(( إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِندَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِي كِتَابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذَٰلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ فَلَا تَظْلِمُوا فِيهِنَّ أَنفُسَكُمْ ))

همانا عدد ماه‌های سال نزد خداوند متعال در کتاب (تکوین و تشریع) خداوند دوازده ماه است از آن روزی که خدا آسمان و زمین را بیافرید و از آن دوازده ماه چهار ماه، ماه‌های حرام است (نزد اکثر مفسرین آن چهار ماه ذیقعده و ذیحجه و محرم و رجب است) این است دین استوار و محکم، پس در آن ماه‌ها ظلم و ستم ( جنگ و خونریزی) در حق خود و یکدیگر مکنید.

جهد کن جهد  که وقت من و تو در گذر است

سعی کن سعی  که این عمر بسی مختصر است

عیش و راحت طلبیدن ز دنیا بی خبری است

هرکه بینی در آن جا کند و محتضر است

یکی از نعمت های بیشمار خداوند که بر ما ارزانی بخشیده و می‌بخشد، نعمت آفرینش سالها و ماه ها و روزها و ساعات است. خداوند متعال هر سال را ۱۲ماه قرار داده که هر ساله، بدون نقص و بدون حق دخالت هیچ مؤثری پیاپی می آیند و می‌گذرند.

چند روز از حلول سال جدید قمری گذشته است و چقدر این زمان و ساعت و عمر بر ما زود می‌گذرد. هر روز و ساعتی که می‌گذرد زمانه بانگ بر می آورد که ساعت و روز و ماه و سال از عمرت را کاسته ام ! 

نگه دار فرصت که عالم دمی است

دمی پیش دانا به از عالمی است

پس باید اوقات عمر خود را غنیمت شمریم و توشهٔ خود را از ثواب و خوبی ها و نزدیکی و دوستی با پروردگار مهربان پر کنیم و از گناه و اذیت و آزار و حسادت و تمام بدی ها به دور باشیم. هر روزی که می‌گذرد، ما از این دنیا و این عالم فانی دورتر و به آخرت و حساب و کتاب نزدیکتر می شویم و هیچکس را خبر از ساعت رحیل و ترک دنیایش

 نیست. 

حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم می فرمایند: (کن في الدنیا کأنك غریب أو عابر سبیل) یعنی: در دنیا مانند یک رهگذر و مسافر باش [که زندگی دنیوی همیشگی نیست].

جهان ای برادر نماند به کس 

دل اندر جهان افرین بند وبس

مکن تکیه بر ملک دنیا وپشت

که بسیار چون تو پرورد و کشت

وقتی بنده به موقت بودنم در این دنیا یقین داشته باشم و ابدیتم را افسانه و خیال بدانم خود سبب از بین رفتن ظلم و خیانت به نفس و دیگران می شود، فراموشی مرگ و نزدیک شدن به محاکمه حقیقی خداوندی، امروزه آفتی هست که اندک کسی از آن جان سالم به در برده است.

اینجاست که انسان عاقل قدر این لحظات را می داند چون یقین دارد که همین ثانیه ها هستند که او را به سعادت و یا شقاوت ابدی خواهد رسانید.

این ماه مبارک در خود حوادثی دارد بس با ارزش و مهم که از جمله آنها: 

تعیین تاریخ و گاهشمار اسلامی، به پیشنهادِ برخی استانداران و اندیشمندان در زمان خلافتِ حضرت عمر رضی الله عنه و مشورت نهاییِ ایشان با حضرت عثمان و حضرت علی رضی الله عنهما بوده و هجرت مبارک حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم را مبدأ تاریخ و ماه محرم را شروعِ سال قرار دادند و مشخص و واضح است که تمام وظایف دینیِ ما مسلمانان از جمله نماز، روزه، حج و غیره و همچنین تاریخ رویدادهای مهم مانند شب قدر و مراسم دیگر با توجه به تقویم اسلامی و قمری محاسبه می گردد.

 قبل از جهانی شدنِ گاهشمار و تقویم به اصطلاح میلادی در بسیاری از کشورهای اسلامی و رسمی شدنِ تقویم هجری شمسی در ایران (به سالِ ۱۳۰۴) و در افغانستان (به سال ۱۳۳۴)، سالنمای هجری قمری سالنما و تقویمِ اصلی سرزمین های اسلامی بود و وقایع تاریخی در اکثر قریب به اتفاق موارد با این تقویم ثبت می شد واین خود سبب به وجود آمدن عزت دینی در نفوس بود وهمچنین از مهمترین رویدادها و وقایعی که در ماه محرم رخ داده است می توان به چند مورد دیگر نیز اشاره کرد:

تحریم اقتصادی مسلمانان در شعب ابی طالب به سال ۷ بعثت.

غزوه و فتح خیبر به سال ۷ هجرت.

وفات ابوقحافه تیمی (پدر حضرت ابوبکر صدیق رضی الله عنه) به سال ۱۴ هجرت.

وفات حضرت ماریه قبطیه رضی الله عنها (همسر پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم) به سال ۱۶ هجرت.

و مهمترین و دردناکترین آن حوادث درماه محرم و در تاریخ اسلامی شهادت حضرت امام حسین بن علی رضی الله عنهما نوه رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم  در دشت  کربلا به سال ۶۱ هجرت بوده هست که مورخان آن را  ننگترین حادثه در تاریخ اسلامی یاد می کنند. امام حسین جایگاه بالا و با ارزشی در دل های مسلمانان  دارد چون رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم در شان ایشان می فرمایند:حسن وحسین سرور جوانان اهل بهشت هستند وپدرشان از این دو بهتر هست و همچنین حضرت رسول می‌فرمایند کسی که حسن وحسین را دوست بدارد درحقیقت مرا دوست می‌دارد و روایات صحیح و بسیاری که دلالت بر فضل و ارزش این دو امام مخصوصا امام حسين دارد که یک مسلمان را مجبور می‌کند بر محبت این بزرگواران.

ما می‌دانیم محبت که آمد از ثمراتش تبعیت و تقلید والگوبرداری است و این دستور دین است. 

باید بدانیم که امام حسین صاحب کرم و فضل بودند نماز و عبادت و ارتباط قلبی خود را با خداوند در سختترین لحظات زندگی اش یعنی جنگ و نبرد یا یزیدیان ترک نکرد. دینش را به مقام و شهرت‌های فاسد سیاسی و اجتماعی نفروخت بلکه برای حفاظت از منهج صحیح و راه و روش جدش وخلفاء ایشان که آزادگی از بند نفس و طاغوت زمان خود  بود  قیام کرد تا اینکه مردم بدانند می‌شود تسلیم وعده‌های شیطان صفت‌ها نشد و باعزت زندگی کرد و با سربلندی و افتخار از دنیا رفت.

امیدوارم از خداوند متعال که به بنده وشما بزرگواران توفیق دهد که از نعمت وقت و فرصت، درست بهره ببریم و سببی باشد برای سر بلندی ما در دنیا و آخرت و بتوانیم در زندگی خود الگوهای پسندیده و مورد تایید خداوند را برای پیشرفت خود قرار دهیم همچون رسول الله صلی الله علیه وسلم واهل بیت مکرم و یاران معزز ایشان و صلحاء و بزرگانی که همچون خورشید می‌درخشند برای هدایت و موفقیت ما و شما در جامعه  مادی و معنوی.