استرالیا مقصد نخست میلیونرهای جهان است و به طور پیوسته سالانه تعداد قابل توجهی از آنها را جذب می‌کند. در طول 20 سال گذشته (2002 تا 2022 بیش از 82 هزار نفر وارد استرالیا شده‌اند. این میلیونرها عمدتاً از آسیا و آفریقا هستند اما اخیراً میلیونرهای انگلیسی نیز مهاجرت قابل توجهی به این کشور داشته‌اند. انتظار می رود در سال 2023 بیش از 5هزار و 200 نفر دیگر وارد استرالیا شوند. شاخص امنیت داخلی New World Wealth در حال حاضر استرالیا را به عنوان یکی از امن ترین کشورهای روی زمین رتبه بندی می‌کند.

 

دبی با ورود خالص حدود 4هزار و 500 میلیونر در سال 2023 در رتبه دوم جذب میلیونرهای جهان قرار دارد که یکی از بالاترین رکوردها است. پیش از همه‌گیری کرونا، امارات به طور سنتی شاهد ورود هزار میلیونر در سال بود. انتظار می‌رود بیشتر میلیونرهای ورودی در سال 2023 از هند باشند و تعداد زیادی نیز از بریتانیا، روسیه، لبنان، پاکستان، ترکیه، مصر، آفریقای جنوبی، نیجریه، هنگ‌کنگ و چین وارد این کشور شوند. برخی از دلایل جذابیت امارات متحده عربی برای ثروتمندان موقعیت امن و اقتصاد بسیار متنوع آن است. امارات در بسیاری از بخش‌های کلیدی، از جمله خدمات مالی، مراقبت‌های بهداشتی، نفت و گاز، املاک و مستغلات، فناوری، و سفر و گردشگری قوی است. نرخ مالیات در این کشور پایین است. امارات متحده عربی در کنار برمودا و موناکو رقابتی ترین نرخ مالیات را در جهان دارد و یک کشور لوکس است.

  

سنگاپور همچنان به جذب افراد ثروتمند از بقیه آسیا، ادامه می‌دهد. انتظار می‌رود تا پایان سال 2023 حدود 3هزار و 200 فرد با دارایی‌های میلیون دلاری خود به این شهر مهاجرت کنند. سنگاپور برترین مرکز مدیریت ثروت در آسیا و یکی از قطب‌های شماره یک برای کسب‌وکارهای خانوادگی در سطح جهان است. تعداد زیادی از کارآفرینان فناوری طی چند سال گذشته به سنگاپور نقل مکان کرده‌اند که نشانه‌ای دلگرم‌کننده است؛ زیرا این شهر درحال تبدیل شدن به «سیلیکون ولی آسیا» است و با توکیو و شنژن در این زمینه رقابت دارد.

  

انتظار می‌رود در سال 2023 آمریکا، حدود 2 هزار100 فرد ثروتمند جدید که عمدتا آسیایی هستند را جذب کند. به طور کلی، اکثر افراد مرفهی که به این کشور مکان می‌کنند در بخش‌های سرگرمی، خدمات مالی و فناوری فعالیت می‌کنند. به ویژه، کارآفرینان نوپای فناوری اغلب به آمریکا (به ویژه دره سیلیکون) نقل مکان می‌کنند تا شرکت‌های خود را توسعه دهند.

  

علیرغم مشکلات اخیر با سیستم بانکی سوئیس و به‌ویژه Credit Suisse، سوئیس همچنان برترین مرکز ثروت اروپا است و پیش‌بینی می‌شود که در سال 2023 جریان خالص ورودی حدود 1800 فرد با ارزش خالص بالا را جذب کند. اگرچه این رقم کمتر از خالص ورودی سال گذشته است؛ اما این نشان می‌دهد که جذابیت پایدار کشور همچنان ادامه دارد. سوئیس، به هر حال، هنوز یکی از امن ترین و بهترین کشورهای روی زمین است و مکانی عالی برای زندگی، به ویژه برای افراد فوق ثروتمند است.

