وقتی رابطه‌ی شرکای عاطفی دچار تنش می‌شود، اغلب از روشی برای برقراری روابط استفاده می‌کنند که مخرب و اسیب‌زا است.

آیا تا به حال به این مساله اندیشیده‌اید که برای پیش‌بینی آینده‌ی رابطه‌ی عاطفی خود به تجربیات کودکی و ارتباط با والدین خود و شریک عاطفی‌تان بپردازید؟

هفته‌ی قبل در اولین قسمت یادداشتی که به ارتباط نشانگان تاریک شخصیت و احتمال خیانت اختصاص داده شده بود، درباره‌ی ماکیاولیسم و رویه‌ی افرادی که چنین صفتی داشتند صحبت شد.

اگر در روابط خود این مساله را تجربه نکرده باشید، حتما از دیگران شنیده‌اید که می‌گویند، من هر کسی را که بیشتر دوست داشته باشم، بیشتر اذیت می‌کنم. ممکن است در بسیاری از موارد، ما خود را انسان‌هایی مهربان، فداکار و قابل اتکا بدانیم و در روابط روزمره‌ی خود نیز چنین باشیم، اما به همسر، شریک عاطفی، فرزند یا هر فرد دوست‌داشتنی و نزدیک دیگر که می‌رسیم،  بسیار خشن، عصبی و آسیب‌زننده رفتار کنیم و خودمان هم از دلیل اصلی این رفتار آگاه نباشیم.

در دنیای امروزی اکثر مدم در سنین بالاتر ازدواج می‌کنند و به طور کلی نرخ ازدواج در حال کاهش است و تعداد طلاق‌ها هر روز بیشتر می‌شود. یک باور عمومی این است که با افزایش سن و به تعویق انداختن ازواج، افراد می‌توانند بلوغ عاطفی و مالی بیشتری کسب کرده و انتخاب درست‌تری داشته باشند.

در فرهنگ رابطه‌ای ما ایرانیان، سلطه و ابراز کنترل‌گری در کنار مهر، ایثار و عشق، کار را برای طرفین رابطه سخت و دشوار می‌کند.

طبیعی است که آرزو کنید همسرتان کارهایی که انجام می‌دهید، افکاری که در سر می‌پرورانید و حرف‌هایی که می‌زنید را تایید کند و به آن‌ها احترام بگذارد. به هر روی هیچ کس مایل نیست فکر کند که شریک عاطفی‌اش برای او و عملکردش ارزشی قائل نیست.

اگر کسی از شما درباره‌ی اتفاقات تلخ دوران کودکی سوال بپرسد، ممکن است یک یا چند مورد را که تاثثیر بسیار زیادی بر شما گذاشته، به یاد بیاورید. ممکن است درباره‌ی فوت شدن کسی از اعضای خانواده، طلاق والدین، تصادف، تعرض یا اتفاقات تلخ و شدیدی مانند این‌ها صحبت کنید، اما آیا تروما یا آسیب دوران کودکی تنها به این موارد ختم می‌شود؟

اگر پای صحبت افرادی که به تازگی در عشق شکست خورده‌اند بنشینید، خواهید دید که اکثر آنان معتقدند که عملکرد و رفتارشان در مقابل همسر یا شریک عاطفی‌شان بسیار منصفانه و عاشقانه بوده اما در نهایت ترک شده‌اند. حقیقت این است که همه‌ی ما کارهایی انجام می‌دهیم که باعث عملکرد بد در عشق می‌شود، اما متاسفانه قادر به دیدن خطاها و اشتباهات نیستیم.

خیانت یکی از دردناک‌ترین و سخت‌ترین تجربه‌های زندگی ما محسوب می‌شود. ممکن است، طرفین ارتباط عاطفی بعد از خیانت سعی در بازپروری و بهبود  رابطه اشته باشند، و بتوانند ضایعه پیش آمده را جبران کنند، اما درد خیانت برای همیشه در کسی که مورد خیانت واقع شده است باقی می‌ماند.

وقتی ازدواج‌ می‌کنیم، تا مدتی بعد با احساسات شدیدی از عشق و محبت دست و پنجه نرم می‌کنیم. برایمان سخت است که از شریک عاطفی‌مان دور بمانیم، ابرهای صورتی در آسمان زندگی جا خوش می‌کنند و مرگ را به جدایی از معشوق ترجیح می‌دهیم.

اینکه برای ازدواج، چه فردی با چه خصوصیاتی برای ما مناسب است؛ احتمالا یکی از سوال‌های مهم زندگی ماست.