چالش بغرنج ایاب و ذهاب برای معلولان در هرمزگان سبب شده آن‌ها از دستیابی به خدمات حداقلی محروم باشند. 

 

مناسب‌سازی و در دست پذیری امکانات عمومی یکی از مطالبات به‌حق جامعه معلولان است که هر بار مسئولان وعده‌هایی در این زمینه می‌دهند اما پس از مدتی به فراموشی سپرده می‌شود. 

شورای شهر بندرعباس آذرماه ۱۴۰۱ از اختصاص ۵ دستگاه وَن مناسب‌سازی شده به جامعه معلولان خبر داد؛ وعده‌ای که تاکنون محقق نشده است.

حدود 9 هزار و 870 معلول در بندرعباس زندگی می‌کنند که ایاب و ذهاب از چالش‌های اصلی عدم حضور آن‌ها در جامعه است. 

به گفته مدیرعامل جامعه معلولان هرمزگان؛ تصادفات جاده‌ای، ازدواج‌های فامیلی، ضرب‌وجرح‌هایی که منجر به معلولیت می‌شود ازجمله دلایلی است که استان بر روی نوار معلولیت قرارگرفته و به‌نوعی دچار بحران معلولیت است. 

 

«محمدحسن استاد»، مدیرعامل جامعه معلولان استان هرمزگان در گفت‌وگو با صبح ساحل با تأکید بر اینکه ناوگان حمل‌ونقل عمومی درون‌شهری - کلان‌شهر بندرعباس بسیار ناکارآمد و فرسوده است، گفت:«نوسازی و کارآمد کردن ناوگان موجود یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر  برای مردم شهر بندرعباس به‌ویژه افراد کم‌توان و سالمندان است» .این مقام مسئول اضافه کرد:«افراد کم‌توان، سالمندان و بانوان به حضور تاکسی، اتوبوس و ون‌های مناسب‌سازی شده در سطح شهر بندرعباس بیشترین نیاز رادارند».

استاد اضافه کرد:«در لایحه بودجه سال ۱۴۰۱ شهرداری بندرعباس خرید دو وَن و سپس در سال ۱۴۰۲ پنج دستگاه وَن مناسب‌سازی شده ویژه معلولین پیش‌بینی شد که تاکنون محقق نشده است». وی خطاب به مسئولان شهری اظهار کرد:«جامعه معلولین استان هرمزگان منتظر تحقق وعده شهرداری و شورای اسلامی کلان‌شهر بندرعباس است».

 

استاد پیش‌تر درباره وضعیت ناوگان حمل‌ونقل عمومی شهر اظهار کرد: «اصلاح ناوگان حمل‌ونقل عمومی در شورای چهارم، پنجم و ششم بارها مطرح‌شده است اما گویا گوش شنوایی یافت نمی‌شود. حمل‌ونقل شهری بندرعباس فشل، فلج و بی‌استفاده است. شهر بندرعباس برای تردد معلولین امن نیست. کدام مسئول حاضر است بر روی ویلچر بنشیند و در شهر تردد کند. از شهردار بندرعباس خواهش می‌کنیم برای اصلاح ساختار حمل‌ونقل عمومی اقدام کنند. امروز نه‌فقط معلولین و سالمندان بلکه بانوان هم نمی‌توانند از ناوگان فعلی استفاده کنند». مدیرعامل جامعه معلولان استان در تشریح وضعیت رفاهی این قشر گفته بود: «ما زیاده‌خواه یا گروه شورشی نیستیم؛ از جامعه و افرادی سخن ‌می‌گوییم که در فقر مطلق هستند».