با قدرت گرفتن طالبان و چیرگی هژمونیک این گروه (که حالا در قد و قامت یک دولت در افغانستان) نمود و تکوین یافته است، طبیعتا کشوری چون آمریکا که حدود 20 سال در این سرزمین هزینه های سیاسی، دیپلماتیک، نظامی و اقتصادی را مرتکب شده است، باید سیاستی جدید را بر مبنای مناسبات و معادلات قدرت در افغانستان اتخاذ کند.

«همه می‌دانند»، دومین فیلم بینالمللی فرهادی را تا به امروز شاید دیده باشید، فیلمی با روایتی شبیه به «درباره الی» که پوسته جذاب آن در یک نقطه بحرانی کنار می‌رود و زخم‌های کهنه را نمایان می‌سازد.

در حالی که امنیت و ثبات به عنوان یکی از گرانقیمت‌ترین دارایی‌های یک کشور محسوب می‌شود این قاعده در مورد یک کشور استثناست و برخلاف آن است؛ یعنی بازتولید ناامنی و ثبات‌زدایی حتی در محدوده سرزمینی‌اش توسط بخش موثری از حاکمان آن کشور، به عنوان یک دارایی بدان نگریسته می شود.