آموزگار، کسی ست که علم می‌آموزد و واژه‌ایست که همگان از کودکی با آن آشنا هستیم؛ اما روزگار با آموزگار همراه نبوده و برخلاف تمام ستایش هایی که از مقام معلم شده؛ آن‌ها این روزها شرایط معیشتی مساعدی ندارند. حقوق کم، حداقل های مزایا، بدون دیده شدن تنها بخشی از گلایه‌های آنان است که رغبت کار را از آن ها ربوده است. برخی معلم‌ها در مناطق محروم با بیم خطرات احتمالی و حوادث جاده‌ای هر روز کیلومترها دورتر از محل زندگی خود به دانش‌آموزان تعلیم می‌دهند. این مشقت‌ها درحالی است که حقوق اندک آنان کفاف زندگی‌شان را نمی‌دهد و هر سال منتظر دستورالعمل‌هایی امیدبخش یا گمراه کننده از سوی مسئولان بالادستی هستند.

خیلی از افراد بر این باورند که تا زمان وقوع حادثه، نباید به استقبال آن رفت یا به عبارتی نباید به حوادث بد فکر کرد. این باور شاید در نگاه اول خوب و خوش‌بینانه به نظر برسد ولی واقعیت این است که آمادگی در برابر حوادث، تا حدود زیادی از جان ما محافظت خواهد کرد. برای مثال در حوادثی چون زلزله، عدم آمادگی تلفات مالی و جانی زیادی خواهد داشت. پس فکر نکردن به چنین حوادثی تنها پاک کردن صورت مسئله به حساب می‌آید و مانع از بروز آن نخواهد شد. «دکتر نواب شمس پور»، مدیر کل آموزش همگانی جمعیت هلال احمر کشور، نکات بسیار مهمی را در این رابطه با شما به اشتراک می‌گذارد.