راشد انصاری هستم، از اوایل دهه‌ی هفتاد فعالیت خود را با مطبوعات کشوری و سپس استانی شروع کردم.

  

عشق به قلم، به مردم، مطالعه، آگاهی و دانستن،  بهترین محرک و انگیزه است، مشوق اصلی ام در این راه خودم و بعد اهدافی بودند، که داشتم. در ضمن هیچ‌کس برای نوشتن تشویقم نکرد.

به جز شعر و داستان و در کل نویسندگی در هیچ زمینه دیگری فعالیت ندارم البته می توان گفت به عنوان یک روزنامه‌نگار نویسندگی شغل اصلی من است.

بنده در همه‌ی قالب‌ها شعر طنز گفته ام  غزل، رباعی، دوبیتی، تا شعر نیمایی و سپید و فرانو. 

بیست و سه جلد کتاب از بنده به چاپ رسیده است. عمده فعالیت این جانب طنز است و البته تعدادی کتاب تحقیقی و به صورت گردآوری آثار نیز منتشر کرده ام که آن ها نیز طنز هستند. 

 

موفقیت که باید دیگران بگویند، خودم راضی هستم، ضمن این که چون به صورت حرفه‌ای می‌نویسم نوشتن و مطالعه‌ی دایم جزو لاینفک زندگی من شده ولی درمورد پیشرفت منتقدان باید نظر بدهند که آیا پیشرفت حاصل شده یاخیر.

اولین کتاب بنده"دغدغه های بی خیالی "شعر طنز اجتماعی و تا حدودی سیاسی است که در سال ۱۳۷۹به چاپ رسیده است. 

جدیدترین کتاب بنده طنز جهانی است با  ۷۵۰صفحه که توسط نشر شانی منتشر شده است. این کتاب جلد دوم طنز جهان است که حاصل بیست و پنج سال مطالعه و تحقیق بنده در ادبیات جهان می باشد و به جرأت می‌گویم این کتاب در نوع خود بی نظیر 

است. 

از بیشتر کشورها در همه‌ی قاره‌ها طنز گردآوری کرده‌ام و جالب است که اگر این کتاب در کشورهای دیگر به عنوان مثال بلغارستان، ترکیه و یا دیگر کشورها که فستیوال‌های مهم طنز برگزار می شود منتشر شده بود مانند توپ صدا می‌کرد. اما در کشور ما و استان ما حتی یک مراسم رونمایی هم از طرف اداره ارشاد برگزار نشد و... .

بیش از سی بار در جشنواره‌های منطقه‌ای، کشوری و بین المللی حائز رتبه‌های برتر شده‌ام و در حوزه‌ی خودم در کشور بی‌رقیبم. البته اگر چشم نخورم! 

در سال ۱۳۸۶ از طرف فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان مفاخر فرهنگ و هنر از شما تجلیل شد چه احساسی دارید؟

همان احساسی که سال ۱۳۹۹به عنوان چهره‌ی ماندگار استان تجلیل شدم! درهر دو مورد راضی نبودم و با اصرار زیاد برگزارکنندگان این کار انجام گرفت. 

خیر. نه تنها از وضعیت فرهنگی استان که از وضعیت فرهنگ و هنر و ادب کشور نیز راضی نیستم و پیشنهادم این است که دوستانی که اهل فن و کار نیستند تشریف ببرند و جای خود را به کسانی بدهند که هم اهل فن و هم اهل کار هستند.

در مدت بیش از سی سال هیچ وقفه‌ای در کارم نداشته‌ام، هر روز نوشته‌ام و حتی یک هفته هم به یاد ندارم که اثری از بنده در مطبوعات منتشر نشده باشد. 

به نظر م هر دو خوب است، اما پیشرفت ضامن موفقیت است کما اینکه شهرتی که از پیشرفت حاصل شود ماندگار است اما در شهرت باید مراقب بود گاهی شهرت‌های کاذب 

مانع پیشرفت و ترقی می‌شود و فرد به گمان اینکه به اندازه‌ی کافی مشهور شده دست از تلاش برای پیشرفت در اهدافش خواهد کشید.

حدود ده، دوازده نام مستعار دارم مانند ادیب بندری،خالوراشد، فیل عینکی، بچه دیده‌بان، کوسه‌ی جنوب و....

دُن کیشوت: اثر سروانتس و دایی جان ناپلئون از مرحوم: ایرج پزشکزاد 

در حوزه‌ی بسیار دشوار و طاقت فرسای طنز، توصیه من به جوانان و کسانی که دوست دارند طنزنویس باشند این است که یک آن از مطالعه کردن غافل نشوند و تا می‌توانند آثار طنزپردازان ایران و جهان را مطالعه کنند.  البته مطالعه برای عموم مردم در هر زمینه‌ای که علاقه دارند ضروری است و هیچ موفقیتی بدون تلاش به دست نمی آید.