امروزه با بالا رفتن آمار طلاق، زوج‌ها می‌خواهند بدانند چه عواملی آن‌ها را به سمت جدایی سوق می‌دهد و چه عواملی میزان احتمال طلاق را کاهش می‌دهد. همواره می‌توان پاسخ‌های بسیاری برای سوالاتی از این دست می‌توان پیدا کرد. برای مثال تعارضات خانوادگی، مسائل مالی، روابط فرا زناشویی، دخالت خانواده‌ی دو طرف و غیره عواملی هستند که می‎‌توانند طلاق را پیش‌بینی کنند. اما در تحقیقاتی که به تازگی در مجله‌ی روابط اجتماعی منتشر شده، فلورنسیا سورجدی به این نتیجه رسیده است که دوسوگرایی احساسات، با تعارضات زناشویی قابل توجهی همراه است و می‌تواند در هفت سال آتی طلاق را پیش‌بینی کند. دوسوگرایی احساسات، به حالتی گفته می‌شود که فرد همزمان عواطف و نگرش‌های متعارضی را نسبت به شریک عاطفی خود احساس می‌کند که می‌تواند انواع مختلفی هم داشته باشد. برای مثال ممکن است برای شما پیش آمده باشد که همزمان هم از طرف مقابل خود متنفر باشید و هم به او عشق بورزید، یا هم ادامه‌ی یک رابطه را بخواهید و هم خواستار اتمام آن باشید. تحمل احساسات دوسوگرایانه برای افراد بسیار مشکل است و می‌تواند تنش هیجانی بسیاری را تحمیل کند، چرا که منجر به تجربه‌ی تردید خواهد شد. افراد در چنین حالتی نمی‌توانند برای آینده‌ی رابطه‌ی خود برنامه‌ریزی کنند و همه چیز برایشان در حالتی از ابهام فرو خواهد رفت. محققانی که رابطه‌ی احساسات دوسوگرایانه و طلاق را بررسی کرده‌اند، به این نکته دست یافته اند که هر چقدر احساسات عشق و نفرت در بین زوجین بیشتر تجربه شود، به احتمال بیشتری در سال‌های آینده طلاق خواهند گرفت. در واقع احساسات دوسوگرا، به خودی خود یک مشکل تلقی نمی‌شود، بلکه ناشی از مسائل، تضاد‌ها و ناهمواری‌های رابطه‌ی افراد است، گاهی هم به صورت یک ویژگی بیمارگون شخصیتی بروز پیدا خواهد کرد. برای مثال ترس از بیان احساسات در ازدواج، سبک وابستگی اضطرابی، عزت نفس پایین، ارتباط غیر صادقانه و اختلالات خلقی زمینه‌ای می‌تواند باعث ایجاد احساسات متعارض شود و در نهایت به شکل‌گیری کاهش رضایت از زندگی مشترک، کاهش شادی و تمایلات بیشتر و شدیدتر برای پایاین دادن به زندگی مشترک منجر شود.  زمانی که زوجین به وجود چنین احساسات متعارضی پی می‌برند، بهترین کار ریشه یابی و پیدا کردن عاملی است که باعث شکل گیری این تعارضات شده است. آن‌ها می‌توانند با یادگیری مهارت حل تعارض و مهارت گفتگو به مسائل خود چیره شوند. اما چنان چه زوجین بخواهند برای یکدیگر نقش درمانگر را بازی کنند، ممکن است تعارض آن‌ها بیشتر شده و کار از این هم سخت‌تر شود. بنابراین بهتر است در صورت بروز احساسات دوسوگرایانه از یک زوج‌درمانگر کمک بگیرید.