شخصیتی دوست داشتنی، صمیمی، خوش بیان، پرشور و فعال و بسیار مهربان بود. از سر صمیمیت بسیار همه او را با لقب «خالو حسین» صدا می کردند و شهرتی فراگیر داشت. 

 مردی که فوتبال را خوب می فهمید و همواره در پی کسب دانش بیشتر و به روز تر برای آموزش بازیکنان اش بود. سبک بازی ایتالیایی را به عنوان یک اعتقاد شخصی  همیشه مورد تأکید قرار می داد. ارتباط دوستانه  او با بازیکنانش موجب شده بود تا بازیکنان تمام تلاش خود را برای انجام برنامه‌های تاکتیکی او به کار ببندند.

حسین عطایی فرزند عباس عطایی و بانو مریم مظفری روز هیجدهم  آبان ماه ۱۳۳۱ در شهر بندرعباس به دنیا آمد. همسرش بانو آمنه مظفری از فرهنگیان بنام و دارای سه فرزند به نام های عاطفه، آزاده و عباس می باشد. دوران تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در همین شهر به پایان رساند و تا مقطع کاردانی برق تحصیلات خود را ادامه داد. وی در سال ۱۳۵۴ به استخدام وزارت نیرو درآمد و با توجه به کارایی و تخصص علمی و تجربی پله های ترقی را  در شرکت توانیر به سرعت طی کرد و به یکی از کارکشته ترین نیروهای این شرکت تبدیل شد. او فوتبال را  از کوچه پس کوچه ها و زمین های خاکی محله گور فرنگ شروع کرد و با توجه به فیزیک مناسب و قد بلند به یکی از مهاجمان خطرناک زمان خویش تبدیل شد. وی در تیم های برق و دلفین عضویت داشت و بازی های درخشانی به نمایش گذاشت. شوت های سنگین و ضربه‌های سر سهمگین او از شهرت خاصی برخوردار بود. پس از دوران  بازیگری با توجه به هوش بالای مربیگری  در سال ۱۳۶۶ و ۱۳۷۴ در کلاس های مربیگری درجه سه و سپس ارتقاء به درجه ی دو  فدراسیون فوتبال ایران به ترتیب زیر نظر مدرسان فدراسیون محمد امین چرخنده و جلال چراغپور موفق به اخذ این مدارک مربیگری می شود. 

او در کسوت مربیگری سال ها تیم دلفین را به همراه اسحق بنجوری هدایت کرد و از تیم دلفین تیمی جنگنده و قابل احترام ساخت. حسین عطایی از بنیانگذاران تیم توانیر بندرعباس است و با جذب بازیکنان برجسته شهر و فراهم کردن زمینه ی استخدام آن‌ها در شرکت توانیر تیمی قوی و قدرتمند می‌سازد و همراه با این تیم مقام  قهرمانی شهرستان و استان  را  به  دست می آورد و به مسابقات کشوری  کارگران که در شهر اهواز برگزار می شد اعزام شدند. قابلیت های فنی او در سمت مربیگری موجب می شود تا در اوایل دهه ۶۰ از سوی مدیران هیات فوتبال استان به عنوان مربی رده های مختلف تیم‌های منتخب فوتبال استان چندین سال به جوانان این خطه کشور خدمت کند. یادش گرامی باد!

    

استادیوم 17 شهریور زاهدان

ایستاده از راست: شادروان حسین عطایی(سرمربی)، محسن قلاب زاده، مهدی فلامرزی، حسن عسکری(دروازه بان)، شادروان محمد عزیزی زاده، محمد فکری، غلامعلی توسلی(همراه ارزشمند)،  محمد دژم(سرپرست)

نشسته از راست: حمیدرضا سایبانی، اسماعیل رزاق پور، محمد حسین باغی، عباس سرخاب، عبدالحمید بلالی پور، حمید پولادوند.