عنوان این یادداشت ممکن است برای بسیاری از شما ملموس باشد. شاید بارها و بارها، آن را با خودتان تکرار کرده باشید، و برای روزهای گذشته‌ای که در آن احساس لذت و شادمانی شما را در بر می‌گرفته، احساس دلتنگی کرده باشید. بی‌لذتی یا آنهدونیا، ناتوانی در احساس لذت است و می‌تواند از روابط اجتماعی و شغلی تا بی‌علاقگی به غذایی که قبلا عاشق‌اش بودید، گسترده باشد. اکثر ما می‌دانیم که علاقه، دوست‌داشتن، میل و لذت چیست، می‌دانیم باید یک سری امور وجود داشته باشند که عمیقا ما را خوشحال کنند و باعث تجربه‌ی طعم بی‌نظیر و بی‌واسطه‌ی زندگی باشند، اما ممکن است هرچقدر تلاش کنیم، در دستیابی به میل به زندگی ناتوان بمانیم و همین ناتوانی در لذت بردن، احساس پوچی، عدم استحقاق، بی‌ارزشی و سیل دیگری از احساسات و تفکرات منفی و خودسرزنش‌گر را به سمت ما سرازیر کند. آنهدونیا همچنین، می‌تواند ما را وادار به سکوت کند! به این معنی که از بیان احساسات، هیجانات و تجربیات درونی‌مان برای دیگران ناتوان بمانیم و از طرف دیگر انرژی‌ای برای انجام فعالیت‌های روزمره برای ما باقی نماند.  متخصصان معتقدند، آنهدونیا می‌تواند یکی از مهم‌ترین علائم ابتلا به اختلالات خلقی از جمله افسردگی، اضطراب و اختلالات دوقطبی باشد. اما وجود بی‌لذتی، لزوما به معنای ابتلا به این اختلالات نیست بلکه خود می‌تواند به تنهایی در ما وجود داشته باشد. از عوامل خطری که احتمال بروز این نشانه را افزایش می‌دهند، رویداد آسیب‌زا در زندگی فرد، سابقه‌ی سوءاستفاده یا غفلت والدین در کودکی، بیماری جسمی که سلامت شما را به شدت تهدید کند و همچنین اختلالات خوردن است. اما احساس گناه و عذاب وجودان، حتی به صورت ناخوداگاه یکی از اصلی‌ترین علل بروز آنهدونیا است. متاسفانه، طبق مقالاتی که در نشریات علمی منتشر می‌شود، تا کنون درمان مشخصی برای این اختلال پیشنهاد نشده و پروتکل درمانی آن مشابه درمان افسردگی است. خط اول درمان این اختلال داروهای ضد افسردگی نسل‌های مختلف است. اما روان‌تحلیلی و روانکاوی نیز برای این اختلال پیشنهاد می‌شود. اگر شما هم مانند بسیاری از دیگر افراد، عمیقا نسبت به فرایند زندگی دچار بی‌لذتی و بی‌میلی شده‌اید، بهتر است دست از افسوس خوردن بردارید و تلاش کنید تا دگر باره زندگی را طور دیگری تجربه کنید. می‌توانید با یک متخصص حرفه‌ای در تماس باشید و درمان را شروع کنید تاگامی در جهت بهزیستی خودتان برداشته باشید. به هر حال اوضاع هرچقدر هم که بد باشد،  همیشه نقطه‌ی روشن امیدی در راستای مسیر به ما لبخند میزند.