امروزه در سطح جهانی از هر هزار مرد، دویست و نوزده نفر و از هر هزار زن صد و نود و هشت نفر در حال دست و پنجه نرم کردن با بیماری سرطان هستند.

احتمالا از اطرافیان کسانی که به این بیماری مبتلا شده‌ان، شنیده‌اید که روحیه یکی از مهم‌ترین عوامل مبارزه با سرطان است، به همین دلیل هنگامی که با کسی روبه‌رو می‌شوید که مبتلا است، ترجیح می‌دهید با برچسب‌هایی مانند قوی، مبارز، جنگده و غیره به او روحیه بدهید و ترغیبش کنید که برای زندگی بجنگد. اما آیا این برچسب‌ها برای این افراد کمک کننده است؟ دکتر استیسی ونت‌ورث آنکولوژیست، در مقاله‌ای که به تازگی در ژورنال روانشناسی امروز منتشر کرده است، توضیح می‌دهد که چگونه بعضی از عبارات و برچسب‌هایی که گمان می‌کنیم برای بیماران درگیر سرطان یاری‌بخش است، دقیقا در نقطه‌ی مقابل قرار دارد و به آن‌ها آسیب می‌زند.

او معتقد است که در نظرات صدها نفر از بازماندگان سرطان، اکثریت از برچسب‌های قوی، مبارز، دلیر و غیره متنفر هستند، چرا یک دوگانه‌ی ناگوار را برای آن‌ها ایجاد می‌کند. در مصاحبه با برخی از این افراد آن‌ها از این مساله در رنج بوده‌اند که همیشه علاوه بر تحمل سختی‌های بیماری، باید تصویری قوی و قدرتمند را برای خودشان و اطرافیان حفظ می‌کردند. چرا که در مقابل برچسب‌‌هایی از این دست همیشه ضعف، کاستی، تنبلی و غیره تداعی خواهد شد و آن‌ها نمی‌خواستند تداعی‌گر ضعف باشند. اگر می‌خواهید با افراد مبتلا همدلی کنید، نیازی نیست حتما حرفی بزنید یا مشوق باشید.

گوش دادن به حرف آنان و انعکاس اینکه تلاش می‌کنید احساسات آن‌ها را درک نید بسیار موثرتر از به کار بردن عباراتی است که واقعا درکی از آن دارید.  مقاله‌ی دکتر ونت‌ورث از پژوهشی یاد می‌کند که در آن از افرادی که دوره‌ی درمان سرطان را با موفقیت پشت سر گذاشته بودند، خواسته بود خود را با یکی ازاین برچسب‌ها توصیف کنند: «غلبه کننده یا بازمانده از سرطان، قربانی سرطان و بیمار یا کسی که سرطان داشته است». اکثر آن‌ها هویت بیمار یا کسی که سرطان داشته‌است را انتخاب کردند، یک چهارم عنوان غلبه کننده یا بازمانده را برگزیدند و به میزان کمتری برچسب قربانی انتخاب شد.

محققان در تحقیق بعدی دریافتند که برگزیدن «بازمانده یا غلبه کننده بر سرطان» با احساس رضایت و بهزیستی بیشتر و عنوان «قربانی» همراه با احساس افسردگی و احساس کلی رفاه کمتر همراه خواهد بود. بنابراین بسیار مراقب برچسب‌هایی که در مورد بیماران مبتلا به سرطان به کار می‌برید باشید، اغراق، تاسف و ترحم شما ممکن است تاثیر ناگواری در روحیه‌ی این افراد به جای بگذارد.  به طور کلی سرطان ممکن است بخشی از هویت افراد را تغییر داده باشد و این ناراحت کننده است. طبیعی است که افراد مبتلا یا غلبه کننده احساس متفاوتی داشته باشند و این سوال را از خودشان و اطرافیان بپرسند که من واقعا چه کسی هستم؟ اما اندیشیدن به این سوال و فکر کردن به اینکه می‌خواهند چه کسی باشند، می‌تواند راه سالمی برای ارج نهادن به تجربه‌ی سرطان و آماده شدن برای آینده‌ای متفاوت از آنچه قبل از شنیدن کلمه‌ی «سرطان» تصور می‌کردند باشد.