تقریبا روزی نیست که ما از اخبار ناگواری که حکایت از وقوع حادثه ای ترافیکی در جاده بندرعباس،لار،جهرم باشد، مطلع نباشیم. جاده ای شریانی و مهم که به عنوان یکی از مهمترین محور های ترانزیتی جنوب کشور هم شناخته می شود و متاسفانه آلوده به بوی مرگ شده است.

    
این جاده که به طول تقریبی 550 کیلومتر است واز بندرعباس آغاز و پس از عبور از شهر لار به جهرم می رسد. به عنوان محورمهم ترانزیتی کشور، استان هرمزگان را به فارس،مرکز و سایر استانهای کشور متصل می کند، گفته می شود علاوه برحجم قابل توجه مسافر و حتی بار با کامیون و کامیونت های کوچک روزانه در حدود 400 تا 500 تریلی حامل سوخت،مواد غذایی و سایر اقلام از آن عبور می کنند و این یعنی به طور متوسط ساعتی 20 تریلی در این مسیر تردد می کند.البته بعد از جهرم و تا شیراز جاده، چهار بانده شده اما از جهرم تا بندرعباس و به طول ذکر شده به طور کامل این اتفاق نیفتاده،به طوری که با وجود اهمیت واین حجم قابل توجه ترافیک این جاده ی استراتژیک کشور و در حالی که نزدیک به 10 سال از آغاز عملیات اجرایی چهار خطه کردن آن می گذرد مع الاسف پیشرفت فیزیکی آن تا کنون کمتر از 40 درصد بوده وگفته می شود برای تکمیل آن به بیش از 1400 میلیارد تومان اعتبار نیاز است. متاسفانه آنچنان که شایسته بوده نسبت به این طرح ملی که جزئی از کریدور شمال به جنوب هم هست توجه و اهتمام لازم در دولتهای گذشته صورت نپذیرفته و این تاخیر طولانی مدت در تکمیل آن خسارتهای جانی و مالی فراوانی هم به بار آورده است. البته بیان این موارد به معنی کم اهمیت دانستن فعالیت دولت در حوزه ی زیربنایی بویژه راه در سطح استان نیست اما به لحاظ سطح بالای عقب ماندگی ها توجه بیش از پیشی را می طلبد چه آنکه راه یکی از مهمترین ملزومات و پیش نیاز های توسعه است.البته وجود محدودیت های مالی بویژه در این سالها که دشوارترین سطح تحریم های اقتصادی بر بدن نحیف اقتصاد کشور سنگینی می کند را نباید منکر بود اما ضمن اهتمام ویژه به تلاش برای برداشته شدن این تحریم ها باید به سایر ابزارهای مالی جهت اختصاص بودجه ی مورد نیازبرای تامین مالی این پروژه ی استراتژیک نگاه ویژه داشت. ابزارهایی چون کمک گرفتن از توان مشارکت پیمانکاران، بنیه ی مالی بانکها،اوراق مشارکت، اوراق خزانه ی اسلامی و... می توان اشاره کرد.
وجود محدودیت های مالی به همراه سوء مدیریت از دلایل اصلی تاخیر این پروژه ملی بوده است.متاسفانه استان هرمزگان علی رغم سرمایه گذاری ها واقدامات قابل توجه و بویژه در سالهای اخیر در حوزه ی زیر ساختی راه اما کماکان از کمبود های فراوان در این زمینه رنج می برد و این کمبود شایسته ی استانی که دروازه ی ورودی کشور محسوب می شود نیست. استانی که حمل و نقل مهمترین مزیت و توانمندی آن محسوب می شود. البته توسعه ی زیر ساخت های حمل و نقل که راه جزئی از آن محسوب می شود نیازمند سرمایه گذاری های سنگین اولیه است که تامین آن به طور کامل از توان دولتها خارج است و با توجه به آنکه بخش خصوصی کشور ما هم از توان کافی برخوردار نیست، توجه بیش ازپیش به منابع مالی بین المللی را می طلبد که متاسفانه به علت تحریم های سنگین کنونی، دسترسی کشور به این منابع تقریبا غیر ممکن شده، البته خوشبختانه به لحاظ ایجاد پتانسیل در حوزه ی ارائه ی خدمات فنی مهندسی و توان اجرایی شرکت های پیمانکاری خصوصا در سالهای اخیر شاهد رشد قابل ملاحظه ای در این حوزه بوده ایم اما برای کمک گرفتن از این توان قابل توجه و ارزشمند، منابع مالی هم مورد نیاز است که امید است با برداشته شدن تحریم های ظالمانه کنونی استفاده از این امکان هم برای کشور میسر شود تا با اتکای به توانمندی های داخلی روند توسعه ی کشور با سرعت مناسب پیش برده شده تا شاهد این حجم از خسارات مالی و جانی به همراه تاخیر در روند توسعه ی کشور نباشیم.