فرزندپروری سختگیرانه از سوی والدین سختگیر صورت می پذیرد. این والدین اغلب منتقدان اصلی فرزندان خود در انجام کلیه امور روزمره هستند . نداشتن رابطه دوستانه و حس صمیمیت والد فرزندی سبب بروز مشکلات روحی فراوانی بخصوص در سنین نوجوانی برای فرزندان می شود. این انتظارات زیاد و نابجا، تنبیه های شدید در صورت رعایت نکردن قوانین، سختگیری در انتخاب‌ها، فعالیت ها و حتی برنامه روزمره فرزند می تواند  آنها را از دورهمی‌های خانوادگی فراری دهد و تماس‌های تلفنی والدین را تبدیل به یک میدان مین عاطفی  می‌کند. هنگامی که والدین دائما از فرزندان انتقاد می‌کنند، هیچ وقت به اندازه کافی از نظر آنها خوب نیستند و حریم شخصی فرزندان برای آنها معنایی ندارد، این رابطه دچار نقصان اساسی می‌شود به طوریکه می تواند مانعی بر سر راه رشد و بالندگی فرزندان در زندگی باشد.اگرچه والدین هدایت‌کننده و آمر بسیاری از موارد در زندگی فرزندان هستند اما گاهی این دستورات در قالب  انتقادهای دائمی، فرزندان را کلافه و افسرده می‌کند . به عنوان مثال : شنیدن جمله‌ی «فرزند من بسیار سر به هوا و  تنبل است» می‌تواند  موجب بوجود آمدن حس بسیار بد کودک نسبت به خود شود . او با اینکه تلاش بسیاری برای خوب بودن و جلب رضایت والدین دارد اما با عدم تشویق روبرو می‌شود و  به مرور زمان اعتماد به نفس خود را  از دست می‌دهد.  یکی دیگر از ویژگی های رفتاری نادرست از سوی والدین کنترل بیش از حد نوجوانان است . بهتر است دورادور مراقب روابط دوستانه فرزندتان باشید تا اینکه مستقیما به او بگویید چه کاری انجام دهد و یا اینکه چه چیزی بپوشد . برخی اوقات انتقادهای گاه و بیگاه  موجب ایجاد حس گناه  در فرزندان می شود و او را به این باور می رساند که ممکن است تمام کارهای او نادرست و ناپسند باشد .  در  جمع‌ها تحقیر شدن را به جان می خرد، عملا به دلیل ترسی که در وجودش ریشه کرده است. توانایی اظهارنظر و انجام کارهای خلاقانه را ندارد و انزواطلبی را جایگزین اجتماعی بودن می‌کند.   بی‌توجهی به حریم شخصی و مرزهای تعیین شده  به علت عدم مطالعه و آگاهی والدین سرنوشت فرزندان  را به سمت نادرستی هدایت می کند. بهتر است والدین با تغییر رفتارهای سخت‌گیرانه خود و در صورت نیاز مشاوره گرفتن از یک روانشناس به رشد و نمو فرزندانشان برای داشتن جایگاهی والا در آینده اجتماعی‌شان کمک کنند.