شاید باور این موضوع که بیش از نیمی از مردم دنیا احساسات منفی شدید، پایدار و آزاردهنده‌ای را نسبت به خودشان تجربه می‌کنند برایتان سخت باشد،  اما واقعیت دارد. اگر شما هم جز این جمعیت باشید، می‌دانید که مهم نیست دیگران چقدر از شما تعریف کنند، به هر حال شما از خودتان متنفر هستید و دیگران قادر نیستند درک کنند چه احساس ناخوشایندی است که تمام روز مشغول تحقیر و استیضاح خودت باشی. بگذارید بپذیریم که شما خودتان را دوست ندارید و این احساس رنج‌آور را مورد بررسی قرار بدهیم. اول از همه باید بدانید که نفرت از خود به مثابه یک پناهگاه است.

هنگامی که در زندگی اتفاق بدی رخ می‌دهد، دچار هیجانات منفی مانند خشم، نفرت یا غم نسبت به دیگران می‌شویم یا فرد مهمی را در زندگی از دست می‌دهیم، ذهن ما به دنبال توضیح و چرایی مساله می‌رود. اگر قادر نباشید با توجه به سبک زندگی که داشته‌اید، توضیح مناسبی برای خود پیدا کنید، انگشت ذهن انگشت اتهام را به سمت خود شما برمی‌گرداند.

در واقع نفرت از خود پناهگاهی است که در موقعیت‌هایی با منشا نامشخص به آن پناه می‌برید. گمان می‌کنید، شما به اندازه‌ی کافی خوب نبوده‌اید که ترک شده‌اید، شما مسئولیت‌پذیر نبوده‌اید که فرزندان آسیب دیده‌است، شما باهوش نبوده‌اید که در شغل یا تحصیل شکست خورده‌اید. تمام این توجیهات باعث تکرار و بازتکرار یک احساس می‌شوید:» من رقت انگیز هستم و لایق دریافت هیچ مهر و محبتی نیستم، حتی از جانب خودم» . از طرف دیگر، این احساس نفرت باعث کاهش خودابرازگری و عزت نفس شما خواهد شد، این یعنی در روابط خیلی راحت مورد سوءاستفاده قرار خواهید گرفت.

فرض کنید در زندگی زناشویی مانند تمام افراد مشکلات و چالش‌هایی را تجربه می‌کنید که باعث می‌شود از همسرتان خشمگین شوید، اما چون گمان می‌کنید نفرت‌انگیز هستید، هرگز شجاعت بیان این خشم و صحبت در مورد احساسات خود را ندارید. به مرور زمان ناگزیر این احساس خشم را نسبت به خودتان درونی می‌کنید. از این به بعد شما از خودتان خشمگین هستید و بابت هرچیزی در این رابطه خودتان را سرزنش می‌کنید و طبیعتا هر روز احساس نفرت بیشتری نسبت به خودتان تجربه خواهید کرد.

 البته این احساسات ربطی به آن چیزی که واقعا هستید و آنچه دیگران می‌بینند ندارد. ممکن است از اطرافیان این بازخورد را بگیرید که شما بسیار دوست داشتنی، مهربان یا باهوش هستید و هنگام دریافت این نظرات، انگار شیء داغی را به سمت شما پرتاب کرده باشند، خودتان را عقب می‌کشید و این اظهارات را پس می‌زنید، چرا که به نظرتان بسیار تملق گونه و غیرواقعی می‌رسند، شما را درک می‎‌کنم اما همزمان معتقد هستم بار بعدی که در چنین دیالوگی قرار گرفتید، لحظه‌ای درنگ کنید و برای این نظر طرف مقابل در خود به دنبال دلیل بگردید، مطمئن باشید هیچ‌کس بیهوده از شما تعریف و تمجید نمی‌کند( گرچه در این مرحله باورش برای شما بسیار مشکل است). اما به هر حال برای کاهش این حجم از احساس ناخشنودی از خود، باید یک جایی دست به کار شوید. آن نقطه درست همین جاست. در ستون‌های بعدی به ریشه‌ی این احساس خواهیم پرداخت، که کمک می‌کند راحت‌تر در راستای حل این مساله گام بردارید.

روزنامه صبح ساحل