پنجم اکتبر در تقویم جهانی و دوازدهم اردیبهشت در تقویم کشور به عنوان روز معلم نامگذاری شده است. روزی که سیاستمداران در آن روز درباره مقام والای معلم سخن می رانند و نویسندگان می نگارند و هر کس به اندازه بضاعت و توان و سواد خود از معلم و شغل معلمی تعریف می کند. به طور کلی جایگاه و منزلت معلم در یک جامعه هیچ وقت از دید کسی پنهان نبوده و نخواهد بود.
لیرضا منادی سفیدان رئیس کمیسیون آموزش،تحقیقات و فناوری مجلس شورای اسلامی از نمایندگانی بود که برای تصویب طرح رتبه بندی فرهنگیان در مجلس تلاش زیادی کرد و یکی از نمایندگانی بود که جامعه ی فرهنگی و بازنشستگان کشوری و لشکری برای تصویب طرح همسان سازی حقوق بازنشستگان به او امید داشتند اما طی هفته ی گذشته کلیپی از رفتار زننده و عجیب ایشان در دیدار با گروهی از معلمان و بازنشستگان خوزستانی که برای حل پاره ای از مشکلات خود با ایشان دیدار و گفتگو داشتند در فضای مجازی منتشر شد که رسم و رسوم و آداب معاشرت و مردم داری را که از ویژگی های فرهنگ ایرانی و اسلامی ما است رعایت نکرد و موجبات تکدر خاطر مهمانان خود و افکار عمومی و فرهنگیان که خود،معلمان اخلاق و ادب فرزندان این سرزمین هستند را فراهم آورده و با این رفتارش، ناگهان جایگاهش در افکار عمومی از عرش به فرش رسید.
برای الزامات سرمایه ی اجتماعی معلمان و توجه ویژه به نظام تعلیم و تربیت در کشور ما ، خطابه ها رانده شده و همایش ها برگزار شده است؛ولی آنچه می بینیم هرسال دریغ از پارسال.
جمعه ای که گذشت 12 اردیبهشت ماه بود وروز معلم ،روز پاسداشت آموزگارانی از جنس بلور.آموزگارانی که تصویری از آینده پیش روی چشمان دانش آموزان شان ترسیم می کنند و نقشه راه آینده را پیاده .