 

چین، هند و انگلستان بالاترین نرخ مهاجرت ثروتمندان دنیا را دارند. در روسیه، بسیاری از افراد ثروتمند به دلیل جنگ در اوکراین با مالیات‌های شخصی و محدودیت‌های تجاری از سوی کشورهای غربی مواجه هستند. سرکوب های دولت چین در هنگ کنگ آن را به مکانی کمتر جذاب برای تجارت تبدیل کرده است. و در نهایت، خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا باعث شده است که بسیاری از مشاغل و افراد، سهولت جابه‌جایی نیروی کار، امور مالی و سرمایه‌گذاری را از دست بدهند. پیش بینی می‌شود که چین در سال جاری ۱۳هزار و ۵۰۰ نفر با دارایی خالص بالا را از دست بدهد؛ رقمی که بیش از دو برابر کشور دوم این رده بندی یعنی هند با ۶هزار و۵۰۰ نفر است.

  

خروج تحصیلکرده‌های ایرانی هزینه اقتصادی جدی برای کشور دارد به‌طوری‌که بر اساس ارزیابی بانک جهانی، خروج افراد تحصیلکرده سالانه 50 میلیارد دلار به جامعه ایران ضرر وارد می‌کند. این رقم چندین برابر ارزش صادرات نفت ایران است.

ایرانیان خارج از کشور تحصیلات خوبی دارند و درآمد بالایی دارند. نزدیک به 60 درصد از ایرانیان مهاجر در ایالات متحده تا سال 2019 دارای حداقل مدرک لیسانس بوده و بیش از 30 درصد دارای مدرک تحصیلات تکمیلی یا حرفه ای هستند. متوسط درآمد خانوار ایرانیان مهاجر در سال 2019 نزدیک به 79 هزار دلار بوده است که به طور قابل توجهی بیشتر از ساکنان متولد آمریکا (66 هزار دلار) و مهاجران کل (نزدیک به 64هزار دلار) است. 

کشور چین که بیشترین نرخ مهاجرت را دارد؛ سال‌ها روی استراتژی‌هایی سرمایه‌گذاری کرده است تا مهاجران خود را به بازگشت تشویق کند. سیاست‌های توسعه استعدادها، کمک‌های مالی تحقیقاتی، اقتصاد پررونق، هزاران مهاجر را تشویق به بازگشت کرده‌است. به‌طور مثال بین سال‌های 2011 تا 2012، تعداد مهاجران بازگشته در چین 47 درصد رشد داشته است.

توسعه سریع و رشد اقتصادی در دهه 1970 بسیاری از دانشجویان را ترغیب کرد که پس از تحصیل در خارج از کشور به ایران بازگردند.

 با این حال، در حال حاضر کسانی که برای تحصیل به خارج از کشور می‌روند تمایل دارند در خارج از کشور بمانند. در سال 1979، 90 درصد از دانشجویان ایرانی در آمریکا قصد بازگشت به ایران را داشتند؛ در حالی که کمتر از 8 درصد از دریافت کنندگان ویزای موقت برای تحصیل در مقطع دکترا در سال 2017 چنین قصدی را اعلام کردند. تا همین اواخر، ایرانیانی که مهاجرت را انتخاب می‌کردند، اکثراً فارغ التحصیلان دانشگاه، پزشکان و سایر متخصصان پزشکی بودند. اما اکنون این روند شروع به رسیدن به سطوح پایین‌تر، از جمله دانش آموزان کرده است.  محققان پروژه ایران 2040 استنفورد، تخمین زدند که حدود 130 هزار دانشجوی ایرانی در دانشگاه‌های خارج از کشور در اوایل سال 2020 ثبت نام کرده‌اند که یک رکورد تاریخی است. پژوهشگران برجسته پزشکی و علمی ایران از کشور خواسته‌اند تا برنامه‌هایی را برای متقاعد کردن استعدادهای برتر برای ماندن ایجاد کند. اما دولت گام‌های کمی برای ایجاد تسهیلات و سایر مشوق‌ها برداشته است.