ایرنا نوشت: کمربندهای تابشی ساختارهای مغناطیسی دونات شکل در اطراف سیارات به شمار می روند که مملو از الکترون ها و ذرات باردار با انرژی بالا هستند.

کمربند تابشی اولین بار در سال ۱۹۵۸ با ماهواره‌های «اکسپلورر ۱ و ۳» در اطراف زمین کشف شد و اکنون به عنوان یکی از ویژگی‌های مشترک در منظومه خورشیدی شناخته شده‌اند. تمام سیارات با میدان مغناطیسی در مقیاس بزرگ شامل زمین، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون کمربند تابشی دارند. با این حال تاکنون هیچ کمربند تابشی در خارج از منظومه خورشیدی به‌ روشنی دیده نشده بود.

در این حال یک گروه کوچک از ستاره‌شناسان به سرپرستی «ملودی کائو» از دانشگاه سانتا کروز کالیفرنیا، اولین کمربند تابشی را در خارج از منظومه خورشیدی کشف کرده‌اند. نتایج این تحقیق به تازگی در نشریه «نیچر» منتشر شده است. این کشف با هماهنگی یک شبکه جهانی از ۳۹ دیش رادیویی از «هاوایی» تا آلمان انجام شد.

این کشف در پیرامون سیاره «کوتوله قهوه‌ای» LSR J۱۸۳۵+۳۲۵۹ تقریبا هم‌اندازه سیاره «مشتری» اما با چگالی بسیار بالاتر انجام شده است. این سیاره که تنها ۲۰ سال نوری با زمین فاصله دارد و در کهکشان «لایرا» واقع است، به اندازه کافی سنگین نیست که یک ستاره باشد اما بیش از آن سنگین است که یک سیاره باشد. از آنجا که کمربندهای تابشی تاکنون در خارج از منظومه خورشیدی مشاهده نشده بودند، مشخص نیست که آیا می‌توانند در پیرامون اجرامی غیر از سیارات هم وجود داشته باشند یا خیر.

پروفسور «اوگینیا شکولنیک» گفت: این اولین گام مهم برای پیدا کردن اجرام بیشتری از این نوع است که می‌تواند ما را به یافتن میدان‌های مغناطیسی کوچکتر و در نهایت بررسی میدان‌های مغناطیسی مربوط به سیارات اندازه زمین و بالقوه میزان حیات رهنمون شود.

هر چند که این کمربند تابشی کشف شده با چشم انسان قابل دیدن نیست اما یک ساختار غول‌پیکر است و قطر بیرونی آن حداقل به میزان ۱۸ برابر قطر سیاره مشتری امتداد دارد. این کمربند تابشی تشکیل یافته از ذراتی است که با سرعت نزدیک به نور حرکت می‌کنند و تقریبا ۱۰ میلیون برابر شدیدتر از کمربند تابشی سیاره مشتری هستند.