خواندن کتاب‌های تاریخی، از حوصله‌ی بسیاری از ما خارج است و در اکثر مواقع ترجیح می‌دهیم سیر و سلوک در تاریخ را بر عهده‌ی تاریخدانان و محققان بگذاریم. در واقع جز تعداد اندکی که به کتاب‌های تاریخی علاقه دارند، اگر بین کتاب‌های داستانی، روانشناسی و تاریخی به مردم حق انتخاب بدهیم، انتخاب بیشتر آنان روانشناسی و داستان است.

بعضی به سرگرم شدن علاقه دارند و بعضی ترجیح می‌دهند به تفحص در خودشان و روانشان بپردازند تا تاریخ. اما همه‌ی ما باید به این اصل اگاه باشیم که درک وقایع امروزی جامعه و حتی درکی که از خودمان داریم، در گرو مسیر تاریخی است. تحلیل مسائل خارج از توجه به مسیر تاریخی آن‌ها، جز درکی که در سطح امور باقی مانده نیست و قاعدتا راه به ترکستان می‌برد. طبیعی است که شاید وقت و هزینه‌ی تک‌تک ما به مطالعه‌ی تاریخ در سطح جهانی و تمام اعصار قد ندهد، که در این صورت  حداقل خواندن مختصری از تاریخ معاصر جامعه و کشوری که در آن زیست می‌کنیم، ضروری است.

یرواند آبراهامیان، استاد ایرانی‌الاصل تاریخ در کالج باروک دانشگاه نیویورک در کتاب "ایران بین دو انقلاب" به خوبی به تحلیل تاثیرات متقابل سازمان‌های سیاسی و نیروهای اجتماعی ایران از سده‌ی نوزدهم تا انقلاب اسلامی 1357 پرداخته است. برای کتاب‌های تاریخی بسیار مهم است که بتوانند بدون سوگیری و جانبداری، از اطلاعات، آمار و اسناد موجود استفاده کرده و مجهول وقایع تاریخی را حل کنند، که کتاب ایران بین دو انقلاب توانسته تا حدودی از این امتحان سخت سربلند بیرون بیاید. در بخشی از پیشگفتار که توسط نویسنده نگاشته شده است، آبراهامیان کتاب خود را اینگونه معرفی می‌کند:" کتاب به سه بخش اصلی تقسیم شده است. بخش نخست با بررسی سده نوزدهم، انقلاب مشروطه و حکومت رضاشاه، پیشینه‌ی تاریخی لازم را برای فهم تحولات ایران نوین به دست می‌دهد. بخش دوم زمینه‌ی اجتماعی دگرگونی‌های سیاسی سال‌های فروپاشی حکومت رضا شاه (شهریور 1320) تا شکل‌گیری حکومت خودکامه‌ی محمدرضا شاه (مرداد 1332) را تجزیه و تحلیل می‌کند. این دوازده سال تنها دوره مهم از تاریخ ایران معاصراست که مورخان می‌توانند ان سوی ظواهر سیاسی، یعنی ساختارهای اجتماعی سیاست ایران را ببینند و ریشه‌های قومی و طبقاتی جنبش‌های سیاسی مختلف را بررسی کنند".

در واقع مشکل اساسی اجتماع امروزی ما، عدم سواد تاریخی است، نقاط تاریخی، اجتماعی و سیاسی این سرزمین  در ذهن ما مردمانش بسیار کور و تحریف شده است، کتاب ایران بین دو انقلاب از معدود کتاب‌های تاریخی است که خواندن ان پیش نیاز خاصی نمی‌خواهد و مخاطبش عموم مردم است و در کنار این مساله، نقاط کور ذهن مخاطب را روشن کرده و فهمی خوب و قابل قبول از تاریخ به دست او می‌دهد.