اینکه یکی از مدیران ارشد قوه قضائیه؛ مفسد را برادر خطاب کند و حد جولان مافیا را بدون سقف دانسته تا جایی که می تواند حتی یک منطقه [لواسان]را هم از طریق رفیقش به نام خود سند بزند و امروز نه آزاد است، نه زندان است و نه برایش مرخصی صادر شده ! یا اینکه فلان ابر کارچاق کن و رشوه دهنده به مسئولان کلان کشور در بند زندان جگر سیخ کند و کباب بخورد! پیوندی با گفتمان علی ابن ابیطالب علیه السلام ندارد. حضرت به نفی تشریفات ملوکی می‏پردازد و به رعیت توصیه می‏کند برای کسب رضایت حاکم در استقبال از او خود را به رنج نیفکنند: «چون دهقانان انبار، هنگام رفتن امام علیه‏السلام به شام او را دیدند و برای [احترام به] وی پیاده شدند و پیشاپیش او دویدند، فرمود: این چه کار بود که کردید؟ گفتند: «عادتی است که داریم و بدان امیران خود را بزرگ می‏شماریم. فرمود: به خدا که امیران شما از این کار سودی نبرند و شما در دنیایتان خود را بدان رنج افکنید و در آخرتتان بدبخت گردانید » (شریف رضی، ص 366 ـ 367). 

از شیوه های حفاظتی و امنیتی غیر ضروری تا رفتارهای تبخترآمیز . در تمامی دولت های بعد از انقلاب شواهد متعددی از این نوع اقدامات وجود دارد. 

از نوع لاکچری بازی یک رئیس جمهور تا رفتار متکبرانه! یک امام جمعه در یکی از شهرستان های استان هرمزگان.  اصل دیگری که علی علیه‏السلام در نقد و نظارت قدرت بدان توجه بسیار داشت، لزوم نظارت بر کارگزاران و بازرسی اعمالشان بود.علی علیه‏السلام به منظور نقد و نظارت قدرت کارگزاران خویش، نظارت دقیقی در رفتار و اعمال آنها داشت و چنانچه خطایی از آنان می‏دید، به‏شدت آنان را سرزنش می‏نمود و حتی در مواردی بدون در نظر گرفتن ملاحظاتی به عزل آنها می‏پرداخت. علی علیه‏السلام در این راستا به‏شدت از عثمان بن حنیف ـ والی بصره ـ به علت شرکت در مهمانی یکی از جوانان ثروتمند بصره که به فقرا عنایتی نداشت، انتقاد کرد و فرمود: «ای پسر حنیف! از خدا بترس» و حضرت در نامه‏ای دیگر از شریح قاضی به دلیل خرید خانه‏ای به قیمت هشتاد هزار درهم انتقاد کرد و با فرستادن کسی آن خانه را از او گرفت(شریف رضی، 1376، ص 319 ـ 320). شفافیت بنیاد مستضعفان از افرادی که امروز در راس حزب های سیاسی و کارگزاران منتسب به انقلاب هستند و اموالی را به ناحق ستانده و قائل به بازگشت یا تحویل آن نیستند هم ؛ رابطه ای با نوع نگاه علی ابن ابی طالب علیه السلام با انفال و بیت المال مسلمین ندارد.اما باید برخی اقدامات خوب را هم گفت. از واکنش رئیس جمهور فعلی به سند و فاکتور سازی صوری هزینه سفر ایشان به کرج وافشا سازی، دستور پیگیری و دقیق مشخص شدن ریز هزینه های صورت گرفته سفر ایشان و یا سفرهای استانی رئیس قوه قضائیه با هواپیمایی که مردم عادی از آن استفاده می کنند و صفای باطن و تواضع یک امام جمعه فقید در یکی از شهرستان های استان هرمزگان. مصادیقی از همراهی و مواسات مسئولان با مردم است. تاریک جلوه دادن این فضا بدور از انصاف است و پیوند دادن تمام این نابسامانی ها به اصل حاکمیت هم ناصواب است. 

باید مردم را در تمام شئون صاحب نظر دانست. به طور واقعی و عمیق باید جایگاه جمهور در جمهوری اسلامی بها داده شود. پیوند مبانی جمهوری اسلامی با مبانی شریعت و تشابه سازی ! دائمی رویه ها با مدل حاکمیت نبوی و علوی در صدر اسلام، وظایف کارگزاران امروزی جمهوری اسلامی را بسی سنگین می کند. ما خودمان گفتمان خودمان را ترور نکنیم!