بهداشت روان و یا همان سلامت فکر، توانایی خلق رابطه و ایجاد روش‌های صحیح روانی، عاطفی و ارتباط با محیط اطراف است.

 

اهمیت بهداشت روان به اندازه‌ای است که می‌تواند در راس تمامی امور زندگی قرار گیرد و حامل این پیام باشد که چگونه بودن بسیار مهمتر از بودن و یا نبودن است. کودکان با رسیدن به سن مدرسه ، نیمی از اوقات خود را در آن محیط سپری می کنند و میزان ارتباط گیری آنها با معلم و اولیای مدرسه زیاد است. گاهی اوقات معلمان به دلیل ارتباط هر روزه و مستقیم می‌توانند جزو افرادی باشند که بیشترین نقش را در تقویت بهداشت روانی شاگردانشان ایفا می کنند. معلمانی که به سلامت روان دانش آموز خود توجه دارند و برای ارتقا سطح سلامت آنها برنامه هایی را طراحی و اجرا می‌کنند ، قطعا دانش آموزانی موفق‌تر از لحاظ تحصیلی و تربیتی برای ورود به اجتماع تربیت می‌کنند. همانگونه که می‌دانید مسئولیت اولیای مدرسه تنها در بخش آموزش متون درسی به دانش‌آموزان نیست.

مسائلی همچون دوست داشتن ، دوست داشته شدن ،برقراری روابط عاطفی درست، سازگاری با دیگران، تغییر اصلاح رفتارهای ناسازگارانه،مسئولیت پذیری و .... نیز از جمله موارد حائز اهمیت در تامین سلامت  بهداشت روانی دانش آموزان است. نقش معلم هدایت صحیح دانش آموزان در مسیر درست به همراه تکریم شخصیت و توجه به آنهاست تا بتوانند با دوری کردن از احساسات منفی و دیگرآزاری وارد جامعه شوند و بتوانند در مسیر صحیح موفقیت رشد و ترقی کنند. همچنین یکی از راههای تقویت بهداشت روان ورزش کردن است. با ورزش کردن اعتماد به نفس افراد تقویت می شود و هدفمندی در جهت دستیابی به آرمان ها، روحیات آنها را متعادل، متفکر و سازگار با محیط می کند.

والدین نیز در این میان باید با درک احساسات فرزندان خصوصا در سنین بلوغ و نوجوانی آنها را در موقعیت‌هایی مختلف یاری دهند. احساساتی همچون ناراحتی که نیاز است با حوصله نسبت به رفع آنها و تصمیم گیری‌های عاقلانه اقدام شود. گاهی اوقات نوجوان شما نیاز به صحبت و درد دل کردن دارد و یا اینکه گریه کردن او را تخلیه می‌کند . تخلیه روانی راهی برای بدست آوردن آرامش است. از تمسخر و یا عباراتی همچون :«تو دیگر بزرگ شده ای و یا اینکه مرد که گریه نمی کند» به شدت پرهیز کنید . به یاد داشته باشید گریه کردن در هر سنی می تواند تسکین دهنده باشد. بدست آوردن بهداشت روانی رابطه مستقیمی با سازگار شدن با تغییرات ، روبرو شدن با واقعیات و اضطراب‌هاست . سعی کنید احترام به دیگران را در محیط‌های خانوادگی و جامعه حفظ کنید، محیط زندگی را حتی الامکان شاد و جذاب کنید،از فعالیت ها و موفقیت های فرزندان لذت ببرید و خوشحالی تان را ابراز کنید تا شاهد سلامت روان فرزندان خود باشید.