شنا یکی از ورزش‌های پرطرفدار به حساب می‌آید که فواید زیادی برای بدن دارد و از آن‌جایی که سن خاصی برای آن مطرح نیست، کمتر کسی را می‌توان پیدا کرد که از این ورزش مفرح بگذرد. با گرم شدن هوا، افراد زیادی دوست دارند به استخر بروند و همین موضوع باعث می‌شود استخرها بیش از پیش شلوغ شوند. تعداد زیاد شناگران، باعث ایجاد نگرانی در برخی افراد می‌شود به شکلی که تصور می‌کنند شنا در یک محیط شلوغ، می‌تواند باعث بروز بیماری در آن‌ها شود. یکی از نگرانی‌های افراد ابتلا به عفونت گوش در استخر به دلیل ورود آب به گوش است. اینکه چرا گوش دچار عفونت می‌شود سئوالی است که پاسخ آن را از «دکتر سامان خرمی‌نژاد»، متخصص گوش و حلق و بینی، باید پرسید.

بسیاری از افراد این تصور را دارند که ورود آب استخر به داخل گوش، باعث عفونت گوش خارجی خواهد شد اما واقعیت چیز دیگری است. شنا به شکل تفریحی، عاملی برای عفونت گوش خارجی نمی‌تواند باشد. دلایل دیگری در بروز این نوع عفونت نقش دارند. برای مثال، یکی از عوامل عفونت گوش خارجی، قارچ است. چنانچه عامل عفونت گوش خارجی قارچ باشد، علائمی چون خارش شدید در عمق کانال گوش، ترشح و کاهش شنوایی ایجاد خواهد شد. همچنین با ابتلا به این نوع عفونت، فرد تصور می‌کند چیزی در داخل گوش وجود دارد. از دیگر دلایل ابتلا به عفونت گوش خارجی، ویروس می‌تواند باشد در چنین شرایطی گوش درگیر نوعی ویروس تبخال می‌شود. چنانچه گوش به این مشکل مبتلا شود، فرد احساس درد خواهد داشت. کمی با گذشت زمان یعنی حدود 3 روز بعد از درد، علائم دیگری بروز می‌کند. به عبارت روشن‌تر، کانال و لاله گوش، به ضایعات آبکی دچار می‌شوند. علائم دیگری چون سردرد و تب نیز ممکن است در برخی افراد وجود داشته باشد. ابتلا به این نوع عفونت، ممکن است با درگیر شدن عصب صورت همراه شود در چنین شرایطی احتمال بروز فلج صورت در سمت درگیر به عفونت وجود دارد. 

  

یکی دیگر از عوامل ابتلا به عفونت گوش خارجی، باکتریایی است. این نوع عفونت می‌تواند خود را به شکل حاد یا مزمن بروز دهد. عفونت گوش خارجی با عامل باکتریایی و به شکل حاد، علائمی دارد. برای مثال، درد شدید، یکی از این علائم است به شکلی که وقتی به لاله گوش دست زده شود، درد بیشتری احساس خواهد شد. قرمزی جدار کانال گوش و ترشح از داخل گوش، برخی دیگر از علائم این نوع عفونت به حساب می‌آیند. ترشح ممکن است بو داشته باشد علاوه بر این، غدد لنفاوی نیز می‌توانند به دلیل عفونت گوش، برجسته شوند. چنانچه در اثر این نوع عفونت، ورم پوست کانال گوش شدید باشد، امکان دیدن داخل گوش به حداقل خواهد رسید. بر خلاف عفونت حاد در عفونت مزمن گوش خارجی، ورم وجود ندارد و معمولا بیمار از خارش شکایت می‌کند. شدت خارش به قدری برای بیمار آزاردهنده است که در اثر دستکاری، خراش نیز داخل پوست کانال می‌تواند ایجاد شود. از علائم دیگر ابتلا به این نوع عفونت، نازک شدن پوست و از بین رفتن ماده طبیعی داخل گوش است. آن دسته از افرادی که به آلرژی و درماتیت سبورئیک مبتلا هستند، بیش از سایر افراد ممکن است به عفونت مزمن دچار شوند. 

  

  

تشخیص نوع عفونت گوش خارجی برای افراد کار چندان راحتی نیست به همین دلیل بدون در نظر گرفتن عامل عفونت باید به پزشک مراجعه کرد. برای مثال، نوعی عفونت گوش خارجی وجود دارد که باعث نکروز (از بین رفتن بافت)، خواهد شد و از آن به عنوان یک عفونت خطرناک یاد می‌شود. آن دسته از افرادی که دچار نقص‌ ایمنی هستند بیش از سایر افراد ممکن است به این نوع عفونت دچار شوند. علاوه بر این، مبتلایان به دیابت که بیماری آن‌ها کنترل نشده است نیز مستعد ابتلا به این عفونت هستند. مبتلایان به دیابت، با بروز هر نوع درد در گوش باید حتما به پزشک مراجعه کنند حتی در شرایطی که درد شدید نباشد، نباید آن را نادیده گرفت. در نهایت ابتلا به این نوع عفونت در افرادی که سابقه شیمی درمانی دارند نیز دیده می‌شود. به طور کلی، درد شدید و ترشحات بدبو می‌تواند ناشی از ابتلا به این نوع عفونت باشد. درمان به موقع این نوع عفونت خطرناک از اهمیت بالایی برخوردار است چون عدم درمان به موقع، می‌تواند باعث پیشرفت عفونت شود. در چنین شرایطی احتمال از بین رفتن پوست، قسمت‌های مختلف و حتی استخوان وجود دارد. 

  

به طور کلی، عوامل زیادی در بروز عفونت مجرای خارجی گوش و لایه خارجی پرده آن نقش دارند که این عفونت با عنوان عفونت گوش خارجی شناخته می‌شود که به آن اشاره شد. عفونت گوش خارجی در مناطق گرم و مرطوب بیش از سایر مناطق دیده می‌شود. علاوه بر این، شناگران حرفه‌ای ممکن است بیش از سایر افراد به آن دچار شوند و همان‌طور که گفته شد، شنا به شکل تفریحی تاثیر چندانی در ابتلا به عفونت گوش خارجی ندارد پس نباید در این رابطه نگران شد. ورود آب به شکل مکرر به داخل گوش، باعث از بین رفتن جرم طبیعی آن خواهد شد. این جرم طبیعی، در واقع خاصیت ضد میکروب و ضد آب دارد پس با از بین رفتن آن، شانس ابتلا به عفونت گوش خارجی افزایش خواهد یافت. علاوه بر این، تعریق زیاد نیز ممکن است احتمال بروز عفونت گوش خارجی را افزایش دهد. عوامل دیگری چون داشتن مجرای خارجی گوش باریک و بلند در برخی افراد و سمعک (به دلیل ایجاد زخم)، احتمال ابتلا به عفونت را بالا می‌برد. باید توجه داشت که دستکاری گوش نیز در بروز ابتلا به عفونت گوش خارجی نقش دارد. آن دسته از افرادی که در گوش خود احساس خارش دارند و برای برطرف کردن این مشکل از گوش پاک‌کن، کبریت، کلید و ...، کمک می‌گیرند، خود را در معرض ابتلا به عفونت گوش خارجی قرار می‌دهند. 

  

به طور کلی، حدود 10 درصد از افراد در زندگی خود یک‌بار عفونت گوش خارجی را تجربه کرده‌اند. معمولا در 90 درصد موارد تنها یک گوش درگیر عفونت خواهد شد و در 10 درصد موارد احتمال درگیری هر دو گوش وجود دارد.

 عفونت گوش خارجی از هر نوعی که باشد، برای افراد آزاردهنده خواهد شد و در شرایطی که از نوع خطرناک باشد، آسیب‌های جبران‌ناپذیری به همراه دارد به همین دلیل درمان را نباید به تعویق انداخت. درد یا هر علامت دیگری در گوش باید توسط پزشک متخصص گوش، حلق و بینی، مورد بررسی قرار بگیرد و در صورت نیاز درمان انجام شود. رعایت برخی نکات می‌تواند از بروز عفونت گوش خارجی با عامل باکتریایی یا قارچی پیشگیری کند. برای مثال، پس از استخر یا حمام، گوش‌ها باید به آرامی خشک شوند برای این منظور قسمت بیرونی گوش باید خشک شود و از فرو کردن اجسام مختلف مانند گوش‌ پاک‌کن به داخل گوش باید خودداری کرد. با استفاده از باد ملایم و با سرعت پایین سشوآر نیز می‌توان رطوبت گوش را تا حدی کاهش داد البته نباید باد شدید را مستقیما وارد گوش کرد. افراد باید موارد بهداشتی را رعایت کنند و از هندزفری مشترک (به ویژه نوعی که داخل گوش می‌رود) که ضدعفونی نشده است، استفاده نکنند. عدم توجه به این مسئله، احتمال بروز عفونت گوش خارجی به ویژه عفونت ویروسی را افزایش خواهد داد.