آن تو از صحن خانه تا به لب بام از آن مناز بام خانه تا به ثریا از آن تواما داستان«یوزپلنگ فارغان» برای آن دسته از خوانندگان گرامی ومسئولان محترم استان که احتمالاً از آن آگاهی ندارند اجمالاً از این قرار است که : سالها پیش، یک کشاورز، درجریان عملیات کشاورزی و شخم زنی در روستای بُسته از توابع بخش فارغان حاجی آباد هرمزگان، ناگاه به جسم سخت و محکمی برخورد کرد که از جنس سنگ و قلوه سنگ و امثال آنها نبود وچون بیشتر کاوش کرد با موجودی بی جان اما از حیث ظاهر، کاملاً سالم برخورد نمود که معلوم شد مجسمه کوچکی از یک یوزپلنگ بوده است وخدا می دانست از چه زمانی در دل خاک، جا خوش کرده است وما بی خبریم! خبر کشف مجسمه ی« یوزپلنگ» به سرعت برق و باد همه جا را گرفت وهریک از مقام های مسئول به فراخور وظیفه وجایگاه قانونی خود سعی کردند آن را دراختیار بگیرند اما از آنجا که دراستان هرمزگان وشهر بندرعباس یا حاجی آباد جا ومکان مناسب وکافی! برای آن مجسمه 52×112 سانتیمتری وجود نداشت یا به تعبیری دیگر، مقام های مسئول استان ما، جرات نگه داری آن حیوان ذاتاً درنده خو و وحشی نداشتند، آن را به امان خدا رها کردند تا اینکه مسئولان محترم و البته  دلاور و شجاع کرمانی، دل به دریا زدند وآن را به زنجیر کشیدند و با اعزاز و اکرام تمام تحویل گرفتند وبه کرمان بردند و درموزه میراث فرهنگی خودشان نگه داری کردندوخیال ما را از بابت نگه داری آن درنده خو، آسوده ساختند واکنون سال هاست که آن حیوان زبان بسته، دور از شهر وزادگاه خود در تبعید وغربت بسر می برد وکسی هم اشکی برای او نمی ریزد! و اصولاً مجسمه یک یوزپلنگ چه ارزشی دارد که ما برای آن اشک بریزیم وخود را به زحمت اندازیم!؟اما خبر یوزپلنگ تبعیدی، برنز به طول 112×52 سانتیمتر با دهان باز و دمی بلند وکلاله دار وبه سبب توپر بودن سنگین بودحدود 60 کیلوگرم  وطبق اظهارنظری نه چندان دقیق وکارشناسانه سابقه دیرینه دوران هخامنشی ها را داشت. فارغان مرکز بخش فارغان درحوزه شهرستان حاجی آباد هرمزگان در 80 کیلومتری مرکز شهرستان قرار دارد ومنطقه ای با سابقه تاریخی و تنوع گیاهی و ممتاز است.امید است مسئولان محترم استان همت کنند ویوزپلنگ ما را برگردانند ودرموزه ی بندرعباس نگه داری کنند تا مردم به دیدن وتماشای آن بروند ذکر این نکته نیز لازم می دانم که اصولا موزه ها درهمه جای دنیا یکی از کانون های جلب گردشگر اعم از داخلی و خارجی است وکشورهایی که دارای موزه های بزرگ هستند همه ساله از رهگذر بازدیدکنندگان موزه ها درآمد قابل توجهی به دست می آورند موزه ها مانند کتابخانه ها وآثار تاریخی دیگر از قبیل قلعه ها وبرکه ها وکاروانسراها تاریخ مجسم فرهنگ وشیوه زندگی ملت هاست بعلاوه موزه ها مکان مناسبی است تا افرادجامعه از هرگروه وسن وسلیقه ای اوقات فراغت خود را در آنجا بگذرانند، سال پیش در سفری که باتفاق چندتن از دوستان دانشگاهی به خرم آباد، کردیم از قلعه معروف فلک الافلاک دیدن نمودیم.تعداد قابل توجهی از اتاق های قلعه، به موزه اختصاص یافته بود بدین ترتیب که درهراتاق بخشی از وسایل وابزار زندگی مردم آن نواحی، نشان داده بودند از وسایل حمل ونقل ومسافرت، چارپایان گرفته تا آلات وابزار وادوات جنگی، کشاورزی، دامپروری،خانه داری وبطور کلی شیوه زندگی مردم قدیم به طرزی زیبا و گویا درمعرض دید بازدیدکنندگان بود وجمعیت کثیری با تهیه بلیت ورودی از موزه بازدید می کردند.اهمیت موزه ها وحفظ آثار گذشتگان برای ملت های جهان تا حدی است که درجریان جنگ جهانی دوم، بسیاری از اشیاء وابزار وآلات واسناد وکتب تاریخی مخصوصاً نسخه های خطی نایاب را از موزه انگلیس(بریتیش میوزیوم) به نقاط امنی مانند زیرزمینی ها منتقل کردند تا از آسیب بمباران لندن، درامان بمانند جالب اینکه با همه آن نگرانی های زمان جنگ، بخشی از کتابخانه موزه را برای مطالعه پژوهشگران واهل کتاب ومطالعه، باز نگاه داشتند وهمچنان فعال بود